Geleceğin Yöneticileri Astlarına Güvende Hangi Özelliklere Öncelik Veriyor?

Güven yazınında güveni etkileyen özellikler dürüstlük, yetkinlik, tutarlılık, sadakat ve açıklık olarak belirlenmektedir (Gabarro, 1978; Butler ve Cantrel, 1984; Schindler ve Thomas, 1993). Bu araştırmanın amacı Butler ve Cantrell’in (1984) çalışmasından hareketle, gelecekte yönetim kademelerinde yer alacak olan öğrencilerin varsayımsal astlar üzerinde hangi güven özelliklerine öncelik verdiklerini ortaya koymaktır. Ankara’daki iki devlet üniversitesinin İşletme Bölümü son sınıf öğrencileri üzerinde gerçekleştirilen çalışmada asta güveni etkilediği düşünülen beş özelliğin güveni etkileyip etkilemediği hiyerarşik regresyon analizi ile tespit edilmiştir. Analiz sonunda beş özelliğin de güven üzerinde etkili olduğu bulunmuş, hangisinin güveni daha fazla etkilediği regresyon katsayılarına bakılarak belirlenmiştir. Buna göre, değişkenlerin güveni etkileme düzeyleri dürüstlük, yetkinlik, açıklık, sadakat ve tutarlılık olarak sıralanmıştır

Geleceğin Yöneticileri Astlarına Güvende Hangi Özelliklere Öncelik Veriyor?

___

  • ARI, G. S. (2003), “Yöneticiye Duyulan Güven Örgütsel Bağlılığı Artırır mı?”, Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 17-36.
  • BHATTACHARYA, R., DEVİNNEY, T. M. ve PİLLUTLA, M. M. (1998), “A Formal Model of Trust Based on Outcomes.” Academy of Management Review, 23 (3), 459-472.
  • BUTLER, J.K.Jr.(1983), “Reciprocity of Trust Between Professionals and Their Secretaries”, Psychological Reports, 53, 411-416.
  • BUTLER, J.K.Jr. ve CANTRELL, S. (1984), “A Behavioral Decision Theory Approach to Modeling Dyadic Trust in Superiors and Subordinates”, Psychological Reports, 55,19-28.
  • BUTLER, J.K.Jr. (1991), “Toward Understanding and Measuring Conditions of Trust: Evolution of a Conditions of Trust Inventory.” Journal of Management, 17, sayı 3, 643- 663.
  • BÖRÜ, D. (2001), “Örgütlerde Güven Ortamının Yaratılmasında İlk Adım: Güvenilir İnsanlar Kim?”, 9.Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler, http://www.isletme.istanbul.edu.tr/duyurular/kongrebook/15/kongre.html
  • CLARK, M. C. ve PAYNE, R.L. (1997), “ The Nature and Structure of Worker’s Trust in Management”, Journal of Organizational Behavior, 18, 205-224.
  • DAVİS, J.H., SCHOORMAN, F.D., MAYER, R.G. ve TAN, H.H.. (2000), “The Trusted General Manager and Business Unit Performance: Empirical Evidence of a Competitive Advantage.”, Strategic Management Journal, May, Vol.21, 563-577.
  • ERDEM, F. (2003), “Örgütsel Yaşamda Güven”, (Ed.) F. Erdem, Sosyal Bilimlerde Güven içinde, Ankara: Vadi Yayınları, 153-182.
  • ERDEM, F. ve ÖZEN, J. (2003), “Niklas Luhmann’ın Tanıdıklık, Emin Olma ve Güven Ayrımı”, (Ed.) F. Erdem, Sosyal Bilimlerde Güven içinde, Ankara: Vadi Yayınları, 53-59.
  • GABARRO, J.J. (1978), “The Development of Trust, Influence, and Expectations”, (Eds.) A.G.Athos ve J.J. Gabarro, Interpersonal Behavior Communication an Understanding in Relationship içinde, New Jersey: Prentice Hall Inc., 290-303.
  • HOSMER, L.T. (1995), “Trust: the Connecting Link Between Organizational Theory and Philosophical Ethics”, Academy of Management Review, 20 (2), 379- 403.
  • KRAMER, R.M. (2006), “Trust as Situated Cognition: An Ecological Perspective on Trust Decisions”, Handbook of Trust Research, R.Bachmann, A.Zaheer ve E.Ellgar (Eds), Publishing Limited, UK, s. 68-84.
  • MAYER, R.C., DAVİS, J.H. ve SCHOORMAN, F.D. (1995), “An Integrative Model of Organizational Trust”, Academy of Management Review, 20 (3), 709-734.
  • MAYER, R. C., & DAVİS, J. H. (1999), “The Effect of The Performance Appraisal System on Trust For Management: A Field Quasi-Experiment”, Journal of Applied Psychology, 84, 123–136.
  • REMPEL, J. K., HOLMES, J.G. ve Zanna, M.P. (1985), “Trust in Close Relationships” Journal of Personality And Social Psychology, 49 (1), 95-112.
  • ROTTER, J. B. (1971), “Generalized Expectancies for Interpersonal Trust”, American Psychologist, 44, 1-7.
  • SARGUT, A. S. (2003), “Kurumsal Alanlardaki Örgüt Yapılarının Oluşmasında ve Ekonomik İşlemlerin Yürütülmesinde Güvenin Rolü”, (Ed.) F. Erdem, Sosyal Bilimlerde Güven içinde, Ankara: Vadi Yayınları, 89-124.
  • SCHİNDLER, P.L. ve THOMAS, C.C. (1993), “The Structure of Interpersonal Trust in the Workplace”, Psychological Reports, 73, 563-573.
  • TSCHANNEN-MORAN, M. ve HOY, W.K. (2000), “A Multidisciplinary Analysis of the Nature, Meaning and Measurement of Trust”, Review of Educational Research, 70 (4), 547-593.
  • WASTİ, S. A., TAN, H. H.., BROWER,H.H. ve ÖNDER, Ç. (2007), “Cross-cultural Measurement of Supervisor Trustworthiness: an Assessment of Measurement Invariance Across Three Cultures”, Leadership Quarterly, 18, 477-489. WHITENER, E. M., BRODT, S.E., KORSGARD, M.A. ve WERNER, J.M. (1998), “Managers as Inıtiators of Trust: An Exchange Relationship Framework for Understanding Managerial Trustworthy Behavior”, Academy of Management Review, 23 (3), 513-531.
  • ZAND, D. E. (1972), “Trust and Managerial Problem Solving” Administrative Science Quarterly, 17, 229-239.