Yabancılara Türkçe Öğretenlerin Son Çekim Edatlarının Öğretimine İlişkin Görüşleri

Bu çalışmanın amacı, “Türkçeyi yabancı dil olarak öğreten bireylerin son çekim edatlarının öğretimine ilişkin görüşleri nelerdir?” sorusuna yanıt aramaktır. Araştırmada, Türkçeyi yabancı dil olarak öğretenlerin görüşlerini belirleyebilmek amacıyla odak grup görüşmesi tabanlı nitel bir yöntem kullanılmıştır. Araştırmanın verileri, Gaziantep Üniversitesi TÖMER’de görev yapan 8 öğretim elemanıyla yapılan görüşme ile elde edilmiştir. Odak grup görüşmesinden elde edilen veriler, betimsel çözümleme ile incelenmiş ve bu çerçevede araştırmanın yedi alt amacına yönelik bulgular elde edilmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgularda; son çekim edatlarının öğretiminde işlevleri ve anlamları ile Avrupa Dilleri için Ortak Başvuru Metni’ndeki kazanımların öne çıktığı, ayrıca son çekim edatlarının öğretiminde zorlanılan noktanın farklı eklerle farklı işlevler kazanmaları olduğu, bazı yapıların öğrencinin anadiliyle olan benzerliğinin ise Türkçeyi öğrenmesinde olumsuz bir etki bıraktığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuçlar doğrultusunda Türkçeyi yabancı dil olarak öğretenlere, dilbilgisi öğretimine yönelik önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Dilbilgisi öğretimi, son çekim edatları, yabancı dil olarak Türkçe

The Opinions of Teachers Teaching Turkish Language As A Foreign Language About Postposition Teaching

The purpose of this study is to answer this question: “What are the opinions of those who teach Turkish language as a foreign language about postposition teaching?”. In this study, focus group interview-based qualitative methods were used to determine the opinions of teachers teaching Turkish language as a foreign language. The data of the study was collected by focus group interview with eight teachers working in Gaziantep University TÖMER. The data obtained from focus group interview was examined by descriptive analysis and in this context, for the seven sub-objectives of the study, the findings were obtained. According to the findings of the study, the meaning and function of postposition and the competences in Common European Framework of Reference for Languages arise in teaching of postposition. And also, the difficult point of teaching postposition is to have different meaning by the different suffixes. Some postposition constructs which are similar to the mother tongue of foreign students have negative effect for teaching Turkish as a foreign language. Based on the results, suggestions were given to Turkish teachers for grammar teaching.

Keywords:

Grammar teaching, postposition (preposition), Turkish as a foreign language,

PDF

___

Akbulut, S. ve Yaylı, D. (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi A1-A2 düzeyi ders kitapları üzerine bir izlence çalışması. Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, ÖS II, 35-46.
Balcı, T. (2003). Edat bağlamında sözcük türlerine yeni bir yaklaşım. TÖMER Dil Dergisi, S. 122, 7-16.
Banguoğlu, T. (1986). Türkçenin grameri. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Celce-Murcia, M. (2008). Rethinking the role of communicative competence in language teaching. E. A. Soler and M.P.S. Jordà (Ed) içinde. Intercultural language use and language learning (41-57). Springer press.
Cem, A. (2005). Dilbilgisi öğretiminde biçim-anlam-kullanım üçlüsü: ders malzemesi hazırlama ve uygulama önerisi. TÖMER Dil Dergisi, S. 128, 7-11.
Çetin, B. (2017). İletişimsel edinç ve yabancı dil olarak Türkçede dilbilgisi öğretimi. Turkish Studies, 12/6, 179-196.
Çevik, A. ve Güneş, F. (2017). Türkçe ders kitaplarındaki etkinliklerin incelenmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(2),272-286.
Çokluk, Ö., Yılmaz, K. ve Oğuz, E. (2011). Nitel bir görüşme yöntemi: odak grup görüşmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 4(1), 95-107.
Deny, J. (2012). Türk dil bilgisi- modern Türk dilbilgisi çalışmalarının kapsamlı ilk örneği. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Doğan, N. (2014). Çok işlevlilik açısından Türkçe edatların söz dizimsel ve anlam bilimsel yapısı. Dil Araştırmaları, S. 15, Güz 2014, 105-119.
Ergin, M. (2000). Türk dil bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayıncılık.
Gabain, A.V. (1988). Eski Türkçenin grameri (Çev. Mehmet Akalın). Ankara: TDK Yayınları.
Gülensoy, T. (2000). Türkçe el kitabı. Ankara: Akçağ Yayınları.
Hacıeminoğlu, N. (1992). Türk dilinde edatlar. Ankara: MEB Yayınları.
Karaağaç, G. (2009). Edat üzerine düşünceler. Gazi Türkiyat, S.5, 157-169.
Korkmaz, Z. (2003). Türkiye Türkçesi grameri (şekil bilgisi). Ankara: TDK Yayıncılık.
Larsen-Freeman, D. (2001). Teaching grammar. M. Celce-Murcia (Ed.) Teaching English as a second or foreign language. ABD: Heinle and Heinle, 249-251.
Musaoğlu, M. (2003). Türkçenin işlevsel dilbilgisi ve metin kompozisyonu. Dil Dergisi, S. 120, 22-40.
Oruç Aslan, B. (2011). Türkiye Türkçesinde kullanılan çekim edatları üzerinde görüş farklılıklarından kaynaklanan problemler. Türk Gramerinin Sorunları- Bildiriler. Ankara: TDK Yayınları, 533-542.
Öksüz, G. (2014). Rus dili öğretiminde karşılaşılan ana dil kaynaklı girişim hataları, Turkish Studies, 9/6, 843-857.
Özdemir, M. (2011). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde edatlar. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Sharwood-Smith, M. (1986). Comprehension versus acquisition: Two ways of processing input. Studies in second language acquisition. 15(2), 239-256.
Stranzy, P. (2005). Encyclopedia of linguistics. New York: Fitzroy Dearborn, Taylor and Francis Group.
Toparlı, R. (1999). Son çekim edatları. Türk gramerinin sorunları toplantısı-II. Ankara: TDK Yayınları.
Vardar, B. (2002). Açıklamalı dilbilim terimleri sözlüğü. İstanbul: Multilingual Yayınları.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.