Türkçe Öğretmeni Adaylarının Paraf ve E-İmza Bilgilerine Yönelik Bir Araştırma

Yazma becerisi çatısı altında değerlendirilen imza becerisinin destekleyici unsurları olan e-imza ve paraf, hem eğitim-öğretim ortamında hem de sosyal sorumluluk alanlarında bireylerin bilgi sahibi olması gereken kavramlardır. Bu çalışmada, Türkçe öğretmeni adaylarının e-imza ve paraf kavramlarına yönelik bilgi düzeylerini belirlemek amaçlanmıştır. Tarama modelinin temel alındığı çalışmada nitel ve nicel veriler, araştırmacılar tarafından oluşturulan Elektronik İmza E-İmza ve Paraf Bilgisi Formu aracılığı ile toplanmıştır. 300 katılımcının yalnızca 1/3’ü paraf kavramını tanımlayabilmiş ve %5’i doğru paraf atabilmiştir. Katılımcıların %68,5’i e-imzanın kullanım alanı konusunda eksik yahut yanlış bilgiye sahiptir. Paraf ve elektronik imza konusunda bilgi eksikliği oranların %70-80'lerde olması, bu alanda ciddi bir eğitime ihtiyaç duyulduğunun göstergesidir. Araştırmaya katılan öğretmen adayları e-imza, ıslak imza, paraf, mühür ve parmak izi arasında resmî belgelerde kişisel güvenliği sağlamak için en güvenilir olarak parmak izini, en güvenilir olmayanı olarak parafı göstermişlerdir.

A Research on Turkish Teacher Candidates' Knowledge of Paraph and E-Signature

E-signature and paraph that are the supportive elements of signature skill that is evaluated under the heading of writing skill that need to be known by the individuals. This study is aimed to identify the knowledge levels of participants on the concepts of e-signature and paraph. One third of the participants could define the concept of paraph and 5% of them could paraphed correctly. 68,5% of the participants have missing or wrong information about the usage area of e-signature. The ratio of the people have missing knowledge about paraph and e-signature is 70-80% and this ratio indicates that there is a serious training necessity in this area. The participants selected the finger print as the most secured one and indicated paraph as the least secured one in order to ensure the personal security on legal documents among the options such as e-signature, wet-signature, paraph, stamp and finger print

Keywords:

E-signature, paraph, teacher training Turkish teaching, writing skill,

PDF

___

Altunbay, M. ve Uysal, B. (2016). İlköğretim öğrencilerinin imza alışkanlıkları üzerine bir inceleme. KESİT Akademi Dergisi, 2(5), 144-157.
Avaroğlu, E. (2007). Elektronik imza. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi, İstanbul.
Aytürk, N. (2000). Yönetimde imza yetki devri ve imza yetkileri. Amme İdaresi Dergisi, 33(1), 79-110.
Birincioğlu, İ. ve Özkara, E. (2010). Adli belge incelemelerinde bilinmeyenler. Türkiye Barolar Birliği Dergisi (TBB Dergisi), 87, 403-433.
Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., Demirel, F. ve Kılıç, E. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayınları.
Ceylan, F. (2014). Mesleki yazışma uygulamaları-II. Bursa: Uludağ Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu, 2.11.2016 tarihinde http://shmyo.uludag.edu.tr/Ders_Notlari/MES-YAZ-UYG-II-2015.pdf adresinden alınmıştır.
DIT (Digital in Turkey). We are social-case studies: digital in Turkey. 02.11.2016 tarihinde http://wearesocial.com/uk/case-studies?pg=2 adresinden alınmıştır. Ermiş, K. (2006). Sayısal imza ve elektronik belge yönetimi. Bilgi Dünyası, 7(1), 121- 146.
Erturgut, M. (2003). Elektronik imza kanunu bakımından e-belge ve e-imza. Bankacılar Dergisi, 48, 66-79.
Even, S. vd. (1990). On-line, off-line digital signatures. Advances in Cryptology, 89, 264- 275.
Güler, M. (2008). Türkiye'de e-imza alanındaki hukuki düzenlemelerin ve kamu kurumlarında bazı e-imza uygulamalarının incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Güler, M. ve Ömürgülşen, U. (2011). Türkiye'de e-imza alanındaki hukuki düzenlemeler ve bazı kamu kurumlarındaki e-imza uygulamaları. Sosyoekonomi, 11, 198-230.
Haines, T. F. , Aodha, O. M., Brostow & G. J. (2016). My text in your handwriting. International Journal of Applied Engineering Research, 11( 15), 8598-8603.
Harjanto, R. & Harsono, B. (2016). Transformation of handwriting to digitalised typing. Journal of Contemporary History, DOI: 10.5007/1808-1711.2015v19n3p363
Köstekçi, Y. & Köstekçi, Ö. (2010). Hukuksal ve bilimsel sonuçlarıyla imza-el yazısı ve belge incelemesi. İstanbul: Vedat Kitapçılık.
Kurt, İ. D. (2014). Kamuda e- imza ve verimlilik: Mersin Milli Eğitim Müdürlüğü örneği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Mersin Üniversitesi, Mersin.
Kutter, M. & Jordan, F., Bossen, F. (1998). Digital signature of color images amplitude modulation. Electronics imaging, 7, 326-332
MEB. (2015). Türkçe dersi (1-8. sınıflar) öğretim programı. http://ttkb.meb.gov.tr/www/ogretim-programlari/icerik/72 adresinden 15.10.2016 tarihinde alınmıştır.
Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. London: Sage Publication.
Mohammed Amin, M. A. (2007). Mobil elektronik imza. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Oğur, B. (2007). E-imza uygulamaları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Beykent Üniversitesi, İstanbul.
Öğüt, P. (2006). Küreselleşen dünyada bilgi güvenliğine yönelik politikalar: sayısal imza teknolojisi ve Türkiye. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Özdemir, E. (2014). Elektronik belge yönetim sisteminin üniversiteler açısından tasarruf boyutu. XIX. Türkiye'de İnternet Konferansı. 27-29 Kasım 2014. Yaşar Üniversitesi. İzmir.
Özen, F. (2006). E-sertifika kullanımının yaygınlaştırılmasında üniversitenin rolü: bir ders örneği. Ulusal Elektronik İmza Sempozyumu Bildiriler, 9.
Özler, İ. (2007). Bilgi güvenliği ve elektronik imza kavramları, ekonomik boyutların incelenmesi ve elektronik imza uygulamaları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dicle Üniversitesi, Diyarbakır.
Qiao, Y. & Xing, L.. (2016). Deepwriter: a multi-stream deep CNN for text-independent writer identification. CoRR, abs/1606.06472. Resmî Gazete. (2004a). Elektronik imza kanunu.
http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2004/01/20040123.htm#1 adresinden 15.10.2016 tarihinde alınmıştır.
Resmî Gazete. (2004b). Resmî yazışmalarda uyulacak usul ve yönetmelik. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2015/02/20150202-1-1.pdf adresinden 15.10.2016 tarihinde alınmıştır.
Şen, Ü. & Uysal, B. (2016). An evaluation on signature knowledge and awareness of Turkish teacher candidates. Journal of Education and Training Studies, 4(11). DOI: 10.11114/jets.v4i11.1845.
Şenocak, Z. (2001). Dijital imza ve dijital imzanın borçlar kanunu hükümleri açısından ele alınması. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 50 (2).
Yeşil, S., Alkan, M. ve Acarer, T. (2006). E-imza uygulamalarında AB ve Türkiye'de mevcut durum ve öneriler. Ulusal Elektronik İmza Sempozyumu, 7-8 Aralık 2006, Ankara: Gazi Üniversitesi.
Uysal, B. ve Altunbay, M. (2016). İlköğretim öğrencilerinin imza bilgileri üzerine bir inceleme. International Journal of Language Education and Teaching, 4(2), 15- 26.
Zheng, Y. (1998). Digital signcrypion or how to achieve cost. Advances in Cryptology, 97, 165-179.