Eyüp ZENGİN, Mustafa Başkurt, Muharrem Es

Yerel Yönetimler ve Yerel Kalkınma

Küreselleşme eğiliminin 1980’li yıllardan itibaren hız kazanmasıyla birlikte geleneksel kalkınma uygulamalarına duyulan güven sarsılmaya başlamış, böylece yerel ekonomik kalkınma yaklaşımı ön plana çıkmıştır. Ulusal Kalkınma Planlarının merkezden taşraya doğru değil, taşradan merkeze doğru olması zorunluluk haline gelmiştir. Bu doğrultuda, Türkiye’nin öncelikle yerel alt yapıyı geliştirmeye yönelik çalışmalar yapması gerekmektedir. Yerel ekonomik kalkınma, bir yöreye özgü dönüşüm süreçlerinin harekete geçirilmesi olarak tanımlanmaktadır. Son yıllarda Türkiye’de yerel gelişme politikaları köklü bir değişim sürecine girmiştir. Yönetişim olgusuyla yerel ve merkezi otoriteler, sürdürülebilir yerel kalkınma çerçevesinde yönetimsel sürece katılmaya başlamıştır. Yerel düzeyde paydaşların farklı pozisyonlarının uzun vadede ortak bir payda da uyumlaştırılması çok zor, ancak; ulaşılması gereken bir hedeftir

Anahtar Kelimeler:

Küreselleşme, Kalkınma, Yerel yönetimler, Yerel kalkınma, belediyeler

Belief in traditional economic development practices has started to be breached as a result of the acceleration of globalization tendency since 1980s, thus making local economic development approach subject matter. Nowadays, it has become a necessity that National Development Plans (NDP) must be to center from provinces, not from center to provinces. Local economic development is defined broadly as, setting of the specific transformational processes of a locality into action. Local development policies in the last ten years. By the phenomena of governance, local and central authorities within the frame of sustainable regional development begin to participate at management process. Harmonizing different positions of stakeholders at local level in one pot is very difficult at long term, but this should be a goal that must be reached

Keywords:

Globalization, development, local governments, local development, municipialites,

PDF

___

Alodalı, F., E. Arslan, O. Mete. (2004), Yerel Yönetişim ve Yönetişimden Beklentiler. Yerel Yönetimler Kongresi Bildiriler Kitabı, Çanakkale, Aralık, 141-145.
Acar, Y. (20029). İktisadi Büyüme ve Büyüme Modeller., Bursa.
Aydın, M. (20014). Sosyal Politika ve Yerel Yönetimler, İstanbul Yedirenk Yayınevi.
Ayhan, S. (1993). Toplum Kalkınmasında Kuram ve Uygulamalar, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi Cilt:26, Sayı:2, s.485-499. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/497/5888.pdf
Bennet, R. ve Payne. D. (2000). Local and Regional Economic Development: Renegotiating Power Under Labour. AIdershot, Hants: Ashgate.
Bilir, M. (2003). Köy Enstitüleri Sisteminde Toplum Kalkınması. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Bahar, Sayı 10, http://akademik.mu.edu.tr/data/06020000/resim/file/10- 2%20mehmet%20bilir.pdf.
Çakılcıoğlu, M. (2002). Sürdürülebilir Kalkınma İçin Sürdürülebilir Turizm. 10. Ulusal Bölge Bilimi-Bölge Planlama Kongresi, İstanbul, 17- 18Ekim 2002, http://www.kentli.org/makale/kalkinma.htm (Erişim 20. 04. 2012).
Çarkçı, A. (2004) Dünya Gazetesi, 20 Aralık 2004.
Çetin, H. (2009). Kalkınma Sürecinde Kooperatifçiliğin, Sosyal, Ekonomik ve Demokratik Etkileri Üzerine Genel Bir Değerlendirme. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, Cilt 4, Sayı 2, Aralık, http://girisim.comu.edu.tr/dergiall/eskisyilr/4in2/cetin.pdf
Çetin, M. (2006). Yerel Kalkınma Ajansları. Ege Academic Review, Vol. 6, Issue, 2.
Çetin, M. (2007). Yerel Ekonomik Kalkınma Yaklaşımı ve Uluslararası Organizasyonlar. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, Cilt: 14, Sayı 1, Celal Bayar Üniversitesi, s. 153-170. http://www2.bayar.edu.tr/yonetimekonomi/dergi/pdf/C14S12007/MC. pdf
Devlet Planlama Teşkilatı (1995). Bölgesel Dengelerin Sağlanması, Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, Yapısal Değişim Projeleri Komite Raporları. Ankara, Mart.
Dinler, A. M. (2009), Kurumsal Yönetişim. Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, (2), Temmuz, 2
Dinler, Z. (1994). Bölgesel İktisat. Bursa, 4. Baskı, Ekin Kitabevi Yayınları.
Duman, A. (1999). Yetişkinler Eğitimi, Ankara: Utopya Yayınevi.
Dülgeoğlu, E. (2003). Kalkınma Ekonomisi, Bursa, VI. Basım.
Eceral-Özelçi, T., Özmen-Altınkaya C. (2009). Beypazarı’nda Turizm Gelişimi ve Yerel Ekonomik Kalkınma. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Güz, Cilt 5, Sayı 2, s. 46-74
Ergün, İ. (2006), Yerel Yönetimlerde Yönetişim Kavramı ve Avrupa Birliği İle Kıyaslanması, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir, 2-81.
Ersöz, H. Y. (2004). Sosyal Politika Perspektifinden Yerel Yönetimler. İstanbul, Filiz Kitabevi.
Göymen, K. (2004). Yerel Kalkınma Önderi ve Paydaşı Olarak Belediyeler. içinde Yerel Kalkınmada Belediyelerin Rolü, Uluslararası Sempozyum Kitabı, 2004, Pendik Belediyesi Kültür Yayınları, No: 21.
Gül, H.(2004). Ekonomik Kalkınmada Yerel Alternatifler. Kentsel Ekonomik Araştırmalar Sempozyumu, Ankara, Cilt 1, DPT Yayını, s. 201- 219 http://ekutup.dpt.gov.tr/bolgesel/keas-I.pdf (Erişim 20. 04. 2012).
IULA-EMME (2002). Sürdürülebilir Kalkınma ve Yönetişim, Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kalkınma Dünya Zirvesi Türkiye Ulusal Raporu TEMA III, İstanbul, Kasım, 16-42 .
İŞGED (2007). İstanbul Bağcılar İlçesi Kentleşme Dinamikler., Araştırma Raporu, (Haz. Aykut Karaman, Dilek Erden Erbey, Ebru Firidin Özgür) İstanbul. Mayıs.
Kahraman, T. (2004). Türkiye İçin Alternatif Bir Sürdürülebilir Yerel Kalkınma Yaklaşımı, içinde Türkiye İçin Sürdürülebilir Kalkınma Stratejileri, İstanbul s. 30-40, http://www.ari.org.tr/images/content/Tayfun%20Kahraman.doc, (Erişim 23. 03. 2006).
Karakurt, E. (2004). Dünya Kenti Kavramına Alternatif Bir Bakış, Kentsel Ekonomik Araştırmalar Sempozyumu, Cilt 1, DPT Yayını, Ankara, s. 320-336 http://ekutup.dpt.gov.tr/bolgesel/keas-I.pdf (Erişim 20. 04. 2012).
Kaya, E. (2004). Yerel Kalkınma Yönetimi. İstanbul, Sistem.
Kaya, E. (2007). Kent Yönetiminde Yeni Yaklaşım: Yerel Kalkınma Yönetimi. İstanbul, Okutan Yayınevi.
Kayalar, M., M. Özmutaf (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Yönetişim Kültürü Bağlamında Etkileşim. Süleyman Demirel Üniversitesi İ.İ.B.F Dergisi, 12 (2), 110.
Milli Güvenlik Kurulu Genel Sekreterliği (1993). Türkiye'de Bölge Planlamasının Evreler. Milli Güvenlik Kurulu Genel Sekreterliği Yayınlarından No: 2, Ankara.
Miser, R. (1995). Toplum Kalkınması Çözümlemesi. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Ankara: 26:2:511-540.
Miser, R. (1999) Kalkınma, Toplum Kalkınması Yöntemi ve İnsanın Gelişimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt:32, Sayı:1-2, s. 101-112. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/127/866.pdf
Nermin, M. (2005). Avrupa Birliği’nde Yerel Kalkınma Arayışları. Ekonomistler Bülteni, Şubat 2005.
Nermin, M. (2006). Yerel Kalkınma: Avrupa Birliği’nde Başarı Modelleri, http://www.ekonomistler.com/modules.php?name=News&file=arti cle&sid=145, (Erişim 20. 03. 2006).
Özer, M. A. (2006). Yönetişim Üzerine Notlar, Sayıştay Dergisi, Sayı 63, Ekim-Aralık.
Pendik Belediyesi (2010). Yerel Kalkınma Nedir?” http://www.pendik.bel.tr/kalkinma/bpi.asp?caid=295&cid=2489 Çevrimiçi (14.12.2010).
Şentürk, H. (2004). Pendik Yerel Kalkınma Platformu. Atölye Çalışması, Pendik Belediyesi Kültür Yayınları, No: 14.
TÇSV. (1991). Ortak Geleceğimiz. Ankara, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
Toksöz, F. (2008), İyi Yönetişim El Kitabı. TESEV Yayınları, İstanbul, Mayıs, 7-18.
Yavillioğlu, C. (2002). Kalkınmanın Anlambilimsel Tarihi ve Kavramsal Kökenleri, Cumhuriyet Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt 3, Sayı 1.
Yıldırım, U. Şerif Ö. (2003). Sürdürülebilir Kalkınma Yaklaşımının Türkiye’ye Yansımaları: GAP’ta Sürdürülebilir Kalkınma ve Yerel Gündem 21, Çağdaş Yerel Yönetimler, Cilt 12, Sayı 4, Ekim.
Yılmaz, A., Y. Bozkurt (2007). Küresel Esintiler ve Yerel Etkiler Sarmalında Türk Kamu Yönetimi. Gazi Kitabevi, Ankara, Temmuz.
Zengin, E., C. Öztaş (2008), Kamu Yönetiminde Çağdaş Gelişmeler ve Türkiye. Alatoo Academıc Studies, 3 (1).