Örgütsel yurttaslık davranısı, 1940'lardan itibaren üzerindeçalısılan bir yaklasım olmakla birlikte 1980'lerde ayrıntılı bir sekilde kavramsallastırılmıstır. Kavram, örgüt çalısanlarının resmi görev ve rol tanımlarının dısında olan, mevcut ödül ve ceza sisteminin kapsamı içinde yer almayan, sergilenmeleri bütünüyle çalısanların kisisel iradelerine bağlı olan tavır ve davranıslar olarak tanımlanabilir. Bu tür tavır ve davranısların ana özelliklerinden biri örgütsel performansı olumlu bir sekilde etkilemeleridir. “Yardımseverlik (helping behavior), özverili ve sabırlı olmak (sportmanship), örgütsel sadakat (organisational loyalty), örgütsel uyum (organisational compliance), bireysel inisiyatif (individual initiative), kurumsal sorumluluk (civicvirtue), ve kendini gelistirmek (self development)” yaklasımın temel öğeleri olarak belirlenmistir. Örgüt çalısanlarında bu yaklasımın sağlıklı bir sekilde yerlestirilebilmesi için “örgütsel bağlılık, liderlik yaklasımı ve örgütsel adalet algısının” olumlu bir sekilde sağlanması gereklidir. 2004 ve 2005 reformları ile birlikte, Türkiye'de belediyeler önemli bir yapısal dönüsüm sürecine girmistir. Belediye çalısanlarının, bu sürecin gereklerine uygun performans sergilemeleri açısından, örgütsel yurttaslık davranısı yaklasımı önemli bir araç olabilir.