Günümüzde sıklıkla duyduğumuz vekalet savaşları teriminin bir örneği de Türklere karşı sergilenmiştir. Mora İsyanı başladığında Batı’da Rumlara karşı büyük teveccüh doğmuştu. Binlere varan gönüllü Avrupa ülkerinden ve Amerika’dan isyana katılmak için Mora’ya gelirken, Batılı ülkeler ise isyana cömert yardımlarda bulunmuşlardır. Bu yardımın altında yatan Batı’daki Türk düşmanlığı olduğu kadar Batılı ülkelerin kurulacak Yunanistan’ı Akdeniz’de ileri bir karakol olarak kullanmak istemeleriydi. Birinci Dünya Savaşı başladığında Avrupa cephelerindeki savaş umulanın aksine hızını yitirerek siper çatışmalarına dönüşerek durgunluk kazanmıştır. Savaşta İngiltere açısından Almanya’ya karşı yürütülen mücadelenin yol açtığı yıkım ve getirdiği ağır yük İngiliz hükümetini ekonomik olarak bir hayli yıpratmıştır. Buna bir de Osmanlı Devleti’nin savaşa girişiyle cephelerin çoğalması ve savaşın uzaması eklendiğinde İngiltere sosyal, politik açıdan da yıkımla karşılaşmıştır. Savaşın uzamasıyla müttefik devletler kamuoyunda var olan hoşnutsuzluğun artması, zamanla hükümetler üzerinde giderek artan derecede bir baskı yaratacaktı. Savaşın sonu tıpkı Makedonyalıların Pirus Zaferi’ni anımsatmaktadır. Nitekim, Makedonya Kralı Pirus Roma’yı yenmiş olmasına rağmen ülkesi savaştan bitkin bir vaziyette çıkmıştı. Büyük Savaş’ta yorgun düşen İngiliz ordusu Anadolu’daki yeni bir savaşı göze alamazdı. İngiliz Başbakanı Lloyd George, Sırp-Hırvat-Sloven Krallığı Hükümeti’ne gönderdiği telgrafta, Sırpların Anadolu’ya asker çıkararak Türklerle savaşmaları teklifinde bulunmuştur. Fakat yapılan teklif adı geçen krallıkça reddedilmişti. Aynı teklifi Megalo İdea fikriyle yanıp tutuşan Yunanlılara yapan İngilizler olumlu cevap almıştı. Bunun üzerine İngiliz devlet adamları Anadolu’nun işgali için I. Dünya Savaşı’nda yıpranmamış Yunan ordusunu kullanmaya karar verdi. Bunun karşılığında İngilizler, denetim sağlamak için Yunanlıların İngiliz sömürgeleri üzerindeki Anadolu topraklarına yerleşmesine ses çıkarmayacaktı. Bu yüzden Yunan ordusu silah-cephane yönünden İngilizlerce desteklenmiştir. İtilaf Devletleri Yunanları sadece Anadolu’da değil Kırım’a asker çıkarmak suretiyle Bolşeviklere karşı da savaştırmıştır. Yunanlıların Anadolu’ya çıkışı İtilaf Devletleri arasında çıkar çatışmalarını doğurmuştur. Elbetteki, müttefik devletler arasında çakışan çıkarları çok iyi analiz eden Milli Mücadeleyi yürüten heyet, bu durumdan faydalanma yoluna gitmişti. Milli Mücadele’nin sona ermesiyle Yunanlıları Anadolu felaketine sürükleyen Venizelos, bir Türk diplomatına İngilizlerce kullanıldıklarını itiraf etmişti. Bu makale Osmanlı Arşivi başta olmak üzere dönemin Batılı kaynakları taranmak suretiyle kaleme alınmıştır.

An example of the term de proxy wars that we often hear today is also exhibited against the Turks. When the Mora rebellion began, the West had a great favor for the Greeks. While volunteers from thousands of Europeans and from the United States to Mora to join the rebellion, Western countries made generous assistance in the rebellion. It was not only the Turkish hostility in the West, but also the Western countries wanting to use Greece as an outpost in the Mediterranean. When the First World War broke out, the war on the European fronts, in contrast to the expectations, lost pace and became stagnant. In the First World War, the devastation and heavy burden of the struggle against Germany, economically worsened the British government. Adding this to the proliferation of the fronts and the prolongation of the war when the Ottoman Empire entered the war, Britain faced social and political destruction. With the prolongation of the war, the increasing discontent among the allies in the public would have caused an increasing pressure on governments over time. The end of the war is just as Pirus victory of the Macedonians. The king of Macedonia, Pirus, had defeated Rome, but his country was exhausted from the war. In the Great War, the British army could not afford a new war in Anatolia. British Prime Minister Lloyd George has sent a telegram to the Serbian-Croatian-Slovenian Kingdom of the Government, proposing that Serbs take off troops in Anatolia and fight the Turks. The British, who made the same offer to the Greeks who had pursued for the Megalo Idea, received a positive response. The British statesmen therefore decided to use the Greek army, which had not been worn off in World War I, for the occupation of Anatolia. In return, the British decided on behalf of the Greeks to settle on the Anatolian territory on the British colonies. For this reason, the Greek army was supported by the British in terms of weapons and ammunition. The Allied Powers fought the Greeks against the Bolsheviks not only in Anatolia but also in the Crimea. The military occupation of the Greeks in Anatolia gave rise to conflicts of interest between the Allied Powers. Of course, the delegation carrying out the National Struggle, which has very well analyzed the conflicting interests among the allies, has taken advantage of this situation. By the end of the National Struggle, Venizelos led the Greeks to an Anatolian disaster and confessed to a Turkish diplomat that they were being used by the British. This paper will be drafted by researching the Western press of the period, especially the Ottoman Archive.