Kent İçi Planlamada Eğitim Tesisi Yapıları İçin Bir Öneri
Eğitim tesisleri;
yeni yapılması planlanan veya kentsel dönüşüm fırsatı yakalayan yerleşim
bölgelerinde, imar çalışmaları sırasında en önem verilmesi gereken donatı
alanlarından biri olmalıdır. Bir ülkenin gelişmişliğin temel parametrelerinden
biri olan eğitim, ona verilen yatırım ile doğru orantılı olduğundan, eğitim
tesislerine ayrılan araziler nitelikli bir eğitimin temel öncelikleri
arasındadır.
Bu çalışmada, Batı
Avrupa ve Amerika’nın kentsel yerleşimlerinde uygulama alanı bulan eğitim
tesisleri alanları üzerine veriler toplanmış, Türkiye’deki Yönetmelikler’le
kıyaslanmış ve bunun üzerine optimum bir eğitim tesisi alanının nüfus ile
orantılı olarak ne olması gerektiği bir örnekle tartışılmaya çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler:
Eğitim Tesisi, Kentsel Alan, Kentsel
A Suggestion For Educational Facilities In The Urban Planning
Educational facilities space is one of the
public urban areas that should be given the most importance during the
development works in settlements that are planned to be newly built or have the
opportunity of urban transformation. Since education, which is one of the basic
parameters of a country's development, is directly proportional to the investment
given to it, the land allocated to educational facilities are among the main
priorities of a qualified education.
In this study, data were collected on the
areas of educational facilities in the Western European and American urban
areas. The data obtained are compared with the regulations in Turkey. Upon
this, it has been tried to discuss with an example how the optimum educational
facility area should be proportional to the population.
Keywords:
Educational Facility, Urban Area, Urbanization,
___
- Official Gazette of Republic of Turkey, (2017). Planlı Alanlar Tip İmar Yönetmeliği (Planned Areas Type Zoning Regulation), 30113, 03.07.2017.
- Polat, H. İ., (2017), “A Mathematical Model Suggestion for Urban Transformation in Turkey - Türkiye’de Kentsel Dönüşüm Uygulamaları İçin Matematiksel Bir Model Önerisi”, Yıldız Technical University, Institute of Science, İstanbul.
- The Istanbul Metropolitan Municipality, (2003). İmar Planlama Dairesi, Şehir Planlama Müdürlüğü, İstanbul Metropoliten Alan Bütünü Nüfus Donatı Dağılımının İncelenmesi ve Öneri Donatılara İlişkin Analitik Etüt, Istanbul.
- De Chiara, J., ve Koppelman, L., (1969). Planning Design Criteria, Van Nostrand Reinhold, New York.
- American Public Health Association, (1960). Planing the Neighbourhood, Illinois.
- Chapin, S., (1965). Urban Land Use Planning, University of Illinois Press, Urbana.
- Altaban, Ö., (1966). A Preliminary Design Guide For Residential Areas: For the Benefit of Planners, Developers and Local Authorities, Liverpool University, Liverpool.
- Altaban, Ö., and Okyay, V., (1976). “Büyük Kentlerde Sosyal ve Fiziksel Altyapının Durumu”, Mimarlık, 76 (1): 38-41.
- Keeble, L., (1959). Principles and Practice of Town and Country Planning, Estates Gazzette Ltd., Londra.
- Urbanistica, (1966). Roma II Sistema del Verda, Roma.
- Ministerio Do Plano e da Administracao do Terratoria, (1985). Normas Para Programaçao de Equipamentos Colectivos, Lisbon.
- Ministry of Environment and Urbanization of Republic of Turkey, (2014). Mekânsal Planlar Yapım Yönetmeliği, Spatial Plans Production Regulations (SPPR), Ankara.
- Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
- Başlangıç: 2018
- Yayıncı: Ankara Üniversitesi