İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin “Önemli Yer” Algısı

Bu amacıyla yapılmıştır. Çalışma Türkiye’de 8 ilden seçilen (Şanlıurfa, Ardahan, Afyonkarahisar, Adana, Çorum, Kırşehir, Ankara, Aksaray) 1025 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Öğrenciler, farklı yerleşim birimlerinde ikamet etmekte (köy, kasaba, şehir), farklı sınıf düzeylerinde bulunmakta (6, 7 ve 8. sınıf) ve farklı ekonomik özelliklere sahip bulunmaktadırlar. Araştırma kapsamında hazırlanan ölçme aracı 2010 Mart-Mayıs döneminde uygulanmıştır. Veriler nitel araştırma yöntemleri ile elde edilmiş olup, çalışma betimsel tarama modelinde desenlenmiştir. Ölçme aracı, açık uçlu sorulardan oluşmaktadır. Öğrencilerin verdikleri cevaplar betimsel olarak analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda, 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin Türkiye’de ve Dünyada önem verdikleri yerler belirlenmiştir. Bulgular, ilköğretim dönemindeki öğrencilere mekânın öğretiminde yol gösterici olması bakımından önemlidir

Anahtar Kelimeler:

Nirengi noktası, Mekânsal biliş, Yer öğrenme, Sosyal bilgiler, Coğrafya eğitimi

İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin âÖnemli Yerâ Algısı

Keywords:

-,

PDF

___

Abdullah, A.S., 2007. A comparative study of colour perception between designers and lay public of constructed landmarks in Malaysian cities. Post-Graduate Seminar Semester 2 Session 2006/2007. Rumah Alumni, Universiti Teknologi, Malaysia.
Aliağaoğulları, A. 2007. Davranışsal coğrafyaya bir örnek: Öğrenci merkezli Balıkesir şehir imajı. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt: 17, Sayı: 1 Sayfa: 17-44
Allen, G.L. Kirasic, K.L. Siegel, A. and Herman, J. 1979. Developmental issues in cognitive mapping: The selection and utilization of environmental landmarks. Child Development, 50, 1062-1070.
Büyükkaragöz, S. S. ve Çivi C. 1997. Genel Öğretim Metotları. (7. Baskı). İstanbul: Öz Eğitim Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. B., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel F. 2009. Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi
Caduff, D. and Timbf, S. 2008. On the assessment of landmark salience for human navigation. Cogn Process, 249-267.
Cornell, E., Heth, C.D. and Broda, L. 1989. Children’s wayfinding: response to instructions to use environmental landmarks. Developmental Psychology, 755-764.
Golledge, R. 2002. Simplifying the world. Directions Magazine 24.11.2010 tarihinde http://www.directionsmag.com/articles/simplifying-the- world/124053 adresinden alınmıştır.
Golledge, R. 2004. Spatial cognition. In The Encyclopaedia of Applied Psychology. Spielberger C. (Ed.). (pp. 443 – 452). Amsterdam: Elsevier Ltd.
Hart, R. A. and Moore G. 1973. The development of spatial cognition: a review. In Image and Environment: Cognitive Mapping and Spatial Behavior. R. Downs and D. Stea (Ed.), (pp. 246-288). Chicago: Aldine Publishing Company.
Heth, C.D., Cornell, E.H. and Alberts, D.M. 1997. Differential use of landmarks by 8 and 12 years old children during route reversal navigation. Journal of Environmental Psychology, 17, 199–213.
Hund, A.M. and Narolesky, A. R. 2008. Developmental changes in young children’s spatial memory and language in relation to landmarks. Journal of Cognition and Development, 9 (3), 310-339.
Jansen-Osmann, P. and Wiedenbauer, G. 2004. The representation of landmarks and routes in children and adults: A study in a virtual environment. Journal of Environmental Psychology, 24, 347–357.
Lynch, K. 1960. The Image of the City. Cambridge, MA: The MIT Press.
M.E.B. 2004. İlköğretim sosyal bilgiler dersi (4-5. sınıflar) öğretim programı ve klavuzu. (Taslak Baskı). Ankara.
M.E.B. 2005. İlköğretim sosyal bilgiler dersi (6 – 7. sınıflar) öğretim programı ve klavuzu (Taslak Baskı). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
Öcal, A. 2007. İlköğretim Sosyal Bilgiler Dersinde 6. Sınıf Öğrencilerinin Mekânsal Biliş Becerilerinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Öcal, A. 2008. Sosyal bilgilerde mekânsal biliş becerisi ve öğretimi. Özel Öğretim Yöntemleriyle Sosyal Bilgiler Öğretimi. Tay, B. ve Öcal, A. (Ed.), (pp. 361-388). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Shemyakin, F. N. 1962. Orientation in space. In Psychological Science in the USSR. B.G. Ananyev et al. (Eds). Vol. 1, (pp. 186-255). Washington: U.S. Office of Tech. Services (No. 11466).
Siegel, A. W. and White S. H. 1975. The development of spatial representations of large-scale environments. In Advances in Child Development and Behavior. H. Reese (Ed.), Vol. 10, (pp. 10-55). New York: Academic Press.
Tuncel, H. 2002. Türk öğrencilerin zihin haritalarında İslam ülkeleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt: 12, Sayı: 2, Sayfa: 83-103.
Tümertekin, E. ve Özgüç, N. 2004. Beşeri Coğrafya, İnsan, Kültür ve Mekan. İstanbul: Çantay Kitabevi.
Twersky. B. 1993. Cognitive maps, cognitive collages and spatial mental models. Information Theory: A theoretical Basis for GIS. (pp. 14- 24). Berlin: Springer-Verlag.
Werner, S., Brückner, B., Mallot, H., Shweizer, K. and Freska, C. 1997. Spatial cognition: the role of landmark, route and survey knowledge in human and robot navigation. Informatik Aktuell. (pp. 41-50). Berlin: Springer- Verlag.