Türkiye’de Uygulanan İngilizce Öğretmen Yetiştirme Programları Üzerine Karşılaştırmalı Bir Değerlendirme

İçinde bulunduğumuz yüzyılda başta bilim ve teknolojide olmak üzere gelişen iletişim ağlarıyla birlikte İngilizce artık dünyanın en yaygın konuşulan dili haline gelmiştir. Uluslararası alanda İngilizce, savaşın ve barışın, bilimin ve teknolojinin, ticaretin ve iletişimin dili olmuştur (Crystal, 1997, Akt. Özmat, 2017). Harmer’ın (2001) tanımlamasıyla İngilizce günümüzün lingua franca’sı haline gelmiştir. Dünya çapında birçok kişi İngilizce’yi artık anadillerinin yanında ikinci bir dil olarak yaygın olarak kullanabilmektedir.Küreselleşen dünyanın gereksinimleri doğrultusunda yabancı dil olarak İngilizce’nin öğretimine yönelik artan ihtiyaçla birlikte, yabancı dil öğretimindeki geleneksel paradigma örneklerinden olan klasiklerin çevrilmesi ve çeviri yoluyla dil öğrenme yönelimleri günümüz ihtiyaçlarını karşılama noktasında yetersiz kaldığı görülmektedir. Artık yabancı dil kültürler arası iletişim yoluyla bilgiyi edinmede bir araca dönüşmüş, bunun sonucu olarak yabancı dil öğrenme ve öğretme yöntemlerinde ciddi değişikler gözlenmiştir (Huhn, 2012). Öğrencileri bu yeni paradigma içinde yetiştirebilmek için yabancı dil öğretmenlerinin iyi bir dilbilgisine sahip olmaları yetersiz kalmakta, mekanik dilbilim uygulamalarının ötesinde öğrencilerin dili iletişim aracı olarak kullanabilmelerini sağlayacak öğretim uygulamalarını işe koşmaları gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı, Yükseköğretim Kurulu Başkanlığınca (YÖK) İngilizce Öğretmenliği lisans eğitim programlarında 1998, 2006 ve 2018 yıllarında yapılan yenilikleri karşılıklı olarak değerlendirmektir. Çalışma çıktıları ülkemizde sıkça dile getirilen yabancı dil öğretimi sorununa öğretmen yetiştirme bağlamında yaklaşım getirmeyi amaçlamaktadır.

A Comparative Evaluation of English Language Teacher Education Programs in Turkey

With the developments in science, technology and communicational networks, English has become one of the most widely used language in the world. In international arena, English is the language of war and peace, science, technology, trade and communication (Crystal, 1997, In. Özmat, 2017). According to Harmer’s definition, English has now been the lingua franca of the world languages. Many people, nowadays commonly use English as their second language in addition to their native language. In accordance with the needs of the globalizing world, together with the demanding need for teaching English, the traditional paradigm in laguage teaching such as translation of the classic works or grammar translation method falls behind the modern-day requirements. Contemporary goals of language teaching and learning with its focus on various forms of communication across cultures and communities and the uses of language as a tool to acquire new knowledge, however, require far more than just the development of grammatical knowledge. Therefore, having a good command of grammatical knowledge is not sufficient for language teachers to design their classrooms with this new paradigm. The aim of this study is to comparatively evaluate the English Language Teaching undergraduate programs since 1998. With the outcomes of the study, solutionoriented suggestions are aimed to be proposed in the field of teacher education.

___

Canagarajah, A. (1999). Resisting lingustic imperialism in English language teaching. Oxford: Samimy, R., & Brutt-Griffler, J. (1999). To be a native or nonnative speaker: Perceptions of "nonnative" students in a graduate TESOL program. In G. Braine (Ed.), Nonnative educators in English language teaching. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.

Çoskun, A. & Daloğlu, A. (2010). Evaluating an English language teacher education program through Peacock’s model. Australian Journal of Teacher Education, 35 (6), 23-42.

Çelik, Ş.N. (2019). Türkiye’de Uygulanan İngilizce Öğretmenliği Lisans Eğitim Programının, Öğrenci, Öğretim Elemanı ve İngilizce Öğretmenlerinin Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Van: yayınlanmamış doktora tezi.

Darling-Hammond, L., & Youngs, P. (2002). Defining highly qualified teachers: What does scientifically-based research actually tell us? Educational Researcher, 31(9), 13-2.

EF English Proficiency Index. (2015). EF EPI Index 2015. https://www.ef.com.tr/epi/ Erişim tarihi: 17 Nisan 2018

Erozan, F. (2005). Evaluating the language improvement courses in the undergraduate ELT curriculum at Eastern Mediterranean University: A case study. Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara: yayınlanmamış yüksek lisans tezi.

González, A. (2000). The new millennium: More challenges for EFL teachers and teacher educators. Colombian Applied Linguistics Journal, 2, 5-14.

Gürsoy, E. (2013). Improving Practicum for a Better Teacher Training. Procedia, 93: 420-425.

Harmer, J. (2001). The Practice of English Language Teaching. Edinburgh: Pearson.

Hismanoğlu, S. (2012). İngilizce öğretmeni adaylarının İngilizce öğretmeni yetiştirme programı ile ilgili görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 330-341.

Holec, H. (1981). Autonomy and Foreign Language Learning. Oxford: Pergamon.

Huhn, C. (2012). In Search of Innovation: research on effective models of foreign language teacher preparation. Foreign Language Annuals. 45,163-183.

Karakaş, A. (2012). Evaluation of the English language teacher education program in Turkey, ELT Weekly, 4 (15):1-17.

Karasar, N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın.

Lange, D.L. (1990). A Blueprint for a teacher development program. In J.C. Richards & D. Nunan (Ed.), Second Language Teacher Education. Cambridge: Cambridge University Press.

Memduhoğlu, H.B., Çelik, Ş.N. (2015). İngilizce öğretmen adayı olan ve İngilizce öğretmeni olmayı planlayan üniversite öğrencilerinin İngilizce öz yeterlik algıları. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16 (2). DOI: 10.17679/iuefd.16286266.

Ögeyik, M. (2009). Evaluation of English language teaching education curriculum by student teachers. Bilim, Eğitim ve Düşünce Dergisi, 9(1).

ÖSYM, (2019). YKS 2019 sayısal verileri, https://dokuman.osym.gov.tr/pdfdokuman/2019/YKS/sayisalbilgiler18072019.pdf. Erişim Tarihi: 20 Temmuz 2019.

Özmat, D (2017). İngilizce Öğrenmeyi Zorlaştıran Faktörler. Hacettepe Üniversitesi, Ankara: Yayınlanmamış doktora tezi

Reves, T. Medgyes, P. (1994). The non-native English speaking EFL/ESL teachers’ self Image: An international survey. System, 22(2):353-367.

Rivkin, S.G., Hanushek, E.A., Kain, J.F. (2005). “Teachers, schools, and academic achievement”. Econometrica 73 (2), 417–458.

Seferoğlu, G. (2006). Teacher candidates’ reflections on some components of a pre-service English teacher education programme in Turkey. Journal of Education for Teaching, 32, 369-378.

Senemoğlu, N. (1991). A study of initial primary teacher training in England with implications for the system in Turkey Leicester: The University of Leicester: Yayınlanmamış araştırma raporu.

Yaman, İ. (2018). 2006 ve 2018 İngilizce Öğretmenliği Lisans Programları Üzerine Karşılaştırmalı Bir Değerlendirme. EKEV Akademi Dergisi, 76, 149-164.

Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (6. baskı) Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Yavuz, A. & Topkaya Zehir, E. (2013). Teacher educatiors’ evaluation of the English language teaching programs: a Turkish Case. Novitas-ROYAL (Research on Youth and Language), 7 (1), 64-83.

Uzun, L. (2016). Evaluation of the latest English language teacher training programme in Turkey: Teacher trainees’ perspective. Cogent Education, 3: 1-16.