Ali KARABABA, Abdullah MERT, Pınar ÇETİNER

ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNDE PSİKOLOJİK İYİ OLMANIN BİR YORDAYICISI OLARAK BENLİK AYRIMLAŞMASI

Öz Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinde benlik ayrımlaşmasının psikolojik iyi oluşu yordamadaki rolünü incelemektir. Araştırmanın çalışma grubu 2016-2017 eğitim-öğretim yılında, Uşak Üniversitesi, Eğitim Fakültesi’nde öğrenim görmekte olan ve araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden toplam 300 üniversite öğrencisinden 177 kız-123 erkek oluşmaktadır. Araştırma ilişkisel tarama modeline uygun olarak gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada, katılımcıların benlik ayrımlaşma düzeyini belirlemek için “Benliğin Ayrımlaşması Ölçeği BAÖ ” ve psikolojik iyi olma düzeylerini belirleyebilmek için ise “Oxford Mutluluk Ölçeği” kullanılmıştır. Analizler SPSS 16.0 paket programı aracılığıyla .05 ve .01 anlamlılık düzeyinde test edilmiştir. Veriler korelasyon ve çoklu regresyon teknikleri kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma bulgularında psikolojik iyi olma ile ben pozisyonu alma ve duygusal kopma arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişkinin olduğu görülürken; psikolojik iyi olma ile duygusal tepkisellik ve başkalarına bağımlılık arasında anlamlı bir ilişkiye rastlanmamıştır. Bulgular üniversite öğrencilerinde benlik ayrımlaşmasının psikolojik iyi oluş düzeyinde pozitif yönlü yordayıcı rolünü ortaya koymuştur. Araştırmadan elde edilen bulgular ilgili alan yazın ışığında ve bazı önerilerde bulunulmuştur

Anahtar Kelimeler:

Benlik ayrımlaşması, Psikolojik iyi olma, Üniversite öğrencileri

ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNDE PSİKOLOJİK İYİ OLMANIN BİR YORDAYICISI OLARAK BENLİK AYRIMLAŞMASI

PDF

___

Acun-Kapıkıran, N. (2011). Üniversite öğrencilerinde empatik eğilim ve suçluluk ile psikolojik iyi olma arasındaki ilişkinin aracısı olarak pozitif ve negatif bilgiye odaklanma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(3), 1133-1147.
Beydoğan-Tangör, B. ve Curun, F. (2016). Psikolojik iyi oluşun yordayıcıları olarak bireysel farklılıklar: Özgünlük, benlik saygısı ve sürekli kaygı. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(4), 1-13.
Bowen, M. (1976). Theory in the practice of psychotherapy. In P. J. Guerin, Jr. (Ed.), Family therapy: Theory and practice (pp. 42–90). New York, NY: Garner Press.
Bowen, M. (1978). Family therapy in clinical practice. New York, NY: J. Aronson.
Chang, E. C. ve Sanna, L. J. (2001). Optimism, pessimism, and positive and negative affectivity in middle–aged adults: A test of a cognitive and affective model of psychological adjustment. Psychology and Aging, 6(3), 524-531.
Charles, R. (2001). Is there any empirical support for Bowen’s concepts of differentiation of self, triangulation, and fusion? American Journal of Family Therapy, 29(4), 279-292.
Chiristopher, J. C. (1999). Situating psychological well-being: Exploring the cultural the roots of its theory and research. Journal of Counseling & Development, 77(2), 141-152.
Chung, H. ve Gale, J. (2006). Comparing self-differentiation and psychological well-being between Korean and European American students. Contemporary Family Therapy, 28, 367-381.
Crespi, T. D. ve Sabatelli, R. M. (1997). Children of alcoholics and adolescence: Individuation, development and family systems. Adolescence, 32(126), 407-418.
Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bullettin, 95(3), 542-575.
Diener, E. ve Seligman, M. E. (2002). Very happy people. Psychological science, 13(1), 81-84.
Demir, M. (2008). Sweethearth, you really make me happy: Romantic relationship quality and personality as predictors of happiness among emerging adults. Journal of Happiness Studies, 9(2), 257-277.
Doğan, T. ve Akıncı-Çötok, N. (2011). Oxford mutluluk ölçeği kısa formunun Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(36), 165-170.
Doğan, T. ve Eryılmaz, A. (2013). İki boyutlu benlik saygısı ve öznel iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(1), 107-117.
Erikson, E. H. (1998). The life cycle completed. New York: W. W. Norton & Company.
Gülşen, M. (2013). Sosyal öz-yeterlilik ile psikolojik iyi olma arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
Haidt, J. ve Keyes, C. L. (2003). Flourishing: Positive psychology and the life well-lived. American Psychological Association.
Hosseinizadeh, M. (2014). Examining the relationship between differentiation of self components and social adjustment. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 113, 84-90.
Hills, P. ve Argyle, M (2002). The oxford happiness questionnaire: A compact scale for the measurement of psychological well-being. Personality and individual differences, 33(7), 1073- 1082.
Işık, E. ve Bulduk, S. (2014). Benliğin ayrımlaşması ölçeğinin üniversite öğrencileri için geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Avrasya Eğitim Araştırmaları Kongresi’nde sözlü bildiri olarak sunulmuştur, 24-26 Nisan, 2014.
Jenkins, S. M., Buboltz, W. C. J., Schwartz, J. P. ve Johnson, P. (2005). Differentiation of self and psychosocial development. Contemporary Family Therapy, 27, 251–261.
Jung, Y. ve Kim, H. (2015). Self-differentiation, family functioning, life satisfaction and attitudes towards marriage among South Korean University students. Indian Journal of Science and Technology, 8(19), 1-9.
Karacaoğlu, K. ve Köktaş, G. (2016). Psikolojik dayanıklılık ve psikolojik iyi olma ilişkisinde iyimserliğin aracı rolü: Hastane çalışanları üzerine bir araştırma. The Journal of Human and Work, 3(2), 119-127.
Kermen, U., İlçin-Tosun, N. ve Doğan, U. (2016). Yaşam doyumu ve psikolojik iyi oluşun yordayıcısı olarak sosyal kaygı. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 2(2), 20-29.
Kerr, M. E. (1988). Chronic anxiety and defining a self. Atlantic Monthly, 9, 35-58.
Kerr, M. E. ve Bowen, M. (1988). Family evaluation. New York: Norton.
Licht, C. ve Chabot, D. (2006). The Chabot emotional differentiation scale: A theoretically and psychometrically sound instrument for measuring Bowen's intrapsychic aspect of differentiation. Journal of Marital and Family Therapy, 32(2), 167-80.
Peleg-Popko, O. (2002). Bowen theory: A study of differentiation of self, social anxiety, and psychological symptoms. Contemporary Family Therapy, 24(2), 355-369.
Ryan, R. M. ve Deci, E. L. (2001). On happiness and human potentials: A review of research on hedonic and eudaimonic well-being. In S. Fiske (Ed.). Annual review of psychology, 52, 141-166. Palo Alto, CA: Annual Reviews, Inc.
Ryff, C. D. (1989). Happiness is everything, or is it? Explorations on the meaning of psychological well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 57(6), 1069-1081.
Ryff, C. D. (1995). Psychological well-being in adult life. Current Directions in Psychological Science, 4(4), 99-104.
Ryff, C. D. ve Keyes, C. L. M. (1995). The structure of psychological well-being revisited. Journal of Personality and Social Psychology, 69, 719-727.
Sandage, S. J. ve Jankowski, P. J. (2010). Forgiveness, spiritual instability, mental health symptoms, and well-being: Mediator effects of differentiation of self. Psychology of Religion and Spirituality, 2(3), 168-180.
Santrock, J. W. (2014). Yaşam boyu gelişim (13. Basım). G. Yüksel (Çev. Edit.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Sarıcaoğlu, H. ve Arslan, C. (2013). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma düzeylerinin kişilik özellikleri ve öz-anlayış açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(4), 2087-2104.
Schmutte, P. S. ve Ryff, D. C. (1997). Personality and well-being: What is the connection? Journal of Personality and Social Psychology, 73, 549-559.
Skowron, E. A. ve Friedlander, M. L. (1998). The differentiation of self inventory: Development and initial validation. Journal of Counseling Psychology, 45, 1-11.
Skowron, E. A. ve Schmitt, T. A. (2003). Assessing interpersonal fusion: Reliability and validity of a new DSI fusion with others subscale. Journal of Marital and Family Therapy, 29, 209-222.
Skowron, E. A., Wester, S. R. ve Azen, R. (2004). Differentiation of self mediates college stress and adjustment. Journal of Counseling and Development, 82, 69–78.
Skowron, E., Stanley, K. ve Shapiro, M., (2009). A longitudinal perspective on differentiation of self, interpersonal and psychological well-being in young adulthood. Contemporary Family Therapy, 31, 3-18.
Skowron, E. A. (2004). Differentiation of self, adjustment, problem solving, and ethnic belonging among persons of color. Journal of Counseling and Development, 82, 319–328.
Sohrabi, R., Asadi, M., Habibollahzade, H. ve Pana-Ali, A. (2013). Relationship between self- differentiation in Bowen’s family therapy and psychological health. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 84, 1773-1775.
Suh, H., Gnilka, P. B. ve Rice, K. G. (2017). Perfectionism and well-being: A positive psychology framework. Personality and Individual Differences, 111(1), 25-30.
Şahin, İ., Şahin-Fırat, N., Zoraloğlu, Y. R. ve Açıkgöz, K. (2009). Üniversite öğrencilerinin sorunları. E- Journal of New World Sciences Academy, 4(4), 1435-4449.
Tanhan, F. (2007). Ölüm kaygısıyla baş etme eğitiminin ölüm kaygısı ve psikolojik iyi olma düzeyine etkisi. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Tekin, E. G. (2014). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma duygusal zeka ve sosyal iyi olma düzeyleri arasındaki ilişkilerinin incelenmesi. Doktora tezi, Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
Yousefi, N., Etemadi, O., Bahrami, F., Fatehezade, M. A., Ahmadi, S. A. ve Beshlideh, K. (2009). Structural relationships between self-differentiation and subjective wellbeing, mental health and marital quality “Fitting Bowen’s Theory”. Iranian Journal of Psychiatry and Behavioral Sciences (IJPBS), 3(2), 4-14.
Usta, F. (2013). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma ve umut düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.