MOBİL İLETİŞİM ORTAMLARINA UYUM SÜRECİNDE MUHABİRLİK PRATİKLERİ: ANADOLU AJANSI ÖRNEĞİ

Gazetecilik alanını kuşatan mobil iletişim teknolojilerindeki gelişmelere bağlı olarak muhabirlik pratiklerinde yaşanan değişim, çalışma kapsamında ele alınmıştır. Muhabirlik pratikleri, içinde bulunduğu toplumsal dizaynın ekonomik, sosyal ve politik dinamikleriyle diyalektik bağı bulunurken, mobil iletişim teknolojileri alanındaki yeniliklere uyum sürecinde de dönüşüm geçirmektedir. Karakteristik üretim tarzına odaklanmakla, alandaki gelişmeler daha görünür olabilmektedir. Muhabirlik alanlarının, mobil iletişim teknolojilerinin oluşturduğu yeni iletişim ortamına uyum süreci, amaçlı örnekleme yöntemi esas alınarak çalışma odağı seçilen Anadolu Ajansı özelinde ele alınmakta ve bu kurumda görev yapan alan muhabirlerinin faaliyetleri araştırmaya rehberlik etmektedir. Katılmalı gözlem yönteminin tercih edildiği çalışmanın bulguları, mobil iletişim teknolojileri temelinde sürekli yenilenerek farklı bir boyut kazanan yeni mobil iletişim ortamlarında, muhabirlik pratiklerinin yeniden dizayn edildiği, bu dizaynın sonucunda muhabirlerin, haber kaynaklarına daha fazla bağımlı hale geldiğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler:

Muhabirlik, Gazetecilik, Mobil İletişim

PDF

___

Anadolu Ajansı (2019). AA Uluslararası Yapılanması, https://www.aa.com.tr/uploads/userFilesShared/Anadolu-Ajansi-Global-Yapilanma.pdf, 10.07.2019.
ANDERSON, Alison (2003). Environmental activism and news media. Cottle, S. (Ed.), News, Public Relations and Power, London: Sage
BAŞARAN, Funda (2010) İletişim ve Emeperyalizm: Türkiye’de Telekominikasyonun Ekonomi Politiği, Ütopya Yayınevi, Ankara.
CASTELLS, Manuel (2013). “Ağ Toplumunun Yükselişi,” (3. Baskı), İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul
COŞKUN, Süleyman (2004). Kendi Anlatımlarıyla Duayen Gazeteciler 2, Ankara: Ankara Üniversitesi İletişim Araştırmaları ve Uygulama Merkezi
FURUNCU, Duygu (2019) Haber Üretim Pratikleri Bağlamında Veri Gazeteciliği; Türkiye’deki Gazetecilerin Vergi Gazeteciliğine Yaklaşımı, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul
ERDOĞAN, İrfan (2007). Pozitivist Metodoloji, Ankara: Erk Yayınları
GÖNENÇ, Ö., (2001). "Anadolu Ajansı’nın Teknik Donanımı", İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, C.1, S.11, 195-196.
HOWARD, Alexander Benjamin (2017). The Art And Science of Data-Driven Journalism, Tow Center for Digital Journalism Publications, Colombia University, https://academiccommons.columbia.edu/doi/10.7916/D8Q531V1, 23.01.2020.
İNUĞUR, M. Nuri (1993). Basın ve Yayın Tarihi, İstanbul: Der Yayınları
Kamu Sermayeli İşletmeler Genel Müdürlüğü. (2018). Kamu İşletmeleri Raporu-2017, https://ms.hmb.gov.tr/uploads/2018/11/2017Kamu-%C4%B0%C5%9Fletmeleri-Raporu-1.pdf, Erişim Tarihi: 10.07.2019.
KARS, Neşe (2015). Radyo-Televizyon Haberciliği, İstanbul: Derin Yayınları.
KORKMAZ Alemdar, (1976). İletişim ve Tarih, Ankara: İmge Kitabevi.
NARİN, Bilge (2015). Mobil Telefonlar ve Gazetecilik: Mobil Haber Üretimi ve Habere Mobilden Erişim, http://inet-tr.org.tr/inetconf20/bildiri/45.pdf, Erişim Tarihi: 08.12.2018.
NEWMAN, Nic (2019). Journalism, Media, and Technology Trends and Predictions 2019, https://reutersinstitute.politics.ox.ac.uk/sites/default/files/201901/Newman_Predictions_2019_FINAL_1.pdf, Erişim Tarihi: 24.02.2019.
ÖZBİLGEN, Füsun (2012). Yeni Habercilik Anlayışı ve Medya, BİA Haber Merkezi, http://bianet.org/biamag/print/140951-yeni-habercilik-anlayisi-ve-medya, Erişim Tarihi: 03.02.2020.
ÖZÇAĞLAYAN, Mehmet (2008). Gazetelerin Gelişimi ve Gazeteciliğin Geleceği, Marmara İletişim Dergisi C.13, S.13, 133-134.
SENCER, Muzaffer (1989). Toplumbilimlerinde Yöntem, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
SLOAN, David ve PARCELL, Lisa Mullikin. (2002). American Journalism, History, Principles, Practices, Nort Carolina.
TOSUN, Gülgün Erdoğan (2016). Değişen Dünyada Gazetecilik, Ankara: Orion Yayınları.