Klasik Arap Edebiyatında Yahudi Şairlere Düzenlenen Suikastlar

Arap kabilelerinin kendilerine has bir şiir literatürü geliştirmeye başladığı zamanlardan beri, Yahudi aşiretleri de onların arasında yaşamış ve onların dilinde konuşmuştur. Günümüze ulaşan beyitlerden çıkarım yapmak gerekirse, Arabistan’daki Yahudi kabilelerinin kasidelerinin de hemen hemen Arap şiiri kadar eski olduğunu söylemek mümkün olacaktır. Yahudi şairler, İslam’ın ilk yıllarında da önemli bir rol üstlenmişlerdir. İslam’ın merkezî şahsiyeti olan Hz. Muhammed, Yahudi şairlerle pek çok ilişki kurmuştur. Ancak Yahudi liderler Hz. Muhammed’e karşı giriştikleri muhalefetlerini sürdürmüş, meşhur şairleri de Hz. Peygambere ve arkadaşlarına karşı bir propaganda kampanyası başlatmıştır. Medine’nin Yahudi şairleri, kentin Müslümanlarını kendi neseplerinden olmayan bir dinî lidere tabi oldukları gerekçesiyle tahkir etmeleriyle maruftur. Bu yüzden söz konusu şairler, yeni filizlenmekte olan İslam’ın en bariz düşmanları haline gelmişlerdir. İslam karşıtı propagandalarının neticesinde, Hz. Muhammed onların katlini buyuracaktır. Çünkü bu şairler, İslam’ı kabul eden ve Hz. Peygamberle ittifak kuran yerel halkı açıkça aşağılamış, hatta Hz. Peygamber için suikast çağrısında bulunmuşlardır.

Anahtar Kelimeler:

Yahudi-Arap Edebiyatı, Klasik Arap Edebiyatı, Suikasta Uğramış Yahudi Şairler, Ebû Râfi‘ Sellâm b. Ebî’l-Hukayk

The Assassinations of the Jewish Poets In Classical Arabic Literature

From the time that the Arabian tribes commenced to develop a poetic literature of their own, Jewish clans lived among them and spoke their language. The qasidas of the Jewish tribes of Arabia, to judge from the verses handed down, must be about as old as Arabic poetry. The Jewish poets played a significant role in the first years of Islam. Prophet Muhammad, the central figure of Islam, had many contacts with Jewish poets. But the Jewish leaders continued their resistance to Muhammad and their famous poets began a propaganda campaign against the prophet and his friends. The Jewish poets of Medina were known for insulting the Muslims of the city for obeying a religious leader not of their own kin. Thus they became the most significant political enemies of the nascent Islam. As a result of the anti-Islamic propaganda, Muhammad ordered to kill them because they composed poems that publicly ridiculed the local people who converted to Islam and allied with the prophet, calling for his assassination

Keywords:

Judæo-Arabic Literature, Classical Arabic Literature, Assassinated Jewish Poets, Abu Râfi‘ Sallâm b. Abî’l-Huqayq,

PDF

___

Büyüktopçu, M. B. & Gündoğdu, S. (2019). Alman karikatürleri örneğinde İslamofobi. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (Fuat Sezgin Özel Sayısı), 91-102.
el-Cemîl, M. (1422/2002). en-Nebî ve Yahûdu’l-Medîne. Riyad: Merkezu’l-Melik Fayṣal li’l-Buḥûs̱ ve’d-Dirâsâti’l-İslâmiyye.
Faizer, R. S. (1996). Muhammad and the Medinan Jews: A comparison of the texts of Ibn Ishaq's Kitab Sirat Rasul Allah with al-Waqidi's Kitab al-Maghazi. International Journal of Middle East Studies, 28 (4), 463-489.
Fayda, M. (1988). Abdullah b. Selâm. DİA. (Cilt. 1). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
Gülgün, U. (2013). Zeyneb bint Hâris. DİA. (Cilt. 44). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
İbn Hişâm. (1375/1955). es-Sîretu’n-nebevîyye. (2. bs., Cilt. 2). M. es-Saḳḳâ & İ. el-Ebyârî & ‘A. eş-Şelebî (haz.), Mısır: Mustafa el-Bâbî el-Ḥalebî ve Evlâduhu.
Ma‘mar Ibn Rashid. (2014). The expeditions: An early biography of Muhammad. S. W. Anthony (çev.), New York: New York University Press.
Mevsû‘atu’ş-şurûḳ. (1994). (Cilt. 1). Kâhire: Dâru’ş-Şurûḳ.
Morgoliouth, D. S. (2003). İslamiyet öncesi Arap-İsrailoğulları ilişkileri. S. Ertüzün (çev.), İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Motzki, H. (2000). The murder of Ibn Abil-Huqayq: On the origin and reliability of some maghazi-reports. H. Motzki (Ed.), The biography of Muhammad: The issue of the sources içinde (ss.170-239). Leiden: Brill.
Sezgin, F. (1975). Geschichte des arabischen Schrifttums. (Cilt. 2). Leiden: E. J. Brill.
eṭ-Ṭaberî, E. (t.y.). Târîḫu’ṭ-Ṭaberî. (2. bs., Cilt. 2). M. E. İbrahim (thk.), Kâhire: Dâru’l-Ma‘ârif.
van Vloten, G. (1893). Dämonen, Geister und Zauber bei den alten Arabern: Mittheilungen aus Djâhitz' Kitâb al-haiwân. Wiener Zeitschrift für die Kunde des Morgenlandes, (7), 169-187.
Wensinck, A. J. (1908). Mohammed en de Joden te Medina. Leiden: E.J. Brill.
eẕ-Ẕehebî, Ş. (1410/1990). Târîḫu’l-İslâm ve vefeyâtu’l-meşâhîr ve’l-a‘lâm. (2. bs., Cilt. 1). Ö. ‘A. Tedmurî (thk.), Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-‘Arabî.