Bu çalışmada işgörenlerin psikolojik dayanıklılık, örgütsel özdeşleşme ve tükenmişlik duyguları incelenerek örgütsel özdeşleşmenin psikolojik dayanıklılık ve tükenmişlik ilişkisindeki olası aracılık rolü araştırılmıştır. Psikolojik dayanıklılığın örgütsel özdeşleşme ve işgörenlerin tükenmişlik düzeyleri üzerine etkilerini konu alan çalışmalara ilgili yazında yeterince yer verilmemiştir. Ayrıca, ilgili yazında örgütsel özdeşleşmenin tükenmişlik üzerindeki etkileri konusunda net bir sonuca ulaşılamamıştır. Bu araştırmada, psikolojik dayanıklılık, örgütsel özdeşleşme ve tükenmişlik arasındaki ilişkiler yeniden ele alınarak ilgili yazına katkı sunulması amaçlanmaktadır. Çalışmanın örneklemini 430 kamu çalışanı oluşturmuştur. Araştırma verilerinin toplanmasında anket yöntemi kullanılmıştır. Ölçüm araçları olarak geçerliliği ve güvenilirliği daha önceki araştırmalarda tespit edilmiş olan Friborg, Hjemdal, Rosenvinge ve Martinussen tarafından geliştirilen psikolojik dayanıklılık ölçeği, Maslach ve Jackson tarafından geliştirilen tükenmişlik ölçeği kullanılmıştır. Örgütsel özdeşleşme ile ilgili ifadeler ise Mael ve Ashforth tarafından geliştirilen ölçek yardımıyla değerlendirilmiştir. Araştırma hipotezlerini test etmek üzere korelasyon ve bir dizi regresyon analizleri uygulanmıştır. Aracılık testi için Baron ve Kenny tarafından önerilen üç aşamalı yaklaşım kullanılmıştır. Sonuçlar, psikolojik dayanıklılığın örgütsel özdeşleşmeyi pozitif, işgörenlerin tükenmişlik duygusunu ise negatif yönde ve istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde etkilediğini göstermiştir. Örgütsel özdeşleşmenin, psikolojik dayanıklılık ve tükenmişlik ilişkisindeki aracılık rolü ise belirlenememiştir. Bulgular, bireylerin psikolojik dayanıklılıklarının tükenmişlik seviyeleri üzerindeki doğrudan etkilerine işaret etmektedir.

This study investigates employees’ resilience, organizational identification, and burnout relationships and analyzes the potential mediating role of organizational identification in the relationship between resilience and burnout. The literature regarding the relationship between resilience, burnout, and organizational identification has not documented well. Further, the relationship between organizational identification and burnout has inconsistent findings. Thus, the relationships between resilience, burnout and identification are reevaluated in this research in order to make significant contributions to the relevant literature. The sample of the study is composed of 430 state employees in Turkey. Survey method is used for collecting data. The reliability and validity of our measurement instruments are tested before in the previous studies. Resilience Scale for Adults, which was developed by Friborg, Hjemdal, Rosenvinge, and Martinussen was employed to measure resilience level of employees. Burnout was measured by Maslach and Jackson’s Burnout Inventory. Finally, organizational idenficiation was measured by Mael and Ashforth’s identification scale. Corelation and a series of regression analyses are applied for testing research hypotheses. Baron and Kenny’s three step procedures are employed in order to test mediation effect. Results show that resilience positively affects organizational identification and negatively affects the employee’s burnout level. The mediating role of organizational identification in the relationships between resilience and burnout is not supported. Findings highlight the direct effects of resilience on employee’s burnout level.