Üniversite Öğrencilerinin Devamsızlık Eğilimlerinin Belirlenmesi: Ölçek Geliştirme Çalışması

Bu çalışmanın genel amacı üniversite öğrencilerinin devamsızlık eğilimlerini belirlemek için geçerliği ve güvenirliği yüksek bir ölçme aracının geliştirilmesidir. Araştırma kapsamında geliştirilen DEÖ Devamsızlık Eğilimi Ölçeği ’nin geçerlik ve güvenirlik düzeyinin incelenmesi için deneme uygulamasında 239, açımlayıcı faktör analizi için 663 ve doğrulayıcı faktör analizi için 639 olmak üzere toplam 1542 üniversite öğrencisinden veri toplanmıştır. Araştırma grubundaki öğrencilerin seçilmesinde basit seçkisiz örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda geliştirilen 28 maddelik yedi bileşenli tek boyutlu DEÖ’nin yapı geçerliğinin incelenmesi için yapılan AFA sonucunda açıkladığı varyans oranı %65,48, yapılan 2.düzey DFA sonuçlarına göre ise modelin uyum iyiliği değerlerinin yüksek olduğu görülmüştür. DEÖ’nin güvenirliği için Cronbach Alfa değeri .94 olarak hesaplanmıştır.

Determination of Absenteeism Tendency of University Students: Scale Development Study

The main purpose of this study, to determine the tendency of absenteeism among university students is to develop a measurement tool with high degree of validity and reliability. Data were collected from 1,542 students 239 for pre-application, 663 for EFA, 639 for CFA for psychometric properties of ATS Absenteeism Tendency Scale which developed at scope of research. For selection of students in the research group, maximum diversity sampling method was used. As a result of the analysis, ATS 28-item was found to have one-dimensional structure with seven components. According to the results of EFA, explained variance of ATS is 68,45%. On the other hand according to the results of second-order CFA, goodness of fit index of model was found to be high RMSEA: 0,057 SRMR: 0,056, GFI:0,89, NFI: 0,97, CFI: 0,98 . Cronbach Alpha value for the reliability of the ATS was found .94

Keywords:

Absenteeism Scale Development, Educational Psychology, Confirmatory,

PDF

___

Adıgüzel, A. ve Karadaş, H. (2013). Ortaöğretim öğrencilerinin okula ilişkin tutumlarının devamsızlık ve okul başarıları arasındaki ilişki. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal Of EducationFaculty), 10 (1),49-66 http://efdergi.yyu.edu.tr
Altınkurt, Y. (2008). Öğrenci devamsızlıklarının nedenleri ve devamsızlığın akademik başarıya olan etkisi. Sosyal BilimlerDergisi, 20 (1), 129-142.
Çalık, E. (2008). İlköğretim öğrencilerinin iyimserlik düzeylerinin ve okula ilişkin algılarının incelenmesi.Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Demir, M. (2011). İşgörenlerin çalışma yaşamı kalitesi algılamalarının işte kalma niyeti ve işe devamsızlık ile ilişkisi. Ege Akademik Bakış,11 (3) 453-464.
Gömleksiz, M.N. ve Özdaş, F. (2013). Öğrenci devamsızlıklarının eğitim denetmenlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (47), 106-124.
Hu, L., ve Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling: http://doi.org/10.1080/10705519909540118
Multidisciplinary Journal, 6(1), 1-55.
Özbesler, C. ve Duyan, V. (2009). Okul ortamlarında sosyal hizmet. Eğitim ve Bilim, 34, (154), 17-25.
Özkanal, Ü. ve Arıkan, N. (2011) TheRelation between success and absenteeism at Esogu English Preparatory School, Journal of Language Teaching and Research, 2 (1), 68-72.
Jöreskog, K. G., ve Sörbom, D. (1993). LISREL 8: Structural equation modeling with the simplis command language. Lincolnwood: Scientific Software International, Inc.
Kadı, Z. (2000). Adana ili merkezindeki ilköğretim okulu öğrencilerinin sürekli devamsızlık nedenleri. Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modelling. New York: Guilford Publications, Inc
Pehlivan, Z. (2006). Resmi genel liselerde öğrenci devamsızlığı ve buna dönük okul Yönetimi politikaları, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Romer , D. (1993). Do studentsgotoclass? Shouldthey?.Journal of EconomicPerspectives, 7 (3), 167-74.
MEM, (2013). Ortaöğretim kurumları öğrenci devam oranlarının artırılması eylem planı. Giresun http://trg.docdat.com/tw_files2/urls_65/6/d-5631/7z-docs/1.pdf 18/12/2013. Milli Eğitim Müdürlüğü Eylem Planı. erişim:
Örücü, E. ve Kaplan, E. (2001). Kamu ve özel sektör çalışanlarında devamsızlık sorunu. Yönetim ve Ekonomi,7 (1) 93-111.
Özbaş, M. (2010). İlköğretim okullarında öğrenci devamsızlığının nedenleri. Erzincan Üniversitesi Eğitim ve Bilim Dergisi, Erzincan, 35(156), 32-44.
Sarı, M. ve Cenkseven, F. (2008). İlköğretim öğrencilerinde okul yaşam kalitesi ve benlik kavramı. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5 (2), 87-98.
Stanca, L. (2004). Theeffects of attendance on academicperformance: panel dataevidenceforIntroductoryMicroeconomics. http://dipeco.economia.unimib.iterişim: 19/12/2013 WorkingPaper Series,
Tabachnick, B.G. ve Fidell, L.S. (2007). Using multivariate statistics (5th ed.). Boston: Pearson Education Inc
Yaşar, M. ve Balkıs, M. (2004). Pamukkale üniversitesi eğitim fakültesinde yaz okuluna kayıt yaptıran öğrencilerin başarısızlık nedenlerinin incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15 (1), 130-165.
Yıldırım, M.C ve Dönmez, B (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı uygulamalarının sınıf yönetimine etkileri üzerine bir çalışma. İlköğretimOnline, 7 (3), 664-679.
Yıldız, M ve Şanlı Kula, K. (2011). Elazığ ilindeki ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin devamsızlık sebeplerinin incelenmesi. Fırat Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 23 (2), 133-140.
Yıldız, M ve Şanlı Kula, K. (2012). Öğretmenlerin öğrenci devamsızlıkları hakkındaki görüşleri. DPUJSS, 32 (4) 19-28.