TÜRKİYE’DE SOSYAL YARDIMLARIN YAPISAL İŞLEVSEL YAKLAŞIMA GÖRE ANALİZİ

Sosyal yardımlar, ülkelerin yoksullukla mücadelede sosyal politikalarını hayata geçirdikleri uygulama araçlarından biridir. Türkiye’de de birçok kurum ve kuruluş belirli amaçlara ulaşmak için dolaylı ve direk olarak sosyal yardım hizmetini yerine getirmektedir. Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü de tarihi geçmişi nedeniyle incelenmesi gereken önemli kurumların başında gelmektedir. Bu temelde çalışmanın amacı; sosyal hizmet bağlamında sosyal politika, yoksulluk, sosyal yardım kavramlarının açıklayarak ayrıca yapısal işlevsel yaklaşıma yer vererek; sosyal politika sunumunda Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’na bağlı Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü’nün bütçe yansımalarını yapısal işlevsel yaklaşımla analiz ederek görünür kılmaktır. Çalışmanın amacını gerçekleştirebilmek için öncelikle gerekli kuramsal tanımlamalara yer verilmiştir. Tanımlamalarla birlikte Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü’nün 2011-2015 yılları arasındaki (Başbakanlığa bağlı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü’nün Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’na bağlandıktan sonra) ana yardım grupları bazında gerçekleştirilen sosyal yardımların bütçeleri bir araya getirilmiştir. Sonuç olarak da yıllara göre yaşanan değişimlerin nedenleri yapısal işlevsel yaklaşımın kavramları ile bağlantılandırılarak değerlendirmede bulunulmuştur.  

The Analysis of Social Benefits in Turkey Based on the Structural Functional Approach

Social benefits are one of the instruments whereby countries implement their social policies in the struggle against poverty. In Turkey, a lot of institutions and organizations provide social benefits, directly or indirectly, to accomplish certain goals. The Directorate General of Social Assistances one of the principal institutions that should be noted in this matter because of its historical background. In this sense, the purpose of this study is to explain the concepts of social policy, poverty, and social benefit within the context of social work and to analyze the budget incidences of the Directorate General of Social Assistance affiliated with the Ministry of Family and Social Policies in the offering of social policies through the structural functional approach. To this end, necessary theoretical definitions were provided first. Based on the definitions, the budgets of the social benefits provided by the Directorate General of Social Assistance between 2011 and 2015 (after the General Directorate of Social Assistance and Solidarity, which was formerly affiliated with the Prime Ministry, was made affiliated with the Ministry of Family and Social Policies) were brought together on the basis of main groups of benefits. Finally, an evaluation was made by associating the reasons underlying the changes between the years with the concepts of the structural functional approach.

___

  • Akbal, İ. (2004). Demokrasi açısından yoksulluğun değerlendirilmesi, 4. Aile Şurası Bildirileri, Ankara.
  • Aktan, C. C ve Vural, İ. Y. (2002). Yoksulluk: terminoloji, temel kavramlar ve ölçüm yöntemleri, yoksullukla mücadele stratejileri. Ed. Coşkun Can AKTAN, Ankara: Hak-İş Yayınları.
  • Alcock, P. (2007). Understanding poverty. Second Edition.Hong Kong: Macmillan Press Ltd.
  • Boybek, S. (2009). Sosyal yardım uygulamaları ve çocuk işçiliği arasındaki ilişki: Keçiören örneği, T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü, Sosyal yardım uzmanlık tezi, Ankara.
  • Buckley, W. (1966). Structural- functional analysis in Modern sociology. Modern Sociological Theory, (Der.) Howard Becker ve Alvin Boskoff, Holt, Rinehart ve Winston, New York.
  • Buğra, A. (2006). Türkiye’de sağ ve sosyal politika, Toplum ve Bilim Dergisi, 106, 43-67.
  • Çelik, A. (2004). AB Sürecinin En Uyumsuz Alanı: Sosyal Haklar. Birikim Dergisi, 184-185, 72-82. E.T.: 12.12.2017 http://www.birikimdergisi.com/birikim-yazi/4761/ab-surecinin-en-uyumsuz-alani-sosyal-haklar#.WjBKE0pl_IU
  • Çengelci, E. (1993). Sosyal refahın gerçekleştirilmesinde sosyal yardımların rol ve önemi. Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu Dergisi, 11(1/2/3).
  • DPT (2001). Gelir dağılımının iyileştirilmesi ve yoksullukla mücadele özel ihtisas komisyonu raporu, Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, DPT, Ankara.
  • Fişek, G. (2007). Sosyal hizmet ve sosyal yardımların sosyal politika araçları içerisindeki yeri (“Genel’i” “Yerel’e” İndirmek). (Haz.) Berrin Ceylan- Ataman, Cahit Talas Anısına: Güncel Sosyal Politika Tartışmaları, Yayın No: 595, Sosyal Politika Araştırma ve Uygulama Merkezi, Ankara, 333-350. E.T.: 13.12.2017 http://sosyalpolitika.fisek.org.tr/sosyal-hizmet-ve-sosyal-yardimlarin-sosyal-politika-araclari-icerisindeki-yeri-%E2%80%9Cgenel%E2%80%9Di-%E2%80%9Cyerel%E2%80%9De-indirmek/
  • Giddens, A. (2012). Sosyoloji. C. Güzel (Eds). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
  • Gül, A. (2004), Sosyal yardım olgusu ve sosyal yardım hizmetlerinin gelişim tarihi, 4.Aile Şurası Bildirileri, Ankara.
  • Gül Sallan, S. (2002). Türkiye’de Yoksulluk ve Yoksullukla Mücadelenin Sosyolojik Boyutları: Göreliden Mutlak Yoksulluğa, Yoksulluk, Şiddet ve İnsan Hakları (Editör: Yasemin Özdek), Ankara: TODAIE Yayınları.
  • Günal, P. (2009). Avrupa Birliği’nin sosyal politikası çerçevesinde Güney Avrupa sosyal devlet modeli ve Türkiye. T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü, Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi, Ankara.
  • Gündoğan N. (2007). Yoksulluğun değişen yüzü: çalışan yoksullar, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
  • Güneş, S. (2009). Yoksullukla mücadelede mikro kredi uygulamaları ve sosyal yardımlaşma ve dayanışma genel müdürlüğü proje destekleri, T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü, Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi, Ankara.
  • IFSW (2014). http://ifsw.org/news/update-on-the-review-of-the-global-definition-of-social-work/17.06.2016 E.D: E. T.:20.06.2016
  • Işık Erol, S. (2014). Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü’nün yoksullara yönelik sosyal politikaları: Van örneği. Journal of Life Economics. 2, 149-170.
  • Karataş, K. (2002). Yoksullukla mücadele, bir sosyal politika aracı olarak sosyal yardımlar. Türkiye İnsan Hakları Hareketi Konferansı, 15-17 Kasım 2002, Türkiye İnsan Hakları Yayınları (32), Ankara.
  • Kaya, E. (2009). Yoksullukla mücadelede Avrupa’nın ve Türkiye’nin Sosyal Yardım Modeli. Sosyal yardım uzmanlık tezi, Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma genel Müdürlüğü, Ankara
  • Kongar, E. (2017). Toplumsal değişme kuramları ve Türkiye gerçeği. (19. basım). İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Koray, M. (2007). Sosyal Politika: Nereye Doğru?. Ed. Berrin Ceylan- Ataman, Cahit Talas Anısına: Güncel Sosyal Politika Tartışmaları, Yayın No: 595, Sosyal Politika Araştırma ve Uygulama Merkezi, Ankara, 445-475.
  • Linton, R. (1936). The study of man. New York: Appleton Century Crofts,
  • Metron, R. K. (1964). Social theory and social structure, The Free Press.
  • Oruç, Y. M. (2001). Küresel yoksulluk ve Birleşmiş Milletler. Toplum ve Bilim, 89 (Yaz), 79-80.
  • Parsons, T. (1960). The structure and process in modern societies, The Free Press Glencoe.
  • Poloma, M. M. (2011). Çağdaş sosyoloji kuramları. Hayriye Erbaş (Der.). Ankara: Palme Yayıncılık.
  • Sapancalı, F. (2005). Sosyal Dışlanma, İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
  • Saunders, P. (2004). Towards a Credible Poverty Framework From Income Poverty To Deprivation, (Australia: Social Policy Research Centre Discussion Paper No: 131, January),
  • Şenses, F. (2003). Küreselleşmenin öteki yüzü: yoksulluk. 3.Baskı. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Tuncay, Can A. (1998). Sosyal güvenlik hukuku dersleri, 8. Baskı, İstanbul: Beta Basım Yayım dağıtım.
  • Waters, M. (2010). Modern sosyoloji kuramları. Zafer Cirhinlioğlu (Der.). İstanbul: Gündoğan Yayınları.
  • Yılmaz, S. (2006). Sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakıflarının yoksullukla savaşım politikaları içindeki yeri (Eskişehir örneği), Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir.
  • Yılmaz, A. (2009). Sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakıflarının yoksullukla mücadeleye etkisi: “Hilvan Sosyal Yardımlaşa ve Dayanışma Vakfı örneği”, T.C. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale.
  • ASPB, RAPOR (2011). Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 2011 Yılı Faaliyet Raporu.
  • ASPB, RAPOR (2012). Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 2012 Yılı Faaliyet Raporu.
  • ASPB, RAPOR (2013). Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 2013 Yılı İdare Faaliyet Raporu.
  • ASPB, RAPOR (2014). Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 2014 Yılı İdare Faaliyet Raporu.
  • ASPB, RAPOR (2015). Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 2015 Yılı İdare Faaliyet Raporu.
  • SYDGM (2008). T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma Dayanışma Genel Müdürlüğü 2008 yılı Faaliyet Raporu.
  • Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname Resmi Gazete 633 sayı 08.06.2011 tarih. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/06/20110608M1-1..pdf E. T.: 14.07.2016
  • Sosyal Yardımlaşma Ve Dayanışmayı Teşvik Kanunu Resmi Gazete 3294 sayı, 29.05.1986 tarih http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.3294.pdf E. T.: 14.07.2016