TÜRKİYE’DEKİ SİYASİ PARTİLERİN DİJİTAL PAZARLAMA KANALLARINI KULLANIMI

Öz Web 2.0. tabanlı iletişim teknolojilerinin gelişmesi, her alanda olduğu gibi pazarlama faaliyetlerine de önemli katkılar sağlamıştır. Tüketicinin istediği bilgiye anında ulaşabilmesi ve aynı zamanda kendisinin de ulaşılabilir olması, satın alma kararlarında internetten elde ettiği bilgilerin yön verici olması gibi etkenler dijital pazarlama olarak adlandırılan faaliyetlerin gelişmesine olanak sağlamıştır. Yeni teknolojilerin “ulaşılabilir” olma noktasında yapmış olduğu bu katkılar siyasi partiler tarafından da anında karşılık bulmuştur. Bu çalışmada siyasal pazarlama kavramına kısaca değinildikten sonra dijital pazarlamanın siyasal alandaki katkıları ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Türkiye’de faaliyet gösteren ve seçmenlerin %86.7’sinin oyunu alan ilk üç siyasi partinin dijital pazarlama kanallarını ne şekilde kullandığının belirlenebilmesi amacıyla içerik analizi yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Siyaset, pazarlama, politik pazarlama, politik iletişim

PDF

___

Akar E. (2015), “İnternetle Değişen Siyaset Pazarlaması: Dünyadan Örneklerle Yeni Trendler”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (23)., 171-182

Altındal, M. (2013), “Dijital Pazarlamada Marka Yönetimi ve Sosyal Medyanın Etkileri”, Akademik Bilişim Konferansı, Akdeniz Üniversitesi, 23-25.

Atay, C., Alanyalı, M., Uyan, S. B., & Baş, C. (2010), “Arama Motoru Optimizasyonu”, Akademik Bilişim 2010, XII. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri. 10-12 Şubat.

Cwalina W., Falkowski A., Newman B. I. (2009), “Political Managemet And Marketing”, “Routledge Handbook Of Political Management”, Edited By Dennis W. Johnson, Published By Routledge, ISBN: 978-0-203-89213-8, Newyork And London,

Cwalina, W., Falkowski, A., & Newman, B. I. (2012),”The Macro And Micro Views Of Political Marketing: The Underpinnings Of A Theory Of Political Marketing, Journal of Public Affairs, 12(4), 254-269.

Çelik, S. (2014), “Sosyal Medyanın Pazarlama İletişimine Etkileri”, Erciyes İletişim Dergisi, 3(3), 28-42

Çildan C., Ertemiz M., Tumuçin H. K., Küçük E., & Albayrak D. (2012), “Sosyal Medyanın Politik Katılım Ve Hareketlerdeki Rolü”, Akademik Bilişim Konferansı

Deniz, R. B. (2002), “Yeni Bir Pazarlama Yöntemi Olarak Elektronik Posta Pazarlaması”, Journal of İstanbul Kültür Üniversitesi, 2002/2, 1-10

Divanoğlu S. U. (2008), “Seçim Kampanyalarında Siyasal Pazarlama Karması Elemanlarının Yeri Ve Önemi”, Niğde Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Aralık 2008, Cilt: 1, Sayı: 2, Syf:. 105-118

Doğaner M., Armağan E. (2018), “Seyahat Bloglarının Destinasyon Seçimine Etkisi”, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:30, 223-238

Farrel D. M., Wortmann M. (1987), “Party Strategies in The Electoral Market: Political Marketing in West Germany, Britain And Ireland”, European Journal Of Political Research, 15, Pp:297-318

Güler E. G., & Ülker E. (2010), “Political Marketing And A Case Study: Barack Obama”, Social Sciences, 5(2), 92-107.

Henneberg S.C.M. (2003), “Generic Functions Of Political Marketing Management”, University Of Bath School Of Management Working Paper Series, 2003/19

Henneberg S.C.M. (2004), “Political Marketing Theory: Hendiadyoin Or Oxymoron ”, University Of Bath School Of Management Working Paper Series, 2004/01

Huang, M. H., & Wang, E. T. (2013), “Marketing is From Mars, It is From Venus: Aligning The Worldviews for Firm Performance, Decision Sciences, 44(1), 87-125.

Ingram P., Less-Marshment J. (2001), “The Anglicisation Of Political Marketing: How Blair ‘Out-Marketed’ Clinton”, Journal Of Public Affairs, Vol:2 No:2, Pp. 44-56

Kaur G. (2016), “Social Media Marketing”, Asian Journal of Multidisciplinary Studies, 4:7, 34-36

Köseoğlu Y., & A, H. (2013), “Bir Siyasal Propaganda Aracı Olarak Sosyal Medya”, Akademik İncelemeler Dergisi, 8(3), (103-125)

Lebaron D.N. (2008), “Essays In Political Marketing”, The Pennyslyvania State University, The Graduate School The Mary Jane And Frank P. Smeal College Of Bussiness, Submitted İn Partial Fılfilment Of The Requirements For The Degree Of Doctor Of Philosophy,

Less-Marshment J. (2001), “Political Marketing And British Political Parties- The Party’s Just Begun”, Manchester University Press, ISBN:0-7190-6017-6

Less-Marshment J. (2003), “Political Marketing”, Journal Of Political Marketing, 2:1, Pp:1-32, 2003

Marangoz M, Yeşildağ B., Arıkan I.S. (2012), “E-Ticaret İşletmelerinin Web Ve Sosyal Ağ Sitelerinin İçerik Analizi Yöntemiyle İncelenmesi”, Internet Uygulamaları Ve Yönetim Dergisi 3.2: 54-7.

Marder, B., Marchant, C., Archer-Brown, C., Yau, A., & Colliander, J. (2018), “Conspicuous Political Brand Interactions On Social Network Sites”, European Journal Of Marketing.

Newman B. I. (2002), “The Role Of Political Marketing in Politics”, Journal Of Political Marketing, 1:1,Pp:1-5

Niffenegger P. B. (1989), “Strategies For Success From The Political Marketers”, Journal Of Consumer Marketing, Vol:6/Ss:1,ISSN: 0736-3761, Pp: 45-51

Onat F, Alikılıç Ö.A. (2008), “Sosyal Ağ Sitelerinin Reklam Ve Halkla İlişkiler Ortamları”, Journal Of Yasar University, 3(9), 1111-1143

Özüdoğru Ş. (2014), “Bir Web 2.0 Uygulaması Olarak Bloglar: Blogların Dinamikleri Ve Blog Alemi”, The Turkish Online Journal Of Design Art And Communication, 4(1), 36-50

Quinton, S., & Fennemore, P. (2013), “Missing A Strategic Marketing Trick? The Use Of Online Social Networks By UK Charities”, International Journal Of Nonprofit And Voluntary Sector Marketing, 18(1), 36-51.

Smith, K. T. (2011), “Digital Marketing Strategies That Millennials Find Appealing, Motivating, Or Just Annoying”, Journal Of Strategic Marketing, 19(6), 489-499.

Stone, M. D., & Woodcock, N. D. (2014), “Interactive, Direct And Digital Marketing: A Future That Depends On Better Use Of Business Intelligence”, Journal Of Research in Interactive Marketing, 8(1), 4-17.

Yalçın N., & Köse, U. (2010), “What is Search Engine Optimization: SEO?”, Procedia-Social And Behavioral Sciences, 9, 487-493.