___

• Altan, M. Z. (1999). Çoklu Zekâ Kuramı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(17), 105-117.
• Arıcı, A. F. (2005). İlköğretim Okullarında Dil Bilgisi Öğretimi Üzerine Öğretmen Görüşleri. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 52-60.
• Arıcı, B. (2012). Çoklu Zekâ Destekli Türkçe Dersi Sunumunun İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Fiilimsileri Kavrama Durumlarına Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Armstrong, T. (1994). Multiple Intelligences. Educational Leadership, 52(3), 26-28.
• Aydın, Ö. (1996). Yabancı Dil Olarak Türkçe Dilbilgisi Öğretimi: Üretken Dönüşümlü Dilbilgisi Kuramının Kısa Bir Tanıtımı. Ankara: [Yayınevi belirtilmemiş].
• Aydın, Ö. (1997). Anadili Eğitimi, Yabancı Dil Öğretimi ve Evrensel Dilbilgisi. TÖMER Dil Dergisi, 54, 23-30.
• Aydın, Ö. (1999). Ortaokullarda Dilbilgisi Öğretimi Üzerine Öğretmen Görüşleri. TÖMER Dil Dergisi, 81, 23-29.
• Aytaş, G. ve Çeçen, M. A. (2010). Ana Dili Eğitiminde Dil Bilgisi Öğretiminin Yeri ve Önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 27, 77-89.
• Baş, G. (2011). Çoklu Zekâ Kuramının Öğrenme-Öğretme Süreçlerine Yansıması. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 138-139, 14-28.
• Başbay, A. (2005). Çoklu Zekâ Uygulamasına Katılan Öğretmenlerin ve Öğrencilerin Uygulama Hakkındaki Görüşleri Üzerine Nitel Bir Araştırma. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(2), 189-206.
• Bayram, B. ve Baki, Y. (2014). Ortaokul 6. Sınıf Türkçe Dersi Öğretmen Kılavuz Kitabının Çoklu Zekâ Kuramı Açısından Değerlendirilmesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 9, 133-147.
• Bümen, N. T. (2004). Okulda Çoklu Zekâ Kuramı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Campbell, L. (1997). Variations on a Theme: How Teachers Interpret MI Theory. Educational Leadership, 55(1), 14-19.
• Çırakoğlu, M. ve Saracaloğlu, A. S. (2009). İlköğretimin Birinci Kademesinde Çoklu Zekâ Kuramı Uygulamalarının Erişiye Etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(2), 425-449.
• Demir, T. (2013). Türkçe Derslerinde Dil Bilgisi Konuları Öğrenilirken Kullanılan Öğrenme Stratejileri Üzerine Bir Değerlendirme. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(11), 167-206.
• Demirel, Ö.; Başbay, A. ve Erdem, E. (2006). Eğitimde Çoklu Zekâ - Kuram ve Uygulama (1. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Dereköy, A. (2014). Türkçe Dersinde Çoklu Zekâ Kuramının Kullanılmasının Ortaokul 7. ve 8. Sınıf Öğrencilerinin Başarı Durumlarına Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Uşak: Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Dilaçar, A. (1961). Gramer Öğretiminde Metot. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 10(116), 516-518.
• Dilaçar, A. (1971). Gramer: Tanımı, Adı, Kapsamı, Türleri, Yöntemi, Eğitimdeki Yeri ve Tarihçesi. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten, 83-145.
• Dolunay, S. K. (2010). Dil Bilgisi Öğretiminin Amacı ve Önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 5(27), 275-284.
• Dolunay, S. K. (2013). Dil Bilgisi Öğretimi. Türkçe Öğretimi El Kitabı (Ed. A. Güzel ve H. Karatay), Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Epçaçan, C. (2013). Çoklu Zekâ Kuramına Dayalı Öğretim Uygulamalarının Öğrencilerin Okuduğunu Anlama Becerilerine Etkisi. Turkish Studies, 8(1), 1335-1353.
• Erdem, İ. (2007). İlköğretim İkinci Kademede Dil Bilgisi Öğretiminin Sorunları Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Erdem, İ. (2008). Öğretmen Görüşlerine Göre Dil Bilgisi Konularının Öğretilme Güçlükleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(1), 85-105.
• Erdem, İ. (2012). Konuşma Eğitimi Açısından Dil Bilgisi Öğretimi. Türkçe Eğitimi Açısından Dil Bilgisi Öğretimi (Ed. Murat Özbay, 1. Baskı), Ankara: Pegem Akademi.
• Erdem, İ. ve Çelik, M. (2011). Dil Bilgisi Öğretim Yöntemi Üzerine Değerlendirmeler. Turkish Studies, 6(1), 1030-1041.
• Eren Yavuz, K. (2005). Öğrenen ve Gelişen Eğitimciler İçin Çoklu Zekâ Teorisi Uygulama Rehberi (2. Baskı). Ankara: Ceceli Yayınları.
• Erkuş, A. (1998). Goleman'ın Duygusal Zekâ Görüşünün Psikometrik Açıdan Eleştirisi ve Dinamik Etkileşimsel Model Önerisi. Türk Psikoloji Yazıları Dergisi, 1(1), 31-40.
• Fasko, D. (2001). An Analysis of Multiple Intelligences Theory and Its Use with the Gifted and Talented. Roeper Review, 23(3), 26-130.
• Gardner, H. (1993). Multiple Intelligences: The Theory in Practice. New York: Basic Books.
• Gardner, H. (2010). Çoklu Zekâ Kuramı, Yaratıcılık - Gelecek İçin Beş Akıl (Çev. Hasibe Kale).I. Uluslararası Yaşayan Kuramcılar Konferansı (24 Mayıs 2009), Burdur.
• Göçer, A. (2017). Öğrenci Merkezli - Etkileşimli Metin İşleme ve Çözümleme Süreçli Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.
• Güneş, F. (2009). Türkçe Öğretiminde Günümüz Gelişmeleri ve Yapılandırıcı Yaklaşım. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(11), 1-21.
• Güneş, F. (2011). Dil Öğretim Yaklaşımları ve Türkçe Öğretimindeki Uygulamalar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 123-148.
• Güneş, F. (2013a). Dil Bilgisi Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar. Uluslararası Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(7), 71-92.
• Güneş, F. (2013b). Yapılandırıcı Yaklaşımla Dil Bilgisi Öğretimi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 9(3), 171-187.
• Güneş, F. (2014). Türkçe Öğretimi Yaklaşımlar ve Modeller (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Gürel, E. ve Tat, M. (2010). Çoklu Zekâ Kuramı: Tekli Zekâ Anlayışından Çoklu Zekâ Yaklaşımına. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(11), 336-356.
• İşcan, A. ve Kolukısa, H. (2005). İlköğretim İkinci Kademe Dil Bilgisi Öğretiminin Durumu, Sorunları ve Çözüm Önerileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(1), 299-308.
• Kayıran, B. (2007). Çoklu Zekâ Kuramı Destekli Kubaşık Öğrenme Yönteminin Türkçe Dersine İlişkin Tutum ve Okuduğunu Anlamaya Yönelik Akademik Başarı Üzerindeki Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kılınç, S. (2008). İlköğretim 8. Sınıf Türkçe Dersi Uygulamalarında Çoklu Zekâ ile Sunuş Yönteminin Öğrenci Başarısındaki Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Koşar, E. (2006). Türkçe Derslerinde Çoklu Zekâ Kuramının Uygulanmasına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(2), 345-358.
• Millî Eğitim Bakanlığı. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı.
• Millî Eğitim Bakanlığı. (2015). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı.
• Millî Eğitim Bakanlığı. (2018). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı.
• Ozan, C., Taşgın, A., Bay, E. ve Kaya, H. İ. (2013). Sınıf Öğretmenlerinin Çoklu Zekâ Kuramına İlişkin Görüşlerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(3), 301-322.
• Öktem, F. (2001). Zekâ Kavramı. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 2(22), 6-7.
• Saban, A. (2004). Çoklu Zekâ Teorisi ve Eğitim (4. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
• Saban, A. (2009). Çoklu Zekâ Kuramı ile İlgili Türkçe Çalışmaların İçerik Analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9(2), 833-876.
• Sağır, M. (2002). İlköğretim Okullarında Dil Bilgisi Öğretimi. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 2002-1(601), 56-59.
• Sağır, M. ve Demir Atalay, T. (2016). Yeni Programa Uygun Etkinliklerle Dil Bilgisi Öğretimi (1. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Selçuk, Z.; Kayılı, H. ve Okut, L. (2003). Çoklu Zekâ Uygulamaları (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Sternberg, R. J. (1997). The Concept of Intelligence and Its Role in Lifelong Learning and Success. American Psychologist, 52(10), 1030-1037.
• Susar Kırmızı, F. (2006). İlköğretim 4. Sınıf Türkçe Öğretiminde Çoklu Zekâ Kuramına Dayalı İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Erişi, Tutumlar, Öğrenme Stratejileri ve Çoklu Zekâ Alanları Üzerindeki Etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Talu, N. (1999). Çoklu Zekâ Kuramı ve Eğitime Yansımaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 164-172.
• Temiz, N. (2007). Kimim-1? Çoklu Zekâ Kuramı: Okulda ve Sınıfta (1. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Temizkan, M. (2012). Metin Temelli Dil Bilgisi Öğretimi ve Uygulamaları. Türkçe Eğitimi Açısından Dil Bilgisi Öğretimi (Ed. Murat Özbay, 1. Baskı), Ankara: Pegem Akademi.
• Vural, B. (2005). Öğrenci Merkezli Eğitim ve Çoklu Zekâ (3. Baskı). İstanbul: Hayat Yayınları.
• Yılmaz, F. ve Eren, Z. (2015). Çoklu Zekâ Kuramı ile Niteleme Sıfatlarının Öğretimi. Akademik Bakış Dergisi, 48, 157-170.