Grupla Psikolojik Danışmada Şiir Kullanımının Üniversite Öğrencilerinin Empati ve Duygu Farkındalığı Düzeylerine Etkisi

Bu araştırmanın amacı, grupla psikolojik danışmada şiir kullanımının üniversite öğrencilerinin empati ve duygu farkındalığı düzeylerine etkisini incelemektir. Çalışmada yalnızca deney grubunun yer aldığı yarı deneysel desen kullanılmıştır. Deney grubu, Çukurova Üniversitesi Psikolojik Danışma Birimi’ne başvuran ve gönüllülük esasına göre çalışmaya katılmak isteyen 12 öğrenciden oluşturulmuştur. Deney grubuna öntest ve sontest olarak “Kişilerarası İlişki Boyutları Ölçeği”nin “Empati Alt Ölçeği” ile “Duygu Farkındalığı Alt Ölçeği” uygulanmıştır. Ayrıca, üyelerden geribildirim almak amacıyla araştırmacı tarafından geliştirilen “Psikolojik Danışma Değerlendirme Formu” kullanılmıştır. Deney grubuna sekiz oturumluk grupla psikolojik danışma yapılmıştır. Araştırmanın nicel bulguları, grupla psikolojik danışmada şiir kullanımının üniversite öğrencilerinin empati ve duygu farkındalığı düzeylerine etkisinin istatistiksel olarak anlamlı olmadığını göstermiştir. Ancak “Psikolojik Danışma Değerlendirme Formu” ile toplanan verilerden elde edilen nitel bulgular, deney grubundaki üyelerin çoğunluğunun grupla psikolojik danışmada şiir kullanımından yararlandıklarını ortaya koymuştur. Araştırmanın nitel bulgularına bağlı olarak, grupla psikolojik danışmada şiir kullanımının üniversite öğrencilerinin empati ve duygu farkındalığı düzeyleri üzerinde olumlu bir etkisi olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Kişilerarası ilişki, Empati, Duygu farkındalığı, Grupla psikolojik danışmada şiir kullanımı, Grup şiiri

PDF

___

Aadlandsvik, R. (2007). Education, poetry, and the process of growing old. Educational Gerontology, 33(8), 665- 678.
Arslan, E., Erbay, F. ve Saygın, Y. (2010). Yaratıcı drama ile bütünleştirilmiş iletişim becerileri eğitiminin çocuk gelişimi ve eğitimi bölümü öğrencilerinin iletişim becerilerine etkisinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, 1-8.
Bolton, G. (1999). The Therapeutic Potential of Creative Writing: Writing Myself. London: Jessica Kingsley Publishers.
Bolton, G., Field, V. ve Thompson, K. (2006). Writing Works: A Resource Handbook for Therapeutic Writing Workshops and Activities. London: Jessica Kingsley Publishers.
Burton, C. M. ve King, L. A. (2004). The health benefits of writing about intensely positive experiences. Journal of Research Personality, 38, 150-163.
Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Cocking, A. ve Astill, J. (2004). Using literature as a therapeutic tool with people with moderate and borderline learning disabilities in a forensic setting. British Journal of Learning Disabilities, 32(1), 16-23.
Conlon, A. (2012). The use of poetry in reconciling unfinished business near end-of-life. Journal of Poetry Therapy, 25(1), 1-8.
Çeçen, A. R. (2006). Duyguları yönetme becerileri ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(26), 101-113.
Damasio, A. R. (1999). Descartes’ın Yanılgısı: Duygu, Akıl ve İnsan Beyni. (O. Deniztekin, Çev.). İstanbul: Varlık Yayınları.
Deshpande, A. (2010). Reconmission: Familiarizing veterans with their changed emotional land scape through poetry therapy. Journal of Poetry Therapy, 23(4), 239-251.
Dilekmen, M. (1999). Grupla psikolojik danışmanın öğretmen adaylarının demokratik tutum ve empatik beceri düzeylerine etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Dökmen, Ü. (1997). İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Dökmen, Ü. (1988). Empatinin yeni bir modele dayanılarak ölçülmesi ve psikodrama ile geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 3(1), 155-190.
Er, N. (2006). Duygu durum sıfat çiftleri listesi. Psikoloji Çalışmaları Dergisi, 26, 21-44.
Erden İmamoğlu, S. ve Aydın, B. (2009). Kişilerarası ilişki boyutları ölçeğinin geliştirilmesi. Psikoloji Çalışmaları Dergisi, 29, 39-64.
Farley, L. V. (2000). The use of poetry to enhance sixth-graders’ empathy (Yayımlanmamış doktora tezi). Universty of Wyoming, ABD.
Frank, E. ve Levenson, J. C. (2014). Kişilerarası Psikoterapi. (G. Akkaya, Çev.). İstanbul: OkuyanUs Yayınları.
Furman, R. (2012). A poetry group for cognitively impaired older adults: A brief report. Journal of Poetry Therapy, 25(3), 173-178.
Gair, S. (2012). Haiku as a creative writing approach to explore empathy with social work students: A classroombased inquiry. Journal of Poetry Therapy, 25(2), 69-82.
Gladding, S. (2002). Family Therapy: History, Theory and Practice. New Jersey: Merril Prentice Hall.
Goleman, D. (1998). Duygusal Zeka. (B. S. Yüksel, Çev.). İstanbul: Varlık Yayınları.
Gooding, L. F. (2008). Finding your inner voice through song: Reaching adolescents with techniques common to poetry therapy and music therapy. Journal of Poetry Therapy, 21(4), 219-229.
Gürüz, D. ve Eğinli, A. T. (2011). Kişilerarası İletişim: Bilgiler, Etkiler, Engeller. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Hovardaoğlu, S. (1995). Kişilerarası ilişkiler ve davranış bozuklukları. Kriz Dergisi, 3(1-2), 7-12.
Karkou, V. ve Glasman, J. (2004). Arts, education and society: The role of the arts in promoting the emotional wellbeing and social inclusion of young people. Support for Learning, 19(2), 57-65.
Keser Özcan, N., Bilgin, H. ve Eracar, N. (2011). The use of expressive methods for developing empathic skills. Mental Health Nursing, 32, 131-136.
Kırlangıç, B. (2000). Psikodramada şiiri temel alan bir yaklaşım ile şiirin rol gelişimine, rol örüntülerine ve grup sürecine etkileri (Yayımlanmamamış psikodrama terapistlik tezi). Grup Psikoterapileri Derneği Dr. Abdülkadir Özbek Enstitüsü, Ankara.
Kuzucu, Y. (2007). Duyguları Fark Etme ve İfade Etme Psiko-Eğitim programı. B. Yeşilyaprak (Ed.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Luber, R. F. (1978). Recurrent spontaneous themes in group poetry therapy. Art Psychotherapy, 5, 55-60.
Mazza, N. (2014). Şiir Terapi. (E. Çıplak, Çev.). İstanbul: OkuyanUs Yayınları.
Mc Ardle, S. ve Byrt, R. (2001). Fiction, poetry and mental health: Expressive and therapeutic uses of literature. Journal of Psychiatric and Mental Health Nursing, 8, 517-524.
Mckay, M., Davis, M. ve Fanning, P. (2012). İletişim Becerileri. (Ö. Gelbal, Çev.) Ankara: HYB Yayıncılık.
Olson-Mc Bride, L. ve Page, T. F. (2012). Song to self: Promoting a therapeutic dialogue with high-risk youths through poetry and popular music. Social Work with Groups, 35(2), 124-137.
Pennebaker, J. W. (2009). İçinizi Dökün: Duyguları Dışavurmanın İyileştirici Gücü. (F. Köroğlu, Çev.). Ankara: HYB Yayıncılık.
Pearson, M. ve Wilson, H. (2009). Using Expressive Arts to Work with Mind, Body and Emotions: Theory and Practice. London: Jessica Kingsley Publishers.
Rickett, C., Greive, C. ve Gordon, J. (2011). Something to hang my life on: The health benefits of writing poetry for people with serious illnesses. Australasian Psychiatry, 19(3), 265-268.
Robbins, J. M. ve Pehrsson D. E. (2009). Anorexia nervosa: A synthesis of poetic and narrative therapies in the out patient treatment of young adult women. Journal of Mental Health, 4(3), 42-56.
Roe, C. ve Garland, A. (2011). The use of poetry in the construction of meaning in cognitive behavioural psychotherapy and mental health studies. Mental Health Review Journal, 16(3), 93-101.
Rogers, C. R. (1983). Empatik olmak değeri anlaşılmamış bir varoluş şeklidir. (F. Akkoyun, Çev.) Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 16(1), 103-123.
Rubin, J. A. (2010). Introduction to Art Therapy. USA: Routledge.
Sargent, L. (1979). Poetry in therapy. Social Work, March, 157-159.
Saymaz, İ. (2003). Üniversite öğrencilerinin kişilerarası ilişkileri ve bağlanma stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Shapiro, J., Duke, A., Boker, J. ve Ahearn, C. S. (2005). Just a spoonful of humanities makes the medicine go down: Introducing literature into a family medicine clerkship. Medical Education, 39, 605-612.
Shapiro, J., Morrison, E. H. ve Boker, J. R. (2004). Teaching empathy to first year medical students: Evaluation of an elective literature and medicine course. Education for Health, 17(1), 73-84.
Sullivan, H. S. (1996). Interpersonal Theory and Psychotherapy. USA: Routledge.
Taştan, N. (2016). Çatışma Çözme Eğitimi ve Akran Arabuluculuğu. U. Öner (Ed.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Thomas, N. D. ve León, R. J. (2012). Breaking barriers: Using poetry as a tool to enhance diversity understanding with youth and adults. Journal of Poetry Therapy, 25(2), 83-93.
Yüksel, H. (2011). İletişimin tanımı ve temel bileşenleri. U. Demiray (Ed.). Etkili İletişim içinde (s. 2-43). Ankara: Pegem Akademi.
Yalom, I. D. (2002). Grup Psikoterapisinin Teori ve Pratiği. (A. Tangör ve Ö. Karaçam, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Yalom, I. D. (2003). Kısa Süreli Grup Terapileri. (Z. İyidoğan Babayiğit, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınlar