2. Dünya savaşı yılları gerçek bir yıkım dönemiydi. 1940’lı yıllarda modern dünyanın kentleri inşa değil; fakat imha sahalarıydı. Henüz oldukça taze bir Cumhuriyet olarak Türkiye ise, bu dönemde, tüm bu ateş hattının arasında gerçek bir istisna teşkil ediyordu. Yeni başkent Ankara, tüm zorluklara rağmen modern bir planın ışığında büyüyor, kamu hizmet binaları, fabrikalar, Anadolu’da yeni kent merkezlerini belirliyordu. Geleceğe dönük kentleşme politikaları her açıdan sıcak ve ilgi çekici bir tartışma alanıydı.İşte tam da bu noktada, Ernst Reuter, böyle bir atmosfer içinde Türkiye’ye geldikten sonra, Cumhuriyet’in modern kentbilim disiplininin kurulmasına yardımcı olacaktı.Bu çalışma, Ernst Reuter’in 1940’larda Türk şehirciliğine katkılarını, geleceğe dönük önerilerini ve onun Türkiye’deki çalışmalarının üzerinden geçen 72 yılın ardından, Türk şehirciliğinin günümüzdekidurumunu, karşılaştırmalı bir yaklaşımla incelemeyi amaçlamaktadır.

The years of the Second World War was a drastic destruction period. In the 1940’s the cities of the modern world were not the fields of construction, but the fields of destruction. In that period as a newly founded republic, Turkey was a real exception between those lines of fire. Despite the diffuculties, Ankara, the new capital was growing under the light of a modern plan; public service buildings, factories were designating the new city cores in Anatolia.Urban policies for the future was a hot and gripping discussion field in all respects.At that point, after Ernst Reuter came to Turkey in such an atmosphere, he would help to found the Republic’s modern urbanism discipline.So this study aims to explore Ernst Reuter’s contributions to Turkish urbanism in 1940s, his suggestions towards the future and current situation of Turkish urbanism with a comparative approach after 72 years of his work in Turkey.