Siyasal şiddet ve insan hakları, dünya siyasetinde birbiriyle ilişkili iki konudur. Önceki kavram, düşük yoğunluklu çatışmanın genellikle geleneksel olmayan yöntemlerinin şekli, araçları ve modelleri ile ilgilenirken, sonraki kavram karşı-saldırı siyasetinin bir ürünü gibi görünüyor. Bu kavram; ister ulus devlet olsun isterse siyasi, dini ve siyasi grupları ilgilendirenbir örgüt olsun, insanları kurulu düzenin uygun gördüğü belli bir davranıştan engellemek, zorlamak veya yabancılaştırmak isteyen baskıcı siyasal rejimlerin bir sonucudur. Dolayısıyla, tüm dünyada yaygın olan insan hakları ihlali ve sansürlemesi, sadece Fas’a özgü değildir; ancak burada vurgulanması gereken bir örnek olarak ele alınacaktır. Bu makale, Fas toplumunda 1970’lerden bu yana devam eden Saray’ın [Mahzen’in] kontrolü altındaki siyaseti, insan haklarını ve başlıca siyasi dinamik güçleri tarihsel süreçte incelemektir.

Political violence and human rights are two inter-linked issues in world politics. While the former deals with forms, tools and patterns of usually unconventional means and of low intensity conflict, the latter seems to be the product of a counter-attack policy. It is also the result of an oppressive and repressive political establishment whether being a nation-state or an organisation targeting a group of individuals [political, religious, or ethnic] to prevent them, force or alienate them from a particular action which the established regime sees fit. Human rights’ violation and censorship despite their worldwide proliferation are not therefore an exceptional case to Morocco, but only an example that needs to be highlighted here. This article is an attempt to historically discuss both politics under the control of the Palace [Makhzen], and human rights as well as the main political dynamic forces in Moroccan society since the seventies to date.