Öz Çalışmada Avrupa’nın en kuzeyinde yer alan ve İskandinav ülkeleri olarak adlandırılan Danimarka, İsveç ve Norveç’in vergi sistemleri ve gelirlerinin analiz edilmesini amaçlamaktadır. Analiz dönemi 1995-2013 yılları arasını kapsamaktadır. İskandinav ülkelerinin vergi sistemlerinin çalışma konusu olarak seçilmesinin temel sebepleri; kişi başına düşen gelirin yüksek olması, sosyal refah devletinin dünyadaki önemli örneklerinden olmaları, dengeli ve istikrarlı büyümeleri, düşük enflasyon ve işsizlik oranlarına sahip olmaları ve ikili gelir vergisi modelinin öncülüğünü yapmalarıdır. İskandinav ülkeleri pek çok ekonomik gösterge açısından dünyanın önde gelen ülkeleridirler ve bu durum vergi sistemleri açısından da benzerdir. Üç İskandinav ülkesinin vergi sistemleri birbirine benzemekte ve vergilerin GSYH içerisindeki payları da oldukça yüksektir. Kişi başına düşen milli gelir seviyelerinin yüksek olması, sosyal refah devleti uygulamaları ve devletin ekonomideki payının yüksekliği; İskandinav ülkelerinin vergi yüklerinin yüksek olmasına sebep olmaktadır. Danimarka kişisel gelir vergisinin GSYH içerisindeki payının en yüksek olduğu ülke olarak göze çarparken; Norveç’te kurumlar vergisinin GSYH içerisindeki payının yüksekliği ile dikkat çekmektedir.