TÜRK BANKACILIK SEKTÖRÜNDE PİYASA YAPISI VE PERFORMANS İLİŞKİLERİNİN ETKİNLİK İÇİN DOĞRUDAN BİR ÖLÇÜT KULLANILARAK TEST EDİLMESİ

Bu çalışmada, Türk bankacılık sektörü için, piyasa yapısı ve performans arasındaki ilişkiye dair hipotezler banka etkinliği için doğrudan bir ölçüt kullanılarak test edilmiştir. Bireysel etkinlik skorlarının hesaplanmasında, yarı-normal dağılım varsayımından hareketle stokastik sınır yaklaşımı benimsenmiştir. Çalışmanın ilk aşamasında bir stokastik translog maliyet denklemi tahmin edilmiş ve bu tahmin kullanılarak etkinlik skorları hesaplanmıştır. Hesaplanan bu skorlar daha sonra bir bağımsız değişken olarak karlılık denklemine ilave edilmiştir. 1990-2000 dönemi için elde edilen sonuçlar etkin yapı hipotezine destek vermektedir. Yani, bankaların yüksek karlılığının nedeni olarak düşük maliyetler görünmektedir. Diğer bir deyişle, en etkin olan bankalar daha yüksek karlar ve piyasa payları elde etmekte ve bunun bir sonucu olarak da piyasa yoğunlaşmasında bir artış söz konusu olmaktadır. Diğer taraftan iki piyasa gücü hipotezine, yani geleneksel yapı-davranış-performans hipoteziyle göreli piyasa gücü hipotezine destek veren bulgular elde edilememiştir. Yüksek karlılık bankalar arasındaki işbirliğinin veya büyük bankaların sahip olduğu piyasa gücünün bir sonucu olarak görünmemektedir.

TESTING THE MARKET STRUCTURE AND PERFORMANCE RELATIONSHIPS IN TURKISH BANKING USING A DIRECT MEASURE OF EFFICIENCY

Bu çalışmada, Türk bankacılık sektörü için, piyasa yapısı ve performans arasındaki ilişkiye dair hipotezler banka etkinliği için doğrudan bir ölçüt kullanılarak test edilmiştir. Bireysel etkinlik skorlarının hesaplanmasında, yarı-normal dağılım varsayımından hareketle stokastik sınır yaklaşımı benimsenmiştir. Çalışmanın ilk aşamasında bir stokastik translog maliyet denklemi tahmin edilmiş ve bu tahmin kullanılarak etkinlik skorları hesaplanmıştır. Hesaplanan bu skorlar daha sonra bir bağımsız değişken olarak karlılık denklemine ilave edilmiştir. 1990-2000 dönemi için elde edilen sonuçlar etkin yapı hipotezine destek vermektedir. Yani, bankaların yüksek karlılığının nedeni olarak düşük maliyetler görünmektedir. Diğer bir deyişle, en etkin olan bankalar daha yüksek karlar ve piyasa payları elde etmekte ve bunun bir sonucu olarak da piyasa yoğunlaşmasında bir artış söz konusu olmaktadır. Diğer taraftan iki piyasa gücü hipotezine, yani geleneksel yapı-davranış-performans hipoteziyle göreli piyasa gücü hipotezine destek veren bulgular elde edilememiştir. Yüksek karlılık bankalar arasındaki işbirliğinin veya büyük bankaların sahip olduğu piyasa gücünün bir sonucu olarak görünmemektedir.