BİREL İŞLEMLERE KARŞI AÇILAN İPTAL DAVALARINDA İLGİ BAĞI SORUNU

Birel idari işlemlere karşı işlemin doğrudan muhatabı olmayan üçüncü kişilerin, hukuka aykırılık iddiası ile iptal davası açabilmesi için gerekli ilgi bağına sahip olup olmadıkları sorusuna, ilk akla gelenin tersine olumlu yanıt verilebilir. Birel işlemleri konu alan iptal davalarında sadece kişilerin statülerine uygun özelliklerinin hak olarak tanınmasını istemeleri sözkonusu değildir, ayrıca statülerin hukuk kurallarıyla belirlenmiş koşullarının idarece doğru uygulanıp uygulanmadığı da denetlenir. İdarenin irade açıklamasının doğrudan muhatabı olmayan gerçek kişi, kendisiyle veya sahip olduğu bir nesne ile benzer durumda olan bir kişi ya da nesneye, hukuk kuralları ile tanımlanmış statünün özelliklerini taşımamasına karşın kendisinden daha olumlu bir statünün verilmesi durumunda ilgi bağı kurabilir. Kendisine yönelmeyen, muhatabı bir başka kişi ya da nesne olan, onların hukuki statülerini etkileyen irade açıklamalarına, konuyla ilgili alanda kurulmuş olan tüzel kişinin iptal davası açabilmesi statüyü oluşturan hukuk kurallarının yanlış uygulanmasının, birel sonucu aşabilecek nitelikte olması durumunda mümkündür. Bu durum, alınan birel kararın, idari uygulama için bir içtihat değişikliği, esaslı bir yönelim/yönelti değişikliği göstergesi olabileceği durumlarda ortaya çıkabilir.

Anahtar Kelimeler:

Birel işlem, iptal davası, yargısal denetim, ilgi bağı, menfaat ihlali

Birel İşlemlere Karşı Açılan İptal Davalarında İlgi Bağı Sorunu

Keywords:

-,

PDF

___

AKYÜREK, Akman (1991), “Danıştay Kararlarında İptal Davalarının Menfaat İhlali Koşulunun Kişisellik Unsuru,” Danıştay Dergisi (Sayı 81): 29-45.
AUBY, J.-M./DRAGO, R. (1962), Traité de Contentieux Administratif (Tome Premier) (Paris: LGDJ).
AZRAK, A.Ülkü (1977), “İptal Davalarının Objektif Niteliği Üzerine Düşünceler,” Onar Armağanı, 1977: 145-164.
BAL, Yakup/KARABULUT, Mustafa/ŞAHİN, Yahya (2003), İdari Yargılama Usulü ile İlgili Danıştay 10.Dairesi’nin Seçilmiş Kararları (Ankara: Seçkin Yayınları).
BARNET, Hilaire (2001), Constitutional and Administrative Law (London: Cavendish Publishing, 3. Baskı).
BELGESAY, Mustafa Reşit (1943), Dava Teorisi (İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları).
BONNARD, Roger (1939), İdarenin Kazaî Murakabesi (İstanbul: İstanbul Üniversitesi Ana İlim Kitapları Tercüme Serisi Hukuk 2) (Çeviren Ahmed Reşid Turnagil).
ÇELİKKOL, Hüseyin (1985), “İdari Yargıda Ehliyet ve Husumet,” Adalet Dergisi (yıl 76, sayı3).
DEBBASCH, Charles/ RICCI, Jean-Claude (1999), Contentieux Administratif (Paris: Dalloz, 7. Baskı).
ERHÜRMAN, Tufan (2000) “İdari Yargıda Özel Yetenek (Menfaat) Koşulu,” İdari Yargı Sempozyumu (Ankara: Danıştay Yayınları, no.59): 37-51.
KARAHANOĞULLARI, Onur (2005), Türkiye’de İdari Yargı Tarihi (Ankara: Turhan Kitabevi).
KARASU, Koray (2001), Profesyonelleşme Olgusu ve Kamu Yönetimi (Ankara: Mülkiyeliler Birliği Vakfı Yayınları).
KUNTER, Nurullah (1989), Muhakeme Hukuku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku (İstanbul: Beta Yayınevi).
LONG/WEIL/BRAIBANT/DELVOLVÉ/GENEVOİS (1999), Les Grands Arrêts de la Jurisprudence Administrative (Paris: Dalloz, 12. Baskı).
ÖZDEK, Yasemin (1991), “İptal Davasında Menfaat Koşulu,” Amme İdaresi Dergisi (Cilt: 24, Sayı: 1): 99-115.
RENÉ, Chapus (1999), Droit du Contentieux Administratif (Paris: Montchrestien, 8. Baskı).
SARICA, Ragıp (1942), İdarî Kaza (İstanbul: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Talebe Cemiyeti Yayınları 2).
TODAİE (1998), Kamu Yönetimi Sözlüğü.