CAHİLİYE DÖNEMİNDE HİTABET
Bu makalede, cahiliye döneminde bir edebî tür olarak hitabetin gelişim serüveni
geniş bir perspektifte incelenmektedir. Makalede ilkönce siyasi, sosyal ve
ekonomik açıdan Cahiliye Döneminin genel özellikleri hakkında bilgi verilmekte, daha
sonra edebî bir tür olarak hitabetin bu dönemdeki tarihi seyri içerisinde
gelişimini, hitabeti gerektiren unsurları, hitabetin sunumu ve hatiplerin
statüleri ele alınmaktadır. Bu alandaki çalışmamıza kaynak olarak Arap
edebiyatı alanında yazılmış eski kaynaklara ve modern dönemde konuyla ilgili
olarak yazılmış eserlere başvurulmuştur. Ayrıca bu makale “Cahiliye Döneminde
ve Sadru’l-İslâm Döneminde Hitabet” adlı doktora tezimizin birinci bölümünden
istifade edilerek yazılmıştır.
___
- ‘Abdu’l-Celîl ‘Abduh Şelbî(1987), el-H̲it̩abetu ve İ῾dadu’l-H̲at̩îb, nşr, Daru’ş-Şurûk.
- ‘Abdurrahim el-Masdâvî (2010), Murşidu’l-Hatîb ve Delîlu’l-Bâhîs, (3. Baskı), Daru’l-Ma‘rife, Beyrut.
- ‘Abdulhakîm Belbe’, en-Nesru’l-Fennî ve Eseru’l-Câhiz Fîh, Mektebetu’l-Ancelo el-Mısriyye, Mısır, tsz.
- Ahmed b. Hanbel (1992), Mevsu‘atu’s-Sunne el-Kutubu’s-Sitte ve Şurûhuha, Çağrı Yayınları, İstanbul.
- Asım Efendi (1305), Kamus, I- IV, İstanbul.
- Bakırcı, Selami, “Araplarda Kabile Yapısı”, Erzurum Kültür Eğitim Vakfı Akademik Dergisi (AKEV), Yıl, 3, Sayı, 11, Kasım 2001, Ocak 2002.