Dünyada fındık üreticisi başlıca ülkeler: Türkiye, İtalya, İspanya, A.B.D. ve Yunanistan ‘dır. Bunlar içinde Türkiye dünya üretiminin yüzde 70 -75’ ini sağlayan en büyük üretici konu- m undadırTürkiye’de fındık ziraatı yakın zamana kadar Doğu Karadeniz klasik yetiştirme bölgesi sınırları içinde kalmış iken, 1960’lı yıllardan sonra özellikle Orta ve Batı Karadeniz ile Marmara Bölgelerindeki verimli ova arazilerde yayılmıştır. 1963’de başlayan destekleme akımlarıyla verilen pazar garantisi ve yüksek taban fiyat uygulamaları fındık yetiştiriciliği daha cazip hale gelmiştir. Ayrıca Doğu Karadeniz’den Marmara ve Batı Karadeniz kırsal alanına yapılan göçler fındık ziraatının yayılmasında etkili olmuştur. Fındık ziraatının hızlı ve plansız yayılmasının Türkiye ve bölge açısından üç önemli sonucu olmuştur.1. Verimli ova arazilerde ( Çarşamba, Düzce , Adapazarı ovalan gibi) fındığınyayılması ve yüksek kesimlerde orman alanlarının açılarak fındık bahçesi haline getirilmesiile ortaya çıkan yanlış arazi kullanımı.2. Artan üretim pazarlanamadığı için üretim - tüketim dengesinin bozulması veher yıl önemli miktarlarda findik stoklannm birikmesi.3 .Söz konusu gelişmeden, fındıktan başka alternatifi olmayan Doğu Karadeniz’ liüreticilerin olumsuz etkilenmeleri .Türkiye fındık ziraatında üretimin sınırlandırılması ve tüketimin artırılmasıyla yeniden bir üretim-tüketim dengesi kurulmalıdır. Üretimin sınırlandırılması,dolayısıyla üretim alanlarının planlanması; üretimin kontrolü yanında yanlış arazi kullanımının da önlenmesi açısından oldukça Önemlidir. Fındık üretiminin planlanması ve dikim alanlarının belirlenmesi hakkındaki 2844 sayılı kanunun bir an önce siyasi endişelerden uzak ve ciddi bir şekilde uygulanması gerekmektedir. Bunun yanısıra dünyadaki gelişmeleri de dikkate alarak Türkiye’nin dünya findik' piyasasındaki etkinliğini ve ihracat potansiyelini artıracak yönelik geleceğe politikalar oluşturulmalıdır.