AÇIK ÖĞRETİM LİSESİ ÖĞRENCİLERİNİN DÜŞÜNME STİLLERİNİN İNCELENMESİ*

İnsanın öğrenmesi üzerinde etkisi olan bireysel farklılıklar içinde düşünme stilleri de yer almaktadır. Öğrenenlerin düşünme stilleri çoğunlukla örgün eğitim sisteminde yer alanlar üzerinde çalışılmıştır. Bu çalışmada açık lise öğrenenlerinin düşünme stilleri ortaya konmuş ve bu stiller yaş ile cinsiyet değişkenine göre ele alınmıştır. Araştırma, tarama modeline uygun ve betimsel nitelikte bir araştırmadır. Çalışma grubunu 2016-2017 eğitim öğretim yılında İstanbul’da Tuzla Halk Eğitim Merkezine Açık Öğretim Lisesine kayıt olan ve kayıt yenileme işlemleri için başvuran 70 katılımcı oluşturmaktadır. Çalışmada, veri toplamak amacıyla Stenberg ve Wagner tarafından geliştirilen ve Buluş (2006) tarafından Türkçeye uyarlanan “Düşünme Stili Ölçeği” kullanılmıştır. Analizler sonucunda öğrenenlerin düşünme stilleri belirlenmiştir. Çalışma bulguları açık öğretim lisesi öğrencilerinin en fazla sırasıyla liberal, muhafazakâr ve hiyerarşik stilleri kullandıklarını göstermektedir. Sonuç olarak, açık öğretim lisesi öğrencilerinin eğitimden daha fazla yararlanması “bağımsız öğrenme” becerilerini kazanmalarıyla ilintili düşünülmektedir. Bağımsız öğrenme becerisini destekleyecek uygun düşünme stillerinin öğrencilere verilmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Bireysel Farklılıklar, Düşünme Stilleri, Uzaktan Eğitim, Açık Lise Öğrenenleri

PDF

___

Allport, G. W. (1937). Personality: A Psychological Interpretation. New York: Henry Holt and Company
Bulus, M. (2005). İlköğretim bölümü öğrencilerinin düşünme stilleri profili açısından incelenmesi. Ege Eğitim Dergisi. 6(1): 1-24.
Buluş, M. (2006). Düşünme stilleri ölçeğinin güvenirliği ve geçerliği, akademik başarı ve öğretmen adayları özellikleri. Eğitim ve Bilim, 31(139).
Clarke, R. J. (2005). Research Models and Methodologies. HDR Seminar Series. Faculuty of Commerce. doc/uow012042.pdf. 07.05.2013
Duman, A. (1992). Yetişkin eğitimi açısından Türkiye’deki uzaktan eğitim uygulamalarına bir bakış. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 25(1), 288-292.
Erden, M. ve Akman, Y. (2006). Eğitim Psikolojisi: Gelişim, Öğrenme ve Öğretme. Arkadaş Yayınları: Ankara
Esmer, E. (2013). Öğretmen adaylarının zihinsel stil tercihlerinin (düşünme stillerinin) incelenmesi (Doctoral Dissertation, YTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü).
Fer, S. (2005). Düşünme stili envanterinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 5 (2), 463-461.
Grigerenko, E. L. ve Sternberg, R. J. (1995) Thinking Styles, D.H. Saklofske ve M. Zeidner (Ed.) International Handbook of Personality and Intelligence New York, Plenum Press, 205-230.
İşman, A. (2011). Uzaktan Eğitim. Pegem Akademi Yayıncılık: Ankara
Karasar, N. (1994). Bilimsel Araştırma Yöntemi (6.Basım). Ankara:3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.
MEB. (2017). http://aol.meb.gov.tr/. Son erişim:13.10.2017
Rayner, S. ve Riding, R. (1997). Towards a categorisation of cognitive styles and learning styles. Educational Psychology, 17(1), 5-27.
Ural, O. (2007). Attidues of graduate students toward distance education, educational technologies and independent learning. Turkish Online Journal of Distance Education, 8(4). 34-43.
Ural, O. ve Esmer, E. (2017). Yetişkin öğrenenlerin düşünme ve öğrenme stilleri arasında ilişki var mı? Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 1 (1).
Zhang, L. F. (2000). Are thinking styles and personality types related? Educational Psychology, 20(3) 271-283
Zhang, L. F. (2001). Do thinking styles contribute to academic achievement beyond self rated abilities? The Journal of Psychology, Provincetown, 135
Zhang, L. F. (2004). Learning and Individual Differences, 15, 67–88.
Zhang, L. F. ve Sternberg, R. J. (2006). The Nature of Intellectual Styles. Lawrence Erlbaum Associates, Mahwah, New Jersy. (Riding, Rayner, 1998, 5-6).