İKON SANATININ RESİM SANATINA ETKİLERİ

İkon resim sanatının başlıca özelliği mekân ve hacmin panonun iki boyutlu yüzeyiyle sınırlandırılmış olmasıdır. Hacimsiz figürlere, yüzlere, elbiselere ve mimariye yer verilmesi ikonalara özgün bir uzamsal derinlik kazandırırken düzlemdeki bütünlük genellikle ters perspektifle sağlanmıştır.  İkonografide sanatçının duygu ve düşünceleri öne çıkmaz, natüralist tasvir tarzı uygulanmaz. Bu çalışmada ikon sanatına özgü biçim ve kompozisyon kavramlarının resim sanatına yansımaları ortaya çıkarılmaya çalışılacaktır. Bu bağlamda ilk önce söz konusu kavramların Ortodoks sanatındaki uygulanışı ele alınacak, devamında ise başlangıçta Batı Katolik anlayışında resmedilen ve rasyonel perspektifi içeren yapıtların ve resim sanatına nasıl yansıdıkları irdelenecektir.

___

  • Referans1: AKKAYA Tayfun (2000), Ortodoks İkonaları-Genel Bir Bakış, Arkeoloji ve Sanat Tarihi Yayınları, Kanaat Basımevi, İstanbul.
  • Referans2: BECKWİTH John (1961), The Art of Constantinople, Phaidon Press, London.
  • Referans3: GRABAR, İgor E. (1910), İstoriya Ruskovo İzkustva, Moskova.
  • Referans4: FLORENSKİ, Pavel (2001), Tersten Perspektif, (Çev. Yeşim Tükel), Metis Yayınları, İstanbul.
  • Referans5: HAYNEKE, U. (1991-1995), Şagalovskie okna v tserkvi sv. Stefana v Mayntse / Şagalovskiy sbornik. Materialı I-V şagalovskih dney v Vitebske / Red. sost. D. Simanoviç – Vitebsk.
  • Referans6: MEYENDORF, P. (1984), St. Germanus of Constantinople, On the Divine Liturgy,
  • Referans7: OUSPENSKY, Leonid (1982), The Meaning and Language of Icons, St. Vladimir’s Seminary Press, New York.
  • Referans8: WEITZMANN, Kurt (1987), The Origins of Significance of Icons, Dorset Press, New York.