Emine AHMETOĞLU, Yakup BURAK, İbrahim Hakkı ACAR

Otizmli Öğrencilerin Katıldıkları Başarılı Kaynaştırma/Bütünleştirme Yoluyla Eğitim Uygulamalarına İlişkin Öğretmenlerin Algıları

Bu araştırmada, sınıf öğretmenlerinin otizm spektrum bozukluğu olan öğrencilerin katıldıkları başarılı kaynaştırma/bütünleştirme yoluyla eğitim uygulamalarına ilişkin algılarını belirlemek amacıyla Segall (2011) tarafından geliştirilen Yerleştirme ve Hizmet Anketi’nin (Placement and Services Survey-PASS) “Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Öğrencilerin Katıldıkları Başarılı Kaynaştırma/Bütünleştirme Yoluyla Eğitim Uygulamalarını Tanımlama Ölçeği” (OBKTÖ) ile “Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Öğrencilerin Katıldıkları Başarılı Kaynaştırma/Bütünleştirme Yoluyla Eğitim Uygulamalarını Etkileyen Faktörler Ölçeği’ (OBKEFÖ) olarak adlandırılan ikinci ve üçüncü bölümünü Türkçe’ye uyarlamak, geçerlik ve güvenirlik analizlerini yapmak amaçlanmıştır. Araştırma verileri 2016-2017 eğitim-öğretim yılında Tekirdağ ve Edirne İl Milli Eğitim Müdürlüklerine bağlı devlet ve özel olmak üzere 85 ilkokulda görev yapan, araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden 231 sınıf öğretmeninin (M=41,48 yaş, SS=9,01) katılımı ile toplanmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, öğretmenlerin kişisel bilgilerinin toplanması amacıyla Genel Bilgi Formu, sınıf öğretmenlerinin otizm spektrum bozukluğu olan öğrencilerin katıldıkları başarılı kaynaştırma/bütünleştirme yoluyla eğitim uygulamalarına ilişkin algılarını belirlemek amacıyla OBKTÖ ile OBKEFÖ kullanılmıştır. Araştırmada öncelikle her iki ölçeğin dil ve kültürel açıdan Türkçe’ye uyarlanması yapılmıştır. Ölçeklerin iç güvenirliği Cronbach’s alpha yöntemi ile hesaplanmıştır. Araştırmada, OBKTÖ iç tutarlılık değeri α= .86 ve OBKEFÖ iç tutarlılık değeri ise α= .89 olarak bulunmuştur. Araştırma bulgularına göre her iki ölçeğin de geçerli, güvenilir olduğu ve Türkiye’deki öğretmenler ile kullanılması uygun görülmüştür.

Teachers' Perceptions of Educational Practices Through Successful Inclusion of Students with Autism

The purpose of this study is to adapt into Turkish and analyze the validity and reliability of the second and third parts of the Placement and Services Survey (PASS), namely “Personal Definition Scale of Successful Inclusion of Students with ASD” and “Scale of Factors for Successful Inclusion of Students with ASD”, developed by Segall (2011) which is used to determine perceptions of classroom teachers about educational practices through successful inclusion/integration of students with autism spectrum disorder. Research data were collected from 231 primary school teachers (M= 41,48 years old, SD = 9,01) who worked in 85 primary schools in the state and private under the Tekirdağ and Edirne Provincial Directorates of Education in the academic year of 2016-2017 and they voluntarily agreed to participate in the research. In order to collect teachers' personal information, General Information Form was used as a means of data collection in the research. “Personal Definition Scale of Successful Inclusion of Students with ASD" and "Scale of Factors for Successful Inclusion of Students with ASD” were used to identify the perceptions of the classroom teachers. In the study, firstly both scales were adapted to Turkish in terms of language and culture. The internal reliability of the scales was calculated by Cronbach's alpha method. Internal consistency value of Personal Definition Scale of Successful Inclusion of Students with ASD was α=.86 and the internal consistency value of the Scale of Factors for Successful Inclusion of Students with ASD was α=.89. According to the findings, both scales were reliable and valid and the use of the scales by teachers in Turkey was deemed appropriate.

Keywords:

inclusion/integration, Autism Spectrum Disorder, placement and services survey,

PDF

___

Ahmetoğlu, E. (2015). Inclusion at Preschool Period. In I. Koleva, R. Efe, E. Atasoy & Z. B.Kostova (Eds.), Education in the 21st century: Theory and practice (pp. 278-296). Sofia: St. Kliment Ohridski University Press.
Ahmetoğlu, E., Ünal, A.M. ve Ergin, D.Y. (2016). Kaynaştırma Uygulamalarının Başarısını Etkileyen Etmenler Ölçeği’nin geliştirilmesi, Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6( 2), 167-175.
Amerikan Psikiyatri Birliği (2013). Ruhsal Bozuklukların Tanısal Ve Sayımsal Elkitabı, Beşinci Baskı (DSM-5), Tanı Ölçütleri Başvuru Kitabı’ndan, E. Köroğlu (Çev.) Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
Batu, E.S. (2011). Factors for the Success Of Early Childhood Inclusion & Related Studies in Turkey. International Journal of Early Childhood Special Education, 2(1), 57-71
Batu, S. ve Kırcaali-İftar, G. (2009). Kaynaştırma. 4. Baskı. Ankara: Kök Yayıncılık.
Bayar, A. (2015). Kaynaştırma Uygulamalarında Öğretmen Yeterliliği Ölçeğinin Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi 16(3), 71-85.
Bentler, P.M. (1990). Comparative Fit İndices İn Structural Models, Psychological Bulletin, 107, 238–246.
Bentler, P.M. (1995). EQS Structural Equations Program Manual, Encino, CA: Multivariate Software.
Birkan, B. (2016). Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar. Sezgin Vural (Editor) Özel Eğitim. Ankara: Maya Akademi.
Browne, M.W., & Cudeck, R. (1992). Alternative Ways of Assessing Model Fit, Sociological Methods and Research, 21, 230-258. doi:10.1177/0049124192021002005.
Buell, M.J., Hallam, R., Gamel-McCormick, M., & Scheer, S. (1999). A survey of General and Special Education Teachers’ Perceptions and in-Service Needs Concerning Inclusion, International Journal of Disability, Development and Education, 46(2), 143-156.
Burke, K., & Shutlerland, C. (2004). Attitudes toward Inclusion: Knowledge Versus Experience. Education, 125(2), 163-173.
Chamberlain, B., Kasari, C., & Rotheram-Fuller, E. (2007). Involvement or Isolation? The Social Networks of Children with Autism in Regular Classrooms, Journal of Autism and Developmental Disorders, 37, 230-232.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., ve Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik Spss Ve Lisrel Uygulamaları. 2. Baskı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Denham, S.A., & Burton, R. (1996). A Social-emotional Intervention for at-Risk 4-years Old, Journal of School Psychology, 34(3: 225-245.
Florian, L., & Linklater, H. (2010). Preparing Tteachers for Inclusive Education: Using Inclusive Pedagogy to Enhance Teaching and Learning for All, Journal of Education, 40 (4), 369–386.
Forlin, C. (2010). Teacher Education Reform for Enhancing Teachers’ Preparedness for Inclusion, International Journal of Inclusive Education, 14(7), 649-654.
Forlin, C., Loreman, T. and Sharma, U. (2014). A System-wide Professional Learning Approach About Inclusion for Teachers in Hong Kong, Asia-Pacific Journal of Teacher Education, 42(3), 247-260.
Forlin, C., Loreman, T., Sharma, U. and Earle, C. (2009). Demographic Differences in Changing Preservice Teachers’ Attitudes, Sentiments And Concerns About Inclusive education. International Journal of Inclusive Education, 13(2), 195-209.
Fuchs, W. (2010) Exemining Teachers’ Perceived Barriers Assıciated With Inclusion, Southeastern Regional Association of Teacher Educators Journal, 19(1) 30-35.
Gök, G. ve Erbaş, D. (2011). Okulöncesi Eğitimi Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimine İlişkin Görüşleri Ve Önerileri, International Journal of Early Childhood Special Education, 3(1), 66-87.
Griffin, H.C., Griffin, L.W., Fitch, C.W., Albera, V., & Gingras, H. (2006). Educational Interventions For Individuals With Asperger Syndrome. Intervention in School and Clinic, 41(3), 150-155.
He, J. & Van de Vijver, F. (2012). Bias and Equivalence in Cross-Cultural Research, Online Readings in Psychology and Culture, 2(2). doi: 10.9707/2307-0919.1111.
Kağıtçıbaşı, C. (2007). Family, Self, and Human Development Across Cultures: Theory and Application, Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
Kargın, T. (2014). Kaynaştırma: Temel Kavramlar, Tarihçe Ve İlkeleri. Bülbin Sucuoğlu ve Tevhide Kargın (Editor) İlköğretimde kaynaştırma uygulamaları Ankara: Kök Yayıncılık.
Kaymak, A. (2016). Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB) Tanım, Sınıflama, Yaygınlık Ve Nedenleri İ. H. Diken & H. Bakkaloğlu (Editör) Zihin Yetersizliği ve Otizm Spektrum Bozukluğu Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Kaynaştırma/Bütünleştirme Yoluyla Eğitim Uygulamaları Genelgesi (2017). Milli Eğitim Bakanlığı Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü 2017/28 Genelge 10096465-10.06.01-E. 14218379 19.09.2017.
Kırcaali-İftar, G. (1996). Kaynaştırmaya İlişkin Görüşler Ölçeğinin Geçerlik Güvenirlik Bulgular, 6. Özel Eğitim Posteri Bildirisi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
Kline, R.B. (2005). Principles and Practice Of Structural Equation Modeling, New York, London: The Guilford Press.
Linn, R.L. & Gronlund, N.E. (1995). Meansutement and Evaluation in Teaching (6th ed.) New York: Macmillan.
MacCallum, R.C., Browne, M.W. and Sugawara, H.M. (1996). Power Analysis and Determination of Sample size for Covariance Structure modeling. Psychological Methods, 1, 130–149.
Marsh, H.W., Balla, J.R., & McDonald, R.P. (1988). Goodness-of-fit in confirmatory factor analysis: The effect of sample size. Psychological Bulletin, 103, 391–410.
Marzano, R.J., & Marzano, J.S. (2003). The key to classroom management. Educational Leadership, 61(1), 6-17.
Milli Eğitim Bakanlığı, (2013). Çocuk Gelişimi Ve Eğitimi: Kaynaştırma Eğitimi Milli Eğitim Bakanlığı Kaynaştırma Eğitimi Hakkında Bilgi İçeren Öğrenme Materyali, Ankara.
Mitchell, D. (2008). What Really Works in Special and Inclusive Education: Using Evidence-Based Teaching Strategies New York: 270 Madison Ave.
Muthen, L.K., & Muthen, B.O. (2012). Mplus: Statistical Analysis with Latent Variables. User's guide. Los Angeles, CA: Muthen ve Muthen.
Nayır, F. ve Karaman- Kepenekçi, Y. (2013). Kaynaştırma Öğrencilerinin Haklarına İlişkin Sınıf Öğretmenlerinin Görüşleri, Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 3(2), 69-89.
Odluyurt, S. (2015). Kaynaştırma Eğitiminde Uygulamalı Davranış Analizi, Ankara: Eğiten Kitap Yayınları.
Odluyurt, S. ve Batu, S. (2013). Kaynaştırmanın Başarısını Etkileyen Faktörler, S. Batu, A. Çolak & S. Odluyurt. (Editör), Özel Gereksinimli Çocukların Kaynaştırılması. Ankara: Vize Yayıncılık.
Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği (2012). Milli Eğitim Bakanlığı: 31.05.2006 tarih ve 26184 sayılı Resmî Gazete Değişiklik: 21.7.2012 / R.G: 28360.
Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği (2018). Milli Eğitim Bakanlığı: 07.07.2018 tarih ve 30471 sayılı Resmî Gazete Değişiklik: 07.07.2018
Özengi, S.Ş. (2009). Eskişehir İlinde Kaynaştırmanın Yürütüldüğü İlköğretim Okullarındaki Rehber Öğretmenlerinin Kaynaştırmaya İlişkin Görüşleri, Anadolu Üniversitesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Eskişehir.
Rakap, S., Birkan, B. & Kalkan, S. (2017). Türkiye’de Otizm Spektrum Bozukluğu ve özel eğitim Tohum Otizm Vakfı Raporu.
Sadler, J. (2005) Knowledge, Attitudes, And Beliefs Of The Meanstream Teachers Of Children With A Preschool Diagnosis Of Speech Language Impairment, Child Language Teaching and Therapy, 21(2) 147-163.
Safran, J.S. (2002). Supporting Students With Asperger’s Syndrome İn General Education, Teaching Exceptional Children, 34(4), 60-66.
Safran, J.S., & Safran, S.P. (2001). School-based Consultation For Asperger Syndrome, Journal of Educational and Psychological Consultation, 12(4), 385-395.
Segall, M.J. (2007). Inclusion of Students With Autism Spectrum Disorder: Educator Experience, Knowledge, And Attitudes, Unpublished master thesis, University of Georgia, Athens, Georgia.
Segall, M.J. (2011). Explorıng Student And Teacher Varıables Relatıng To Inclusıon Of Students Wıth Autısm Spectrum Dısorder In General Educatıon Classrooms, Unpublished Doctorate’s thesis, University of Georgia, Athens, Georgia.
Smith, D.D. (2007). Introduction to special education: Make a difference. New York, NY.: Pearson Education, Inc.
Sucuoğlu, B. (2006). Etkili Kaynaştırma Uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayınları.
Sucuoğlu, B. (2014). Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar ve Kaynaştırma E. Tekin-İftar (Editör) Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar ve Eğitimi. Ankara: Vize Yayınları.
Sucuoğlu, B. (2014). Sosyal Kabulün Arttırılması B. Sucuoğlu ve T. Kargın (Editor) İlköğretimde Kaynaştırma Uygulamaları. Ankara: Kök Yayınları.
Sucuoğlu, B., Bakkaloğlu, H. ve Ertürk, Z., (2015). Özel Gereksinimli Olan ve Olmayan Çocukların Ebeveynleri ile Okul Öncesi Öğretmenlerin İlişkileri 26. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, 2-4 Aralık 2015.
Sucuoğlu, B., İşcen-Karasu, F., Bakkaloğlu, H., Demir, Ş. ve Akalın, S. (2014). Okul öncesi öğretmenlerinin kaynaştırmaya ilişkin bilgi düzeyleri Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(4), 1467-1485.
Tabachnick, B.G., & Fidell, L.S. (2001). Using Multivariate Statistics. Boston: Allyn and Bacon.
Thorndike, R.M., ve Thorndike-Christ, T. (2010). Measurement and Evaluation in Psychology and Education (8th ed). Boston: Prentice Hall.
Ünal, A.M. ve Ahmetoğlu, E. (2017). Kaynaştırma Uygulamalarının Başarısını Etkileyen Etmenleri Değerlendirilmesi Ibaness-Kırklareli/Turkey 23-24 September 2017 International Balkan and Near Eastern Social Sciences Congress Series Proceedings Book.
Volkmar, F.R., State, M.,and Klin, A. (2009). Autism and autism spectrum disorders: Diagnostic issues fort he coming decade. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 50(1) 108-115.
Yazıcı, D.N., & Akman, B. (2018). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Otizmli Çocukların Kaynaştırılması Hakkındaki Düşüncelerinin İncelenmesi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 19(1), 105-128.
Yell, M.L., Katsiyannis, A., Drasgow, E., and Herbst, M. (2003). Developing Legally Correct And Educationally Appropriate Programs For Students With Autism Spectrum Disorders, Focus on Autism and Other Developmental Disabilities, 18(3), 182-191.
Yıldırım-Erişkin, A., Yazar-Kıraç, S. ve Ertuğrul, Y. (2012). Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Uygulamalarına İlişkin Görüşlerinin Değerlendirilmesi, Milli Eğitim Dergisi 193, 200-213.
Yumak-Macaroğlu, N., and Akgül, E. (2010). Investigating elementary School Administrators’ and Teachers’ Perception on Children with Autism. Procedia Social & Behavioral Sciences, 2(2), 910-914.