İnsan yapısının anatomik özelliği farklı olduğundan piyanistlerin fiziksel yapıları teknik çalışmalar süregeldiğinde değişik zorluklar öne çıkarmaktadır. Bu sorunlar parmak ve kas esnekliği zayıflığından kaynaklanmış olup çalışmayla zaman içinde üstesinden gelinebileceğini düşünen Brahms; kol, bilek ve parmak kuvvetini artıracak değişik hareketler içeren ve refleks kazandıran egzersizler yazmıştır. Daima iyi bir piyanist olmayı hedefleyen Brahms,besteciliği ve piyanistliğinin yanı sıra Viyana ve Hamburg’da müzik yönetmenlikleri ve öğrencilere ders vermekle geçen yaşamının ancak kısıtlı bir zamanını piyano çalışmaya ayırabilmiştir. Tekniğini ilerletmek adına emprovize olarak değişik egzersizler yaratmıştır. Bu çalışmaları öğrencilere de uygulatıp zamanla faydalı olduklarını gördüğü halde yayınlatmayı düşünmemiştir. Yakın dostları Schumann ve değerli piyanist eşi Clara’nın ısrarı üzerine egzersizleri düzenlemeye karar vermiş ve 1893’de Edition Peters’e yayınlatmıştır. Opus numarası vermediği metot, uzun konser etüdleri olmayıp daha kısa, adı egzersiz olan fakat içerdikleri modülasyonlardan ötürü melodik, deşifresi çok kolay olmayan, sadece zamanı ekonomik kullandıran çalışmalardan oluşur. Bu kapsamlı egzersizler piyano yapıtlarında karşılaşılan zorlukları giderebilecek nitelikte yazıldıklarından pek çok piyaniste yol gösterici olmayı amaçlamıştır.

The human anatomic structure shows great variety from person to person. Most pianists face the same difficulties in technical studies. Problems usually stem from the lack of flexibility or weakness of fingers and muscles. Brahms believed he had to write exercises to overcome these problems. He himself always aspired to become a perfect pianist. He was a teacher and a musical director in Vienna and Hamburg, therefore he had little time to practice the piano. He created different improvised exercises to improve his technique. His students were required to practice these exercises. Brahms realized that they were beneficial, yet he never thought of publishing them. With the insistence of his close friend, pianist Clara Schumann, he decided to publish his studies by Edition Peters in 1893, without an opus number. These methodical short exercises, which also helped the pianist to save time in practicing, were perhaps hard to sight-read but included charming modulations. These comprehensive exercises were written to overcome the difficulties in piano pieces and aimed to help many pianists.