Bu çalışmada, Johannes Brahms’ın müzikal gelişimi ve onun müzikal karakterini yansıttığı op. 120 mi bemol majör klarinet sonatının form ve armonik yapısı incelenmiştir. 1833-1897 yılları arasında yaşamış olan ünlü alman besteci Johannes Brahms eserlerinde romantik dönem ve klasik dönem müziğini kaynaştırmıştır. Yaratıcılığında W. A. Mozart, L. V. Beethoven, J. Haydın gibi bestecilerin etkisi büyük olmasına rağmen kendine has yaklaşımı ve zekâsı ile esrelerine vurgu yapmıştır. Johannes Brahms yazdığı senfoni, lied, koro müziği, oda müziği, orkestra ve piyano yapıtlarına kendine has karakteristiğini ve hayal gücünü coşkulu bir şekilde yansıtmıştır. Op. 120 mi bemol majör klarinet sonatının karmaşık armoniler ve melodik dokular altına gizlenmiş ritmik değişimler içeren ilk bölümü sonat allegrosu formundadır. İkinci bölüm için tonal alan olarak mi bemol minör kullanılmıştır. Form olarak bakıldığında A-B-A büyük 3 bölmeli şarkı formundadır. Eserin son bölümü olan üçüncü bölümünün yapısı ise tema, 5 varyasyon ve koda olarak biçimlendirilmiştir. Bu bağlamda bu inceleme ile ortaya konan bestecinin müzikal stili ve bestelediği op. 120 mi bemol majör klarinet sonatının form, armoni yapısının örneklerle anlatılması günümüz icracılarına yol gösterici olması bakımından büyük katkı sağlayacaktır

In this study, Johannes Brahms’ musical development and harmonic structure of his op: 120 E-flat major clarinet sonata, in which he reflected his musical character, have been studied. Lived between 1833-1897, famous German composer Johannes Brahms integrated romantıc and classic perıod music in his work. Although Johannes Brahms’ creativity was under influence of W. A. Mozart, L. V. Beethoven, J. Haydn, he composed his own Works with his peculiar approach and intelligence. Johannes Brahms reflected his musical character and imaginatıonal enthuasisticly in his symphony, lied, chorus music, chamber music, orchestra and piano works. The first part of Op:120 E-flat major clarinet sonata, Which includes rhythmic changes hidden under complex harmonies and melodic pattern s in sonata allegro form. E-flat minor was used in the second part as tonal area. When the form is considered, it is in the form of A-B-A great three part song. The Structure of the last part of the work was shaped as five variatıon and coda. The exemplification of his musical style and the form of his op:120 E-flat major clarinet sonata will contribute to contemporary performers.