DİN EĞİTİMİ BAĞLAMINDA ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN DİNDARLIK ALGI DÜZEYLERİ ÜZERİNE BİR İNCELEME (İNÖNÜ ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ)

Din, insanın gündelik hayatında duygu, düşünce ve davranışlarına yön veren ilahi ilkeler bütünüdür. Dindarlık ise bu ilkelerin birey tarafından yorumlanması ve değerlendirilmesidir. Bu çalışma, yükseköğrenim gören üniversite öğrencilerinin dindarlık algı düzeyleri üzerindeki değişkenlerin ortaya çıkarılması ile ilgilidir. Çalışmada aynı zamanda öğrencilerin dindarlık algılarındaki değişim araştırma konusu yapılmıştır. Demografik gibi bazı bağımsız değişkenlerin ve sınıf düzeylerinin öğrencilerin dindarlık algılarında bir değişimi etkileyip etkilemediği incelenmiş ve yöntem olarak tarama modeli kullanılmıştır. Çalışmanın evreni İnönü Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi, Eğitim Fakültesi, Mühendislik Fakültesi, İlahiyat Fakültesi, Hukuk Fakültesi ve Tıp Fakültesi 1. Ve 4. Sınıflarda öğrenim gören öğrencilerinden oluşmaktadır. Çalışmanın örneklemi ise basit tesadüfi yöntemle seçilmiştir. Araştırma verileri dindarlık algı ölçeği ve kişisel bilgiler formu ile toplanmıştır. Verilerin analizi için SPSS analiz programı kullanılmış ve ikili karşılaştırmalarda bağımsız gruplar için t-testi, çoklu karşılaştırmalarda tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Din, Dindarlık, Din Eğitimi, Yükseköğrenim

AN INVESTIGATION ON RELIGIOSITY PERCEPTİON LEVELS OF UNIVERSITY STUDENTS IN THE CONTEXT OF RELİGİOUS EDUCATİON (THE SAMPLE OF INONU UNİVERSİTY)

This study examines the main factors affecting the perception of religiousness of students attending undergraduate education. It also discussed the change in the students’ perception of religiousity. In addition, it was examined whether some independent variables such as demography and year at university caused a change in the students’ perception of religiousity and survey method was used. The scope of the study consists of students studying in the first and fourth grades of th Faculty of Arts and Sciences, Faculty of Education, Faculty of Engineering, Faculty of Theology and Faculty of Law in İnönü University. The sample of the study was chosen by simple random method. The research data were collected through religiousity perception scale and personel information form. For data analysis, SPSS program was used. T-test was used for independent groups in binary comparisions, and one-way variance analysis was used in multiple comparisions. According to the findings obtained in this research data, it is seen that the general perception of religiousity levels is at agood level with an average of x=4,34, on the other hand it is seen that the worship size is low with an average of x=3,94.

PDF

___

Arslan, H. (2011). Dindarlık Boyutları, Algıları Ve Uygulamaları. Hikmet Yurdu Düşünce – Yorum Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 4(7), 39-61.

Ayhan, H. (1999). Cumhuriyet Dönemi Din Eğitimine Genel Bakış. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. Cumhuriyetin 75. Yıldönümüne Armağan Özel Sayı. Ankara.

Ayten, A. (2005). Kendini Gerçekleştirme ve Dindarlık. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 29(2), 185-204.

Ayten, A., & Yıldız, R. (2016). Dindarlık, Hayat Memnuniyeti İlişkisinde Dini Başa Çıkmanın Rolü Nedir? Emekliler Üzerine Bir Araştırma. Din Bilimleri Akademik Araştırmalar Dergisi, 16(1), 281-308.

Bilhan, S. (1990). Eğitim Felsefesi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yay.

Büyüköztürk, Ş. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yay.

Cafoğlu, Z., & Akar, Ö. (2007). Üniversitelerde Ahlaki Değerlerin Davranışa Yansımasının Oluşturduğu Örgüt İkliminin Algılanması. Değerler ve Eğitimi Uluslararası Sempozyumu, Ed.: Recep Kaymakcan&v.d. İstanbul: Dem Yay.

Cebeci, S. (1996). Eğitim Felsefesine Toplumcu Bir Yaklaşım. Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi(2).

Demir, M. (2017). Dindarloık Yardımseverlik İlişkisi (Malatya Örneği). İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ev, H. (2005). Yükseköğretimde Din Eğitimi. Din Eğitimi. 5. bs. İstanbul: Ensar Neşriyat.

Günay, Ü., & Çelik, C. (2006). Dindarlığın Sosyo-Psikolojisi. Adana: Karahan Kitabevi. Hayta, A. (2000). İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin İbadet ve Ruh Sağlığı (Psiko-Sosyal Uyum) İlişkisi Üzerine Bir İnceleme. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9(9).

Horozcu, Ü. (2019). Dindarlara Yönelik Algı Ölçeğinin Geliştirilmesi: Güvenirlik Geçerlik Çalışması. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 19(2), 425-451.

Kızılgeçit, M. (2016). Dindarlık Üzerine Meta-Analitik Bir Çalışma Doğu Karadeniz Örneği. İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 5(4), 1143-1163.

Koç, M. (2017). Dindarlığın Oluşumuna Din eğitiminin Psiko-Pedagojik Katkıları: 'Değer-Yoksun Dindarlık' Tipolojisi Bakımından Teorik Bir Yaklaşım. Değerler Eğitimi Dergisi, 15(33), 87-138.

Mehmedoğlu, Y. (2005). Erişkin Bireyin Kendilik Bilinci. İstanbul: Dem Yay.

Soyak, E. (2013). Popüler Dindarlık Düzeyinin Din Sosyolojisi Açısından İncelenmesi (Battalgazi Örneği). İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.

Taştan, A., Kuşat, A., & Çelik, C. (2001). Üniversite Düzeyinde Din Öğretimi Alan Öğrencilerde Eğitim Sürecinde Oluşan Tutum ve Davranış Değişiklikleri (Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Örneği). Sosyal Bilimler Enstitiüsü Dergisi(11), 169-192.

Yapıcı, A. (2006). Yeni Bir Dindarlık Ölçeği ve Üniversiteli Gençlerin Dinin Etkisini Hissetme Düzeyi: Çukurova Üniversitesi Örneği. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 6(1), 65-115.