Belma TUĞRUL, Songül VAİZOĞLU, Nesrin ÇİLİNGİROĞLU, Zekeriya KÜÇÜKDURMAZ, C. ŞENGÜL, A. AKSOY, H. ALKAN, S.m. UÇAR, E. YAŞAR, Ç. GÜLER

ANASINIFI ve BEŞİNCİ SINIF ÇOCUKLARININ BAZI MESLEK GRUPLARINI VE ANNE BABALARINI ALGILAYIŞLARINI ETKİLEYEN FAKTÖRLERİN İNCELENMESİ

Bu araştırmada, Ankara'da üç İlköğretim Okulunda Anasınıfı ve 5. sınıf öğrencilerinin anne-babayı ve değişik meslek gruplarım algılayışlarının belirlenmesi, anne-baba ve bazı meslek gruplarının algılanmasını etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma sonuçları neticesinde çocuk-anne-baba, ilişkisini iyileştirmeye katkıda bulunmak ve meslek gruplarının çocukların gözüyle taşıdığı anlamın açığa kavuşturulması istenmiştir. Araştırmada 131 öğrenciye yüz yüze görüşme yöntemi kullanılarak anket uygıdanmıştır. Araştırma grubundaki okulların ikisi Ankara ’mn bir gecekondu bölgesinde bulunmakta (Grup 1), diğeri ise bir üniversite bünyesinde hizmet vermektedir (Grup II). Üst sosyokültürel özellikler taşıyan ailelerden oluşan Grup Il'de bulunan çocuklarının ebeveynlerini ve meslekleri algılamada diğer gruba nazaran daha pozitif tercihlere yöneldikleri görülmüştür. Anne-baba öğrenim düzeyinin yükselmesi ile çocuğun, anne-babasını ve a- raştırmada adı geçen meslek gruplarını daha olumlu algıladığı belirlenmiştir. Çocukların yaşları büyüdükçe anne-babalarını ve meslekleri daha yüksek oranda mutlu algıladıkları görülmüştür. Sosyo-kültürel özellikler ve çocukların yaşları ayırt edilmeden, araştırma grubundaki tüm çocukların algılamaları incelendiğinde, tüm gruplarda annelerin en yüksek oranda mutlu yüz ifadesiyle eşleştirildiği görülmüştür. En üzgün, deprem mühendisi, en kızgın da polis, babalar ve deprem mühendisleri olarak belirtilmiştir. Çocukların polis dışında gelecekte olmak istedikleri mesleği mutlu algıladıkları,polis i ise kızgın ve nötr yüz ifadesiyle eşleştirdikleri saptanmıştır. Kardeş sayısı arttıkça çocukların anneyi mutlu olarak algılamalarında artış belirlenmiştir. Ancak üç kardeşten sonra anneyi mutlu algılamada düşme gözlenmiştir. Sonuçlar, çocukların çevrelerinde iletişim içinde bulundukları kişilerin sosyo kültürel özelliklerinin algılamalarını pozitif yönde etkilediğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler:

yüz İfadesi, okulöncesi, ilk öğretim, aile

Examination of Factors t hat Affect the Preschool and Fifth Grade Children’s Perception of some Occupations and their Parents

The aim of this study is to determine the children ’s perception of parents and some pro- fessions and the factors which may have ef-fect on this perception in the preschool ehil- dren and 5,hgrade school children. în the study a questionnaire is given to ISI students from three schools with theface to face inter- view method. T\vo of the schools are in a slum area (Group I), and the other one is buüt mthin a university (Group II). The per- cent of children in Group II who perceive parents and other professions happy are higher than the children in Group I. As the children grow up, they perceive parents and professions happier. When two groups are evalııated together, it found that mothers are coupled with happy facial expression with the highest percent. Earth-quake engineers are perceived as the unhappy group, and the poliçe men are perceived as the angriest professions. It is found that the children perceived the profession which they think they are go- ing to be in the future happier, except the ones who want to be policemen in the future. As the number of sisters/brothers inerease (up t o 3 sisters/brothers), the children perceive their mother happier. These resul t s show that, the socio-cultural environmenî of the children in which they are grown up ef- fect their view and vahıes.

Keywords:

facial expression, profession parent, preschool, elementary school, family,

PDF

___

Ambert A. M (1992).The Effect of Children on Parents, Havvorth Press Inc. NewYork: 43.
Baumrind, D (1978). “Parental Discİpünary Patterns and Social Competence in Children”, Youth Society, 9: 239.
Dökmen, Ü (2000). Varolmak, Gelişmek, Uz¬laşmak, Sistem Yayınları, İstanbul.
Dökmen, D. (1986) "Duygusal Yüz İfadeleri Konusunda Verilen Eğitimin ve Duygusal Yüz İfadelerinin Teşhis Becerisi ve İletişim Çatış¬malarına Girme Eğilimi Üzerine Etkisi". Psikoloji Dergisi 6 (21), 75-79.
Ekman P.Q. ve Friesen WV (1975). Unmasking and Face. Englewood Cfliffs Prentice Hail.
Güneysu, S (1982). Anne- Babaların Çocukla¬rına Karşı Tutumları ve Çocuktaki Davranış Problemleri, Yayınlanmamış Bilim Uzmanlığı tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Güngör, A (1995). Aile İçi Etkileşim. Gazi Üni¬versitesi Mesleki Eğitim Fakültesi Yayınları, No: 7, Ankara.
Kağıtçıbaşı Ç., (1992). "Research İn Child Development, Parenting and Orospects”. Ed. M.R. Rosenzweig VVashington: American Pscychoiogical Assoclation'A 14. ????
Lamanna M.A., Riedmann Anadolu (1994).The İmpact of The Family: Styles of Parenting, Marriages and Famİİies,
Watsworth Publishing Company., California: 247-248.
Lee Compte, Ayhan W (1982). "Duygusal Yüz İfadeleri ve Klinik Psikoloji”, Psikoloji, 4 (16),44 - 48.
Mızrakçı.Ş (1993). Annelerin Çocuk Yetiştirme Tutumlarına Etki Eden Faktörler: Demografik özellikleri, Kendi Yetiştiriliş Tarzları, Çocuk Gelişimine İlişkin Bilgi Düzeyleri ve Çocuğun Mizacına İlişkin Algıları. Ege Üniversitesi Sos¬yal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
Morgan,C.T (1980). Psikolojiye Giriş, Çev: Karataş, S
özvarış, Ş.B (1997). Sağlık Eğitimine Bakış, Ankara.
öner, N (1983). "Does Education Make a Difference in The Child Rearing Attitudes of Parents in Turkey", Fourth Mediterranean Congress of Social Psychiatry, Ankara.
Santrock J.W (1998). Parenting Styles, Child Development, Mc. Graw Hiil Companies, Inc. 479.
Staİngerg, L., Lamborn S., Dornbubusch S., Darling N (1992), “impact of Parenting Practices on Adolescent . Achievement: Authorative Parenting, School Involvement and Encouragement to Succeed”. Child Development, Vol: 63,1266-1281.
Tabak, R.S (2000). Sağlık Eğitimi, Ankara.