Türkçe Özet: Amaç: Hekimlerin lisans, uzmanlık eğitimleri ve meslek yaşamları sırasında kadın olmaktan dolayı ayrımcılık yaşayıp yaşamadıklarını ve cinsiyet ayrımcılığına bakış açılarını belirlemektir. Yöntem: Çalışma, Mersin İl Merkezi\'nde çalışan kadın hekimlerde gerçekleştirildi. Anketler katılımcılar tarafından dolduruldu. Verilerin özetlenmesinde tanımlayıcı istatistikler, grup karşılaştırmalarında ki kare ve Mann-Whitney U testi kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya 160 hekim katıldı. Hekimlerin ortanca yaşları 39 yıl, hekimlik süreleri 15 yıl idi. Hekimlerin %59.3\'ü kendi istekleri ile tıp eğitimi almaya karar verdiklerini, %52.5\'i hekimlik mesleğini aile veya toplumun yönlendirmesi ile seçtiğini belirtti. Hekimler, tüm dünyada kadın hekimlerin çoğunluğunun pratisyen hekim olmasını; en sık, ailevi sorumlulukların kariyerden önce gelmesi, uzmanlık alanı olarak rahat olduğu düşünülen branşların seçilmesini; nöbetinin az olması, cerrahi branşların daha az tercih edilmesini ise; bu branşların ağır ve zor olması olarak belirtti. Hekimlerin %33.3\'ü lisans eğitimleri sırasında, %57.7\'si meslek yaşantıları boyunca kadın olmalarından dolayı ayrımcılık yaşamışlardı. Daha genç olan hekimlerin daha fazla ayrımcılık yaşadıkları belirlendi. Sonuç: Çalışmamız, kadın hekimlerin cinsiyetlerinden dolayı lisans/uzmanlık eğitimleri ve meslek yaşamları sırasında ayrımcılıkla karşılaştıklarını göstermektedir. Ayrımcılık daha çok negatif yönde olmakta ve en sık hasta/hasta yakını ve meslektaşları tarafından gerçekleşmektedir. Hekimlerin mezuniyet öncesi ve sonrası eğitim programlarına hekim-hekim, hekim-hasta ilişkileri açısından cinsiyet ayrımcılığı konusunun eklenmesi önerilir.

Abstract Discrimination Experiences of Practicing & Training Female Physicians in Mersin Objective: The aim of this study was to determine the possible discrimination against female medical doctors, undergraduate medical students and residencies (i.e. graduate students) and to find out their point of view regarding the matter. Method: The survey was conducted on the female medical doctors practicing in downtown Mersin. The questionnaires were filled in by the participants. The data were analyzed using descriptive analysis, chi-square and Mann-Whitney U Tests. Results: 160 medical doctors anticipated in this study. Median age of the doctors was 39 years and the duration of practice was 15 years. 59.3% of the subjects claimed that it was their own decision to study medicine at university whereas 52.5% said community or family manipulative impact directed them towards making their decision. The reason behind the fact that the majority of female medical doctors worldwide are practitioners is that family responsibilities mostly overran the will for further professional study. The female doctors prefer some relatively easy branches for residency because of less numbers of turn of duty (shifts). The surgical braches are less favorable due to their difficulty and tiresome schedule. The female doctors took place in this study stated that they experienced gender discrimination either during their medical education or practicing their job at the percentage of 33.3% and 57.7%, respectively. It was determined that the younger ones have experienced it much more. Conclusion: The data obtained in this survey type study pointed out the fact that female doctors were exposed to discrimination due to their gender during their medical education including residency and at practice. The discrimination in most cases is in a negative way. It usually carried out by the patients or patient\'s relatives and colleagues. Thus, it was recommended that physician to physician, physician to patient relationship of the issue of gender discrimination should be included to the curriculum for the undergraduate medical education and residency training programs (i.e. graduate degree for specialization).