Alman Romantizmi’nin en önemli bestecilerinden ve bu döneme kazandırmış olduğu  bestecilik teknikleri ve çok kültürlü üslup açısından bir mihenk taşı olan Johannes Brahms’ın Op. 38 Mi minör Viyolonsel-Piyano Sonatı’nın romantik dönem viyolonsel repertuvarına yansıması bestecinin dönem için arz ettiği önem kadar büyüktür. Bu anlamda eserin tarihsel, biçimsel ve yorumsal olarak akademik bir çalışmada ele alınması vesilesiyle eser hakkında bilgi sahibi olmak isteyen müzik araştırmacılarına, eseri yorumlayacak çellist ve piyanistlere kaynak oluşturulması amaçlanmıştır.  Brahms’ın yarattığı özgün müzikal dili öncüllerinden miras kalan besteleme tekniği ve formlar olan füg stili ve sonat formuna yerleştirerek armonik hareketlilik ve ezgisel akıcılığı farklı bir boyuta taşıdığı sonucuna varılmıştır. Konu ile ilgili İngilizce ve Almanca dillerinde yazılmış kitaplar ve makaleler kaynak olarak kullanılmıştır.