CAHİLİYE DÖNEMİNDE HİTABET

Bu makalede, cahiliye döneminde bir edebî tür olarak hitabetin gelişim serüveni geniş bir perspektifte incelenmektedir. Makalede ilkönce siyasi, sosyal ve ekonomik açıdan Cahiliye Döneminin genel özellikleri hakkında bilgi verilmekte, daha sonra edebî bir tür olarak hitabetin bu dönemdeki tarihi seyri içerisinde gelişimini, hitabeti gerektiren unsurları, hitabetin sunumu ve hatiplerin statüleri ele alınmaktadır. Bu alandaki çalışmamıza kaynak olarak Arap edebiyatı alanında yazılmış eski kaynaklara ve modern dönemde konuyla ilgili olarak yazılmış eserlere başvurulmuştur. Ayrıca bu makale “Cahiliye Döneminde ve Sadru’l-İslâm Döneminde Hitabet” adlı doktora tezimizin birinci bölümünden istifade edilerek yazılmıştır.

___

  • ‘Abdu’l-Celîl ‘Abduh Şelbî(1987), el-H̲it̩abetu ve İ῾dadu’l-H̲at̩îb, nşr, Daru’ş-Şurûk.
  • ‘Abdurrahim el-Masdâvî (2010), Murşidu’l-Hatîb ve Delîlu’l-Bâhîs, (3. Baskı), Daru’l-Ma‘rife, Beyrut.
  • ‘Abdulhakîm Belbe’, en-Nesru’l-Fennî ve Eseru’l-Câhiz Fîh, Mektebetu’l-Ancelo el-Mısriyye, Mısır, tsz.
  • Ahmed b. Hanbel (1992), Mevsu‘atu’s-Sunne el-Kutubu’s-Sitte ve Şurûhuha, Çağrı Yayınları, İstanbul.
  • Asım Efendi (1305), Kamus, I- IV, İstanbul.
  • Bakırcı, Selami, “Araplarda Kabile Yapısı”, Erzurum Kültür Eğitim Vakfı Akademik Dergisi (AKEV), Yıl, 3, Sayı, 11, Kasım 2001, Ocak 2002.