Bu çalışmada amaç, Türkiye’de üniversitelerarası spor oyunlarında futbol dalında mücadele eden sporcuların ergojenik yardımcılarla ilgili bilgi düzeyleri ile bunları ne ölçüde kullandıklarını tespit etmektir. Araştırmaya üniversitelerarası spor oyunlarında futbolda mücadele eden, tümü yüksekokulda okuyan; takvim, spor ve futbol yaşı ortalamaları, sırasıyla, 21.93 ±1.75 yıl, 11.01 ±2.72 yıl, 9.82 ±2.85 yıl olan 109 erkek ve 21.39 ±2.08 yıl, 7.18 ±3.01 yıl, 3.00 ±2.65 yıl olan 28 bayan olmak üzere toplam 137 futbolcu katılmıştır. Verilerin toplanmasında anket yöntemi kullanılmış olup; verilerin istatistiksel analizinde frekans ve yüzde değerleri alınmış ve değerlendirilmiştir. Sonuçta, Türkiye’de üniversitelerarası oyunlarda futbol oynayan sporcuların; % 85 gibi önemli oranının ergojenik yardımcılar hakkında bilgi sahibi oldukları; önemli bir bölümünün psikolojik (% 80), mekanik (% 88), besin ve fizyolojik (% 86) gibi ergojenik yardımcıları kullandıkları; üstün başarılara ulaşmalarına destek olabilecek olsa da, sağlıklarını tehdit edebilecek madde ve uygulamalardan kaçındıkları; ergojenik yardımcıları yararına ve gereğine inandıkları için kullandıkları söylenebilir.

The aim of this study was to determine the level of knowledge of students who participated inter-universities sports games, in football branch, on the ergogenic aids and to what level those students used those aids. The participants of this study were male (n=109) and female (n=28) students who played football in the mentioned sports games, and all of whom were university students and whose average calendar, sport and football ages were 21.93 ±, 1.75 year, 11.01±, 2.72 year, 9.82± 2.85 year (male) and 21.39 ±2.08 year, 7.18 ±3.01 year, 3.00 ±2.65 year (female), respectively. Data were collected by administering a questionnaire. In the statistical analysis of the data the frequencies and proportions were calculated. As a result, it could be said that a significant proportion -as % 85- of the footballers who played football in inter-universities sports games in Turkey had knowledge about ergogenic aids; that a great majority of them used psychological (% 80), mechanic (% 88), nutritional and physiological (% 86) aids; that they refrained from object and practises that might threaten their health even if they might cotribute them to reach greater achievements, and that they used those aids becouse they believed in the necessity and benefit of them.