Özel Eğitim Okulu Yöneticilerinin Özel Eğitim Mevzuatına Dair Görüşleri

Araştırma, özel eğitim okulu yöneticilerinin özel eğitim mevzuatına ilişkin genel görüşlerini belirleyebilmek amacıyla yapılmıştır.  Bu amaçla nitel araştırma deseni kullanılmıştır. Verilerin toplanması nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın katılımcılarının belirlenmesinde sadece özel eğitim hizmeti veren bir okulda yönetici olarak çalışma ölçütü konulmuştur. Ayrıca araştırmaya dâhil edilecek olan katılımcılar belirlenirken farklı bakış açılarına ulaşabilmek için özel gereksinimli bireylere eğitim veren zihinsel, işitme ve görme yetersizliği ve üstün yetenekliler gibi farklı kurumların yöneticileri tercih edilmiştir.  Araştırmaya 10 özel eğitim okulu yöneticisi dâhil olmuştur. Katılımcılar, İstanbul, İzmir, Muğla ve Çorum illerinde görev yapmaktadırlar. Verilerin toplanması için araştırmanın amaçlarına uygun olarak görüşme soruları hazırlanmıştır. Görüşme soruları; özel eğitim mevzuatının yazım dili ve anlaşılırlığına, kapsamına, ihtiyacı karşılamasına, uygulamada zorluk yaşanmasına ve önerilere ilişkin görüşlerini belirlemek amacıyla beş soruyu içermektedir. Görüşmelerden biri yüz yüze yapılırken diğerleri katılımcıların farklı şehirlerde olmaları nedeniyle telefon aracılığı ile gerçekleşmiştir. Bu çalışmada elde edilen veriler betimsel analiz yoluyla çözümlenmiştir. Sonuç olarak yöneticilerin görüşlerine göre mevzuatın, yazım dili ve anlaşılırlığı, kapsamı, ihtiyaçları karşılaması ve uygulamada yetersiz olduğu belirlenmiştir. 
Anahtar Kelimeler:

Özel eğitim, yönetici, mevzuat

___

  • Akçamete, G. (1998). Türkiye’de özel eğitim. Özel eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. 1018, 197-207.
  • Ataman, A. (2013). Özel eğitimin anlamı ve amaçları. A. Cavkaytar (Ed.). Özel Eğitim içinde (s. 1-19). Ankara: Vize Yayıncılık
  • Batu, S. (2013). Kaynaştırma ve destek özel eğitim hizmetleri. İ. H. Diken (Ed.). Özel eğitime gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim içinde (s. 89-107). Ankara: Pegem Akademi
  • Cillo, D. (2009). Avrupa Birliği giriş sürecinde engellilerin eğitimi ve istihdamı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Çitil, M. (2013). Yasalar ve özel eğitim. Ankara: Vize Yayıncılık
  • Eripek, S. (Ed.). (2005). Özel eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
  • Karaman-Kepenekçi, Y. (2004). İlköğretim okulu yöneticilerinin eğitim mevzuatına ilişkin görüşleri. Journal of Educational Sciences & Practices, 3(6).
  • Kaya, U. (2003). İlköğretim okulu yöneticilerinin, sınıf öğretmenlerinin ve rehber öğretmenlerin kaynaştırma ile ilgili bilgi, tutum ve uygulamalarının incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Korucuk, N. (2005). Türkiye`de özel eğitim ve rehabilitasyon hizmeti veren kurumların karşılaştığı güçlüklerin analizi: Kurum sahipleri, müdür, öğretmen ve aileler açısından. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
  • Korunmaya Muhtaç Çocuklar Hakkında Kanun. 5387 Sayılı, 23/5/1949 Tarihli Resmî Gazete
  • Kuş, E. (2009). Nicel-Nitel Araştırma Teknikleri Sosyal Bilimlerde Araştırma Teknikleri Nicel mi? Nitel mi?. Ankara: Anı.
  • Levent, F. (2011). Üstün yeteneklilerin eğitimine yönelik görüş ve politikaların incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, İstanbul
  • Millî Eğitim Temel Kanunu, 1739 Sayılı, 24/6/1973 Tarihli Resmî Gazete
  • Özel Eğitim Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. 573 Sayılı, 6/6/1997 Tarihli Resmî Gazete
  • Özel Eğitime Muhtaç Çocuklar Kanunu, 2916 sayılı 12/10/1983 Tarihli Resmî Gazete
  • Sturges, J. E., & Hanrahan, K. J. (2004). Comparing telephone and face-to-face qualitative interviewing: A research note. Qualitative research, 4(1), 107-118.
  • Şahin, M. (2003). Özel eğitim kurumlarının SHÇEK'in yönetmeliğine ve genelgelerine uygunlukları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Vuran, S. ve Ünlü, E. (2013). Türkiye’de özel gereksinimli çocukların eğitimi ile ilgili örgütlenme ve mevzuat. S. Vuran (Ed.). Özel Eğitim içinde (s. 57-80). Ankara: Maya Akademi
  • Walsh, M. & Wigens, L. (2003). Introduction to research. Cheltenham: Nelson Thornes.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin.
Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi-Cover
  • ISSN: 1303-0493
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2000
  • Yayıncı: Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Sayıdaki Diğer Makaleler

AN INVESTIGATION OF MIDDLE SCHOOL STUDENTS’ NUMBER SENSE REGARDING THE PERCENT

Mesture KAYHAN ALTAY, Ayşenur YAPICI

BIBLIOGRAPHY OF RESOURCES FOR IMPROVING ENTREPRENEURSHIP SKILLS IN SOCIAL STUDIES EDUCATION

Murat TARHAN, Fahri KILIÇ

İLKOKUL 4. SINIF “İNSAN HAKLARI, YURTTAŞLIK VE DEMOKRASİ” DERSİNDE YAŞANAN SORUNLARIN SINIF ÖĞRETMENLERİ TARAFINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Selçuk Beşir DEMİR, Ersen TOPRAK

6. Sınıf Sosyal Bilgiler Ders Kitabının Farklı Okunabilirlik Formüllerine Göre İncelenmesi

Özlem ULU KALIN, Erol KOÇOĞLU

ÖZEL EĞİTİM OKULU YÖNETİCİLERİNİN ÖZEL EĞİTİM MEVZUATINA DAİR GÖRÜŞLERİ

Salih Paşa MEMİŞOĞLU, Mine KİZİR

4. SINIF “SAF MADDE VE KARIŞIM” KONUSUNUN ÖĞRETİMİNDE 5E MODELİ İLE DESTEKLENEN BAĞLAMTEMELLİ ÖĞRETİM YÖNTEMİNİN ÖĞRENCİLERİN KAVRAMSAL ANLAMALARINA VE FENE YÖNELİK TUTUMLARINA ETKİSİNİN İNCELENMESİ

Ayşegül DERMAN, Özlem BADELİ

SOSYAL BİLGİLER ÖĞRETMEN ADAYLARINA EMPATİ BECERİSİ VE FARKLILIKLARA SAYGILI OLMA DEĞERİNİN KAZANDIRILMASINDA STORYLİNE YÖNTEMİNİN ETKİSİ

Emine Özlem YİĞİT, İsmail Hakkı ÇATLAK

OKULA BAĞLILIK ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇEYE UYARLANMASI

Meltem ÇENGEL, Tarık TOTAN, Suna ÇÖĞMEN

OYUNLAŞTIRILMIŞ ÇEVRİMİÇİ SINIF YANITLAMA SİSTEMİNİN AKADEMİK BAŞARIYA ETKİSİ VE SİSTEME YÖNELİK GÖRÜŞLER

Ömer ŞİMŞEK, Ülkü ÜLKER, Yusuf İslam BOLAT

Kodály Metodundan Uyarlanan Deşifre Şarkı Söyleme Uygulamaları

Kıvanç AYCAN