Türkiye’de Politik İstikrarsızlık ile Ekonomik Büyüme İlişkisi: Bir Nedensellik Analizi

Bu çalışmanın hedefi Türkiye’de 1987 – 2015 döneminde politik istikrarsızlık ile ekonomik büyüme arasındaki nedensellik ilişkisinin varlığını araştırmaktır. Bu amaçla gerçekleştirilen simetrik ve asimetrik nedensellik testlerinin sonucunda literatürden farklı olarak ekonomik büyümede meydana gelen pozitif şokların politik istikrarsızlık üzerinde pozitif şok yarattığı bulgusuna ulaşılmıştır. Bu durum gerek bölüşüm ilişkileri çerçevesinde ülke içindeki çıkar çatışmalarına gerekse Türkiye’nin jeopolitik ve jeostratejik önemi dikkate alındığında rakip ülkelerin Türkiye’nin gücünü zayıflatıcı yöndeki girişimleriyle açıklanabilir. Bu noktadan hareketle daha hızlı büyüyen ve gelişen bir Türkiye için dış güçlere karşı kararlı duruş sergileyen kamusal iktidarın ve politik alanda uzlaşma ve hoşgörü kültürünün egemen kılınmasının önemli olduğu ifade edilebilir. Bu unsurlar Türkiye ekonomisinin yapısal sorunlarını ortadan kaldırıcı politikalarla birleştirildiğinde bölgesel anlamda Türkiye’yi öncü kılan yeni bir güç dengesi oluşturulabilecektir.

Anahtar Kelimeler:

Politik istikrarsızlık, ekonomik büyüme, Hacker-Hatemi-J Nedensellik Testi, Hatemi-J Asimetrik Nedensellik Testi

The Realtionship between Political Instability and Economic Growth in Turkey: A Causality Analysis

The aim of this study is to analyze the existence of the relationship between the political instability and economic growth for the period between 1987 and 2015 in the Turkish economy. According to results of the symmetric and asymmetric causality tests the evidence for the existence of the positive shock effects over the political instability caused by the positive shocks in the economic growth has been achieved in contradistinction to the literature. This situation can be explained either through the conflicts of interests within the frame of distribution relationships and through the attempts of rival countries to weaken the Turkey within the frame of geopolitical and geostrategic importance she has. From this point of view it can be expressed that it is very important for reconciliation and tolerance to be hegemon in the political field and the existence of public organization that maintain a firm stand against external powers to actualize a faster growing and developped Turkey. A new balance of power can be formed in which the Turkey take a leading role regionally when these facts are combined with the policies that eliminate the structural problems of the Turkish economy.

Keywords:

Political instability, economic growth, Hacker-Hatemi-J Causality Test, Hatemi-J Asymmetric Causality Test,

PDF

___

Acemoğlu, Daron ve Murat Üçer (2015). The Ups and Downs of Turkish Growth, 2002-2015. NBER.

Aisen, Ari & Francisco José Veiga (2013). “How Does Political Instability Affect Economic Growth”. European Journal of Political Economy 29: 151-167.

Alesina, Alberto & Beatrice Weder (1999). Do Corrupt Governments Receive Less Foreign Aid. NBER.

Alesina, Alberto & Roberto Perotti (1993). Income Distribution, Political Instability, and Investment. NBER. Cambridge.

Alesina, Alberto, Şule Özler, Nouriel Roubini & Phillip Swagel (1996). “Political Stability and Economic Growth”. Journal of Economic Growth 1(2): 189-211.

Arınç, Kenan (2010). “Siyasi ve Tarihi Coğrafya Perspektifiyle: Türkiye’nin Terör Sorununun Analizi ve Jeopolitik-Jeostratejik Açıdan Değerlendirilmesi”. Atatürk Üniversitesi SBE Dergisi 14 (2):1-34.

Arslan, Ünal (2011). “Siyasi İstikrarsızlık ve Ekonomik Performans: Türkiye Örneği”. Ege Akademik Bakış 11(1): 73-80.

Artan, Seyfettin ve Pınar Hayaloğlu (2014). “Kurumsal Yapı ve İktisadi Büyüme İlişkisi”. Sosyoekonomi 2: 347-364.

Asteriou, Dimitrios & Simon Price (2001). “Political Instability and Economic Growth: UK Time Series Evidence”. Scottish Journal of Political Economy 48 (4): 383-399.

Atay, Mehmet (2008). “Türkiye’de Terörü Ortaya Çıkaran İç ve Dış Dinamikler, Stratejiler ve Taktikler” HÜTAD Türkiyat Araştırmaları Dergisi 8: 409-424.

Bağdigen, Muhlis ve Berna Beşer (2009). “Ekonomik Büyüme ile Kamu Harcamaları Arasındaki Nedensellik İlişkisinin Wagner Tezi Kapsamında Bir Analizi: Türkiye Örneği”. Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 5(9): 1-17.

Bienen, Henry, John Londregan & Nicolas Van de Walle (1994). “Ethnicity, Leadership Succession, and Economic Development in Africa”. 1993 Working Paper Series: Executive Summaries. Institute for Policy Reform: Washington, D.C.

Brunetti, Aymo (1998). “Political Variables in Growth Regressions”. Volatility, Uncertainty, Instability and Growth. http://www.rrojasdatabank.org/borner/borner6.pdf (Erişim Tarihi :15.06.2007)

Butkiewicz, James & Halit Yanıkkaya (2005). “The Impact of Sociopoliticial Instability on Economic Growth: Analysis and Implications”. Journal of Policy Modeling 27 (5): 629-645.

Campos, Nauro F. & Jeffrey B. Nugent (2002). “Who is Afraid of Political Instability?”. Journal of Development Economics 67: 157-172.

Demirgil, Hakan (2011). “Politik İstikrarsızlık, Belirsizlik ve Makroekonomi: Türkiye Örneği (1970-2006)”. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi 31: 123-144.

Doğan, Adem (2005). “Demokrasi ve Ekonomik Gelişme”. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 25: 1-19.

Easterly, William & Sergio Rebelo (1993). “Fiscal Policy and Economic Growth”. Journal of Monetary Economics 32: 417-458.

Engle, F. Robert & W.J. Clive Granger (1987). “Cointegration and Error Correction: Representation, Estimation and Testing”. Econometrica 55: 251–276.

Eren, Ercan ve Melike Bildirici (2001). “Türkiye’de Siyasal ve İktisadi İstikrarsızlık; 1980–2001”. İşletme ve Finans 187: 27–33.

Erkal, Gökhan, Merter Akıncı ve Ömer Yılmaz (2015). “Politik İstikrarsızlık ve Yolsuzluk İlişkisi: Bir Panel Analizi”. Ege Akademik Bakış 15 (3): 327-342.

Feng, Yi (2001). “Political Freedom, Political Instability and Policy Uncertainty: A Study of political Institutions and Private Investment in Developing Countries”. International Studies Quaterly 45: 271-294.

Giles, Judith A. & Cara L. Williams (1999). “Export-led Growth: a Survey of the Emprical Literature and Some non-causality Results”. Economertic Working Paper EWP9901. Canada: Department of Economics University of Victoria. 1-29.

Goesjenova, Mina (2013). “The Effect of Ethnic Conflict and Political Instability on Import Demand: Evidence from Turkey”. MARBLE Research Papers 6: 35-60.

Granger, W. J. Clive (1969). “Investigating Causal Relations by Econometric Models and Cross-Spectral Methods”. Econometrica 37 (3):424-438. Grilli, Vittorio, Donato Masciandaro & Guido Tabellini (1991). “Political and Monetary Institutions and Public Financial Policies in the Industrial Countries”. Economic Policy 6 (13): 342-392.

Gür, Timur Han ve Hale Akbulut (2012). “Gelişmekte Olan Ülkelerde Politik İstikrarın Ekonomik Büyüme Üzerine Etkisi”. Sosyoekonomi 1: 282-300.

Hacker, R. Scott ve Abdulnasser Hatemi-J (2006). “Tests for Causality betwen Integrated Variables Using Asymptotic and Bootstrap Distributions: Theory and Application”. Applied Economics 38 (13): 1489-1500.

Hacker, R. Scott. & Abdulnasser Hatemi-J (2012). “A Bootstrap Test for Causality with Endogenous Lag Length Choice: Theory and Application in Finance”. Journal of Economic Studies 39 (2): 144-160.

Hatemi-J, Abdulnasser (2012). “Asymmetric Causality Tests with an Application”. Empirical Economics 43 (1): 447-456. İnsel, Ahmet (1991). “Siyasal Bir Süreç Olarak İktisadi Kalkınma II”. Birikim 21: 12–23.

Jarosiewicz, Aleksandra (2013). “Turkey’s Economy: A Story of Success with an Uncertain Future”. OSW Commentary 120: 1-6.

Karahan, Hatice ve Erdal Tanas Karagöl (2014). “Ekonomik Performansın Temel Taşı: Siyasi İstikrar”. Seta Perspektif 41.

Kök, Recep, Ramazan Ekinci ve A. Elif Ay Yalçınkaya (2015). “Ülke Riski Bileşenlerinin Bankacılık ve Reel Sektör Üzerine Etkileri: Türkiye Örneği, 1993-2015”. Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi 19 (2): 151-171.

Kurzman, Charles, Regina Werum & Ross E. Burkhart (2002). “Democracy’s Effect on Economic Growth: A Pooled: Time-Series Analysis, 1951-1980”. Studies in Comparative International Development 37 (1): 3-33.

Kuznets, Simon (1955). “Economic Growth and Income Inequality”. The American Economic Review 45 (1): 1-28.

Leahy John V. & Toni M. Whited (1996). “The Effect of Uncertainity on Investment Some Stylized Facts”. Journal of Money, Credit and Banking 28 (1): 64-83.

Lensink, Robert, Niels Hermes & Victor Murinde (2000). “Capital Flight and Political Risk”. Journal of International Money and Finance 19: 79-92.

Mo, Pak H. (2001). “Corruption and Economic Growth”. Journal of Comparative Economics 29 (1): 66-79.

Murphy, Kevin, Andrei Shleifer & Robert W. Vishny (1991). “The Allocation of Talent: Implications for Growth”. Quarterly Journal of Economics 106: 503-530.

Özsağır, Arif (2013). “Askeri Darbe ve Müdahalelerin Ekonomik Performans Üzerine Etkisi: Türkiye Örneği”. Gaziantep University Journal of Social Sciences 12 (4): 759-773.

Öztürk, Hüseyin (2004). Siyasi İstikrarsızlık ve Ekonomi Üzerindeki Etkileri: Türkiye Uygulaması (1950-2003). Yüksek Lisans Tezi. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi.

Parlakyıldız, Merve (2015). “Makro Ekonomik ve Politik İstikrarsızlığın Ekonomik Performans Üzerine Etkisi: Latin Amerika Örneği”. Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi 19 (2): 1-11.

Persson, Torsten & Guido Tabellini (2002). Political Economics. The MIT Press.

Romer, David (1996). Advanced Macroecenomics. McGraw –Hill: Singapore

Sakamato, Takayuki (2005). “Economic Performance of ‘Weak’ Governments and Their Interaction with Central Banks and Labour: Deficits, Economic Growth, Unemployment and Inflation, 1961–1998”. European Journal of Political Research 44 (6): 801-836.

Sala-i Martin & Xavier X. (1997). “I Just run Four Million Regressions”. NBER Working Paper No: 4186.

Sandıklı, Atilla (2013). “Yumuşak Güç Savaşları ve Gezi Parkı Olayları”. Her Yönüyle Dernekler Dergisi 25 (4). http://www.bilgesam.org/incele/605/-yumusakguc-savaslari-ve-gezi-parki-olaylari/#.WGJunVOLRnI (Erişim Tarihi: 27.12.2016).

Şanlısoy, Selim ve Recep Kök (2010a). “Politik İstikrarsızlık - Ekonomik Büyüme İlişkisi: Türkiye Örneği (1987–2006)”. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 25 (1): 101-125.

Şanlısoy, Selim ve Recep Kök (2010b). “Politik İstikrarsızlık Ekonomik Büyüme İlişkisi: Kuznets Eğrisi Yaklaşımı”. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar 47 (541): 9-22.

Tan, Mehmet (2008). Türkiye’de Askeri Darbelerin Siyasal İstikrar Üzerine Üzerindeki Etkileri. Doktora Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi.

Tansel, Aysıt ve Nil Demet Güngör (2003). “Türkiye’den Yurt Dışına Beyin Göçü: Amprik Bir Uygulama”. II. Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi. İzmit. 697-708.

Telatar, Erdinç ve Funda Telatar (2004). “Standart IMF İstikrar Politikaları: Politik İstikrarsızlığa Yol Açan Bir Kanal”. İşletme ve Finans 215: 53-65.

Telatar, Erdinç ve Niyazi Cangir (2014). “Türkiye İçin Politik İstikrarsızlık Endeksleri: 1955-2009 Dönemi”. Sosyoekonomi 21 (21): 9-30.

Telatar, Funda (2003). “Türkiye’de Politika Değişkenliği ile Ekonomik Büyüme Arasındaki Nedensellik İlişkileri”. İşletme ve Finans 211: 71-91. The PRS Group (Belirtilmemiş). ICRG Methodology.

Toda, Hiro Y. & Taku Yamamoto (1995). “Statistical Inference in Vector Autoregressions with Possibly Integrated Processes”. Journal of Econometrics 6 (2): 225-250.

UNDP (2002). Human Development Report 2002: Deepening Democracy in a Fragmented World. New York:

Yalçınkaya, Ayşe Elif Ay, Selim Şanlısoy ve Üzeyir Aydın (2016). “Türk Bankacılık Endüstrisinde Performansın Belirleyenleri ve Politik İstikrarsızlık”. Sosyoekonomi 24 (27): 161-182.

Yayla, Atilla (2016). “On Turkey’s Classical Revolution of July 15”. Bilig -Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi 79: 159-172.

Yayla, Atilla. “İstikrarsızlığa İhtiyacımız Var”. www.liberal-dt.org.tr/yayla/ayistikrarsõzlõk.htm (Erişim Tarihi: 27.12.2016).