COĞRAFYA ÖĞRETMENLERİNİN OKUL DIŞI COĞRAFYA ÖĞRETİMİNE İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Okul dışı coğrafya öğretimi; coğrafya konularının öğrencilere okul sınırları dışındaki uygun ortamlarda öğretilmesidir. Okul dışı öğretim, coğrafya konularının ezberden ve sınıf ortamından çıkarılarak daha eğlenceli ve kalıcı hale gelmesine yardımcı olmaktadır. Bu çalışmanın amacı coğrafya öğretmenlerinin okul dışı coğrafya öğretimine ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Araştırma verileri, yarı yapılandırılmış sorulardan oluşan bir “Görüş Formu” yardımıyla, Sivas, Kayseri, Yozgat ve Tokat illerindeki liselerde görev yapan 30 coğrafya öğretmeninden elde edilmiştir. Bu çalışma, nitel bir araştırma olup, olgu bilim yöntemi olarak desenlenmiştir. Verilerin analizinde betimsel içerik analizleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; öğretmenlerin çoğunluğunun okul dışı öğretimi, gezi ve gözlem yaparak yerinde inceleme veya çevreyi tanımak adına yapılan etkinlikler şeklinde tanımladıkları; coğrafya öğretiminde okul dışı etkinlikleri her zaman kullandıkları ve bu etkinliklerin öğrenilenlerin kalıcılığını artırdığına, öğrencilere yaparak, yaşayarak ve dokunarak öğrenme imkânı sağladığına inandıkları saptanmıştır.

Geography Teachers Views with Regard to Teaching Geography Outdoors

Outdoors geography teaching is the teaching of geography topics to students outside the school. Teaching geography outdoors makes geography topics more entertaining and permanent by taking them out of rote-learning and classroom. The aim of this study is to reveal geography teachers views about teaching geography outdoors. The study data were collected from 30 geography teachers working in Sivas, Kayseri, Yozgat and Tokat with a “Semi-structured Interview Form”. This is a qualitative phenomenological in which descriptive content analysis was used to analyze data. As a result of the study, it was revealed that most of the teachers defined teaching outdoors asactivities such as trips or observation to examine phenomenon in situ or activities made to understand the environment trips and observation; always used outdoorsactivities in teaching geography and believed that such activitiesincreased the permanence of learning, and provided opportunities to learn by doing, living and touching

___

  • Akın, F. (2012). Okul içi ve okul dışı öğrenmelerin öğrenci başarısına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Burdur
  • Armağan, B. (2015). İlkokul dördüncü sınıf fen öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları: bir eylem araştırması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretimi Anabilim Dalı Sınıf Öğretmenliği Programı, İzmir
  • Atmaca, S. (2012). Derslik dışı fen etkinlikleri ve bu etkinliklere dayalı öğretimin öğretmen adayları üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
  • Aykaç, N. ve Aydın, H. (2006). Öğrenme-öğretme sürecinde planlama ve uygulama. Antalya: Naturel Yayıncılık.
  • Balkan Kıyıcı, F. ve Atabek Yiğit, E. (2010). Sınıf duvarının ötesinde fen eğitimi: rüzgâr santraline teknik gezi, International Online Journal of Science Education, 2(1), 225-243
  • Ballı, A. (2009). 9. Sınıf fiziki coğrafya konuları öğretiminde gezi gözlem yönteminin önemi (Bağcılar ilçesi örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ortaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Anabilim Dalı Coğrafya Öğretmenliği Bilim Dalı, İstanbul
  • Bamberger, Y. & Tal, T. (2008). An experience forthe lifelong journey: The longterm effect of a class visit to a science center. Visitor Studies, 11(2), 198-212
  • Berelson B. (1952). Content analysis in communication research. Illinois: The Free Press, Glencoe.
  • Binbaşıoğlu, C. (2000). Okulda ders dışı etkinlikler. Ankara: Milli Eğitim.
  • Bozdoğan, A. E. (2007). Bilim ve teknoloji müzelerinin fen öğretimindeki yeri ve önemi. Yayınlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
  • Bunting, C. J. (2006). Interdisciplinary teaching through outdoor education. Champaign II, Human Kinetics, ISBN: 0-7360-5502-9
  • Creswell, J.W. (1998). Qualitative ın quiry and research design. Choosing Among Five Traditions. London: SAGE Publications.
  • Çetin, T., Kuş Z. ve Karatekin K. (2010). Sınıf ve Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Gezi- Gözlem Yöntemine İlişkin Görüşleri Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 5 (2):158-180.
  • Demir, M. K. (2007). Sınıf öğretmenlerinin hayat bilgisi ve sosyal bilgiler derslerinde gözlem gezisi yöntemini uygulama durumları. Türk Eğitim Bilimler Dergisi 5(2): 323-341
  • Donaldson, G. W. & Donaldson L. E. (1958). Outdoor education: A definition. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 29(17), 17-63.
  • Ekiz, D. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık
  • Ertaş Kılıç, H. ve Şen, A. İ. (2014). UF/EMI eleştirel düşünme eğilimi ölçeğinin Türkçeye uyarlama çalışması. Eğitim ve Bilim, 39(176), 1-12. doi:10.15390/EB.2014.3632
  • Frankel, J.R. & Wallen, N.E. (2006). How to design and evaluate research in education. New York: Mc Graw Hill.
  • Guisasola, J., Morentin, M. & Zuza, K. (2005) School visits to science museums and learning sciences: A complex relationship. Physics Education, 40(6), 544-549.
  • Hammerman, D. R., Hammerman, W. M. & Hammerman, E. L. (1964). Teaching in the outdoors. Adapted by permission of Pearson Education. İnc. Upper Saddle River, NJ.
  • Johnson, B. & Chrıstensen, L. (2014). Eğitim araştırmaları: nicel, nitel ve karma yaklaşımlar. (Çev. edt: Demir, S., B.) Ankara: Eğiten Kitap.
  • Koosimile, A. (2004). Out-of-school experiences in science classes: Problems, issues and challenges in Botswana. Research Report. International Journal of Science Education, 26(4), 483-496.
  • Karabağ, S. ve Şahin, S. (2007). Kuram ve uygulamada coğrafya eğitimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Karademir, E. (2013). Öğretmen ve öğretmen adaylarının fen ve teknoloji dersi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Kapsamında Okul Dışı Öğrenme Etkinliklerini Gerçekleştirme Amaçlarının Planlanmış Davranış Teorisi Yoluyla Belirlenmesi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı İlköğretim Bilim Dalı
  • Knapp, D. (2000). Memorable experiences of a science field trip. School Science and Mathematics, 100(2), 65-72. doi: 10.1111/j.1949-8594.2000.tb17238.x
  • Kuh, G. D. (1995). The other curriculum: Out-of-class experiences associated with student learning and personal development. Journal of Higher Education, 66(2), 123-155.
  • Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis (2nd Ed.). Thousand Oaks, CA: SAGE.
  • Özkan, İ. (2009). Gezi-gözlem ve inceleme yönteminin 6.sınıf sosyal bilgiler programı ülkemizin kaynakları ünitesindeki öğrenci başarılarına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı Sosyal Bilgiler Öğretmenliği Bilim Dalı
  • Özpolat, V. (2013). Öğremenlerin Mesleki Önceliklerinde Öğrenci Merkezli Eğitim Yaklaşımının Yeri, Milli Eğitim Dergisi, Sayı:200:5-27
  • Pascarella, E. T. & Terenzini, P. T. (1991). How college affects students. San Francisco: Jossey-Bass
  • Patton, M. Q. (1997). Qualitative research and evaluation methods. California: Sage Publication.
  • Salmi, H. S. (1993). Science centre education: Motivation and learning in informal education. Unpublished Doctoral Dissertation, Helsingin Yliopisto, Finland.
  • Sharp, L. B. (1943). Outside the classroom. The Educational Forum, 7(4):363
  • Simon, J. & Burstein, P. (1985). Basic research methods in social sciences. New York: Random House.
  • Strauss, L. & Terenzini, P. (2007). The Effects of Students' in- and out-of-Class Experiences on Their Analytical and Group Skills: A Study of Engineering Education. Research in Higher Education, 48(8), 967-992.
  • Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Taşoğlu, M. (2010). Coğrafya Öğretiminde Okul Dışı Etkinliklerin Öğrencinin Akademik Başarısına Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ortaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Anabilim Dalı Coğrafya Öğretmenliği Bilim Dalı, İstanbul
  • Varıs, F. (1978). Eğitimde Program Gelistirme "Teori ve Teknikleri". (3. Baskı). Ankara: Ankara Universitesi Basımevi
  • Wellington, J. (1990). Formal and Informal Learning in Science: The Role of the Interactive Science Centres. Physics Education, 25(5), ERIC Number: EJ415668
  • Westfall, S. B. (1999). Partnerships to Connect In-and Out-of-Class Experiences. New Directions for Student Services, 1999(87), 51-61.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yılmaz, C. ve Bilgi, M. G. (2011). Aday öğretmenlerin coğrafya arazi çalışmalarına bakışı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, Educational Sciences: Theory & Practice - 11(2): 961-983
Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi-Cover
  • ISSN: 2147-1037
  • Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
  • Başlangıç: 2000
  • Yayıncı: Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi