Bu metin, temelde Türk medyasında kadın kimliğinin inşa edilmesinde kullanılan mekanizmaları incelemektedir. Fakat, yayın boyunca toplumsal cinsiyet verili bir kimlik unsuru olarak değil, sosyal ve kültürel ilişkiler içerisinde üretilen ve bu ilişkileri yeniden üreten bir yapı olarak ele alınmaktadır. Bu bağlamda, RTÜK yayın kuralları ile görsel ve yazılı basından yayın ilkeleri incelenerek kadın kimliğinin inşasında cinsel imgelerin ne derece kullanıldığı tartışılmaktadır. Yine de, bu süreçte işleyen mekanizma sanılanın aksine kadın imgesini metalaşmanın sonucu değil, aksine eril iktidarsızlığının semptomu ve onun arzu-nesnesi olarak kavramsallaştırmaktadır. Böylece, görsel eleştiri bağlamında feminist kuram için de yeni bir perspektif imkanı sağlanabilir.

This article fundamentally strives to scrutinize the mechanisms adopted during the processes of woman identity construction in Turkishmedia channels. Yet, throughout the text genderis not considered as a given, but rather as aconstruction formed out from social and cultural interrelations which simultaneously reproduces them in reciprocity. In this respect, examining RTÜK broadcasting rules and principlesembraced by visual and published media, thedegree of how woman images utilized are discussed. But nevertheless, the mechanism working during this process is not conceptualizedas the result of woman images’ commodification, but as the symptom of masculine impotence and its desire-object. Thus, a new perspective might also be acquired in terms of feministtheory within the framework of visual analysis.