11966

ÇOCUK ADALET SİSTEMİ VE ÇOCUK-POLİS İLİŞKİSİ

Bu çalışma modern çocukluk anlayışıyla birlikte suça itilan çocuklara özgü oluşturulan çocuk adalet sistemi ve çocuk-polis ilişkisini tartışmayı amaçlamıştır. Çocuk adalet sistemi Türkiye ve İngiltere örnekleri ile değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

çocuk adalet sistemi, çocuk-polis ilişkisi, refah yaklaşımı, adalet yaklaşımı

The aim of this study is to discuss juvenile justice system and juvenile-police relationship in the perspective of modern childhood approach. Furthermore, juvenile justice system is evaluated with examples from Turkey and England

Keywords:

juvenile justice system, juvenile-police relation, welfare approach, justice approach,

PDF

___

A Brief Outline of The Youth Justice System in England and Wales Incorporating The Crime and Disorder Act 1998. (September 1999. http://www.nacro.org.uk/templates/ publications/briefing)
B.M. Çocuk Hakları Komitesi 27. Oturum. Çocuk Hakları Komitesi Sonuç Gözlemleri: Türkiye, 8 Haziran 2001:80-93.
Cankurtaran-Öntaş, Ö. (2004) Çocuk Hakları ve Sosyal Hizmetin Güçlendirme Yaklaşımı Açısından Suça Yönelen Çocuk-Polis İlişkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara.
Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu ve İlgili Mevzuat (2001) 2559 Polis Vazife ve Selahiyet Kanunu. Seçkin Yayınevi.
Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu ve İlgili Mevzuat (2001). Yakalama, Gözaltına Alma ve İfade Alma Yönetmeliği, Seçkin Yayınevi,
Cılga, İ. (1999) “Türkiye’de Çocuk Hakları Çalışmaları”. B. ONUR (Ed.), Cumhuriyet ve Çocuk 2. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi, Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları, No:2, 506-517.
Davıes, M.; H.Croall ve J. Tyrer (1998) Criminal Justice: An Introductıon to the Criminal Justice System in England and Wale. Longman, London.
Emniyet Genel Müdürlüğü (2001) Çocuk Şube Müdürlüğü Büro Amirliği Kuruluş, Görev ve Çalışma Yönetmeliği”
Evans, J. (2003) “Young People and Violence: Youth Justice in England and Wales.” Learning From Violence – The Youth Dimension, Strasbourg, Council of Europe Publishing, 65-88.
“Final Warning.” http://www.nacro.org.uk/ templates/publications/briefing. June 2000
Fısher, C.J. ve R.I. Mawley (1982) “Juvenile Delinquency and Police Discretion in an Innercity Area”. British Journal of Criminology, 22 (1).
Gökçe, E. (2002) “Çocuk Polisi Yönetmeliğinin Uygulanmasında Karşılaşılan Sorunlar” E. Akyüz, S. Uluğtekin, Y. Baykara Acar, Ö. Cankurtaran Öntaş (Ed.) II. Ulusal Çocuk ve Suç Sempozyumu Yargı Öncesi ve Yargılama Süreci 10-13 Nisan, Ankara.
Güller, M. “12.1.2002 Tarihli Çocuk Şubesi Hakkında Görüşme”.
Haines, K. ve M. Drakeford (1998) Young People and Youth Justice, Macmillan Pres Ltd., London.
İl, S. (2001) “Çocuk Suçluluğunda Polisin Uyarı Yaklaşımı: İngiltere’deki Uygulamalar.”, Kasım Karataş (Ed.), Toplumsal Gelişme ve Değişme Sürecinde Sosyal Hizmet Sosyal Hizmet Sempozyumu’96, Ankara, 65-72.
Junger-Tas, J. (1989) “An English Measure: İntermadite Treatment.” Social Reactions to Juvenile Delinquency Among Young People Coming From Migrant Families, Council of Europe European Committee on Crime Problems, Strasbourg.
Kayacık, A. (1997) “Suç İsnadı ile Güvenlik Birimlerine Gelen Çocuk ve Gençlerle İlgili İstatistik Formu Uygulaması.” Emniyet Genel Müdürlüğü Küçükleri Koruma Hizmetleri Yönetici Semineri, Ankara:T.C. Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Daire Başkanlığı, Yayın No: 3, 61-82.
Kıcalıoğlu, M. (1988) “Suçlu Çocukların Topluma Kazandırılması: Ankara Islahevi Örneği.” (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü Kamu Yönetimi Uzmanlığı Programı, Ankara.
Landau, S. (1981) “Juveniles and the Police,” British Journal of Criminology, 21, 143-72.
Laylock, G. ve R. Tarling (1985) “Police Force Cautioning: Policy and Practice.” The Howard Journal, 24, 2.
Morris, A. ve H. Giller (1987) Understanding Juvenile Justice, London, Croom Hlm Press.
NACRO (1987) Diverting Juveniles From Custody. London.
Özcan, Y. Z. (1997) “Emniyet Genel Müdürlüğü Küçükleri Koruma Şubesinin Statü ve İmajının Değiştirilmesi”, Emniyet Genel Müdürlüğü Küçükleri Koruma Hizmetleri Yönetici Semineri, Ankara:T.C. Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Daire Başkanlığı, Yayın No: 3, 1,61-82.
Öztürk, F. (1997) “Suç İsnadı ile Güvenlik Birimlerine Gelen Çocuk ve Gençlerle İlgili İstatistik Sonuçları.” Emniyet Genel Müdürlüğü Küçükleri Koruma Hizmetleri Yönetici Semineri, Ankara:T.C. Emniyet Genel Müdürlüğü Asayiş Daire Başkanlığı, Yayın No: 3, 61-82.
Pıtts, J. (1990) Working with Young Offenders. Mcmillan Education, London.
Rubin, T. (1985) Juvenile Justice Policy, Practice and Law, USA.
Schwartz. I. M. (1997) “Juvenile Justice: Back to The Future or Will We Learn from The Past?”, (Ed. Michael Reish, Eileen Gambrill),Sage Publication, America,
Sosyal Hizmetler Çocuk Esirgeme Kurumu, Devlet İstatistik Enstitüsü ve UNICEF (2000) “Sokakta Yaşayan ve Çalışan Çocuklar Katılımlı Eylem Araştırması.” Nil Ayhan (Ed.),Geri Bildirim Etkinliklerinde Kullanılacak Materyaller, Ankara.
Taşdöven, H. (2000) “Çocuk Suçluluğu Olgusunda Polisin Yeri ve Çocuk Hakları Sözleşmesi Bağlamında Uygulamaların Değerlendirilmesi” Polis Dergisi. 6, 23, 46-62.
TBMM İnsan Hakları İnceleme Komisyonu (2000) Soruşturma ve Kovuşturma İstanbul Raporu 2000, Ankara, TBMM Basımevi.
T.C. DİE. Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuk İstatistikleri (Seçilmiş 27 İl),2000.
T.C. DİE. Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuk İstatistikleri (Seçilmiş 27 İl),2001.
Türkiye İnsan Hakları Vakfı Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezleri Raporları (1990-2003), Ankara,
Thorpe, D. (1994) “Police and Juvenile Offending”, M. STEPHENS ve S. BECKER.Police Force Police Service- Care and Control in Britian, 169-191.
The Crime And Disorder Act 1998. (February 1999) Youth Justice Provisions. http://www.nacro.org.uk/templates/publications/briefing.
Uluğtekin, S. (1994) Çocuk Mahkemeleri veSosyal İnceleme Raporları, Ankara.