Bu çalışmada Dede Korkut Kitabı’ndaki “eyitdügüñde” ve “işit” kelimeleri üzerinde durulmuştur. Buradan hareketle “eyit-” fiilinin tarihî Türk lehçelerindeki seyri ele alınmıştır. Dede Korkut’taki Tepegöz hikayesinde, değişik bilim adamları tarafından farklı okunan iki dizenin, “Ḳara ṭaŞa eyitdügüñde işit virsün, Ḳanlu kanlu ṣulardan geçit virsün”, şeklinde okunması gerektiği sonucuna varılmıştır.

In this study I argue on the words “eyitdügüñde” and “işit” that occur in the Book of Dede Korkut. Derivation of the verb “eyit-” is examined in terms of its appearances in Turkish dialects. In the story Tepegöz in Dede Korkut, the two lines are read in different ways by various scholars are determined to be read as: “Ḳara ṭaġa eyitdügüñde işit virsün, Ḳanlu kanlu ṣulardan geçit virsün”