Bu yazının amacı karikatürü felsefi büyüteç altına almaktır. Felsefe ile karikatür sanatı arasında ne gibi benzerlikler bulunur? Karikatür felsefeye ne şekillerde yardımcı olabilir? Karikatüre özgü ne gibi felsefi problemler vardır? Felsefenin karikatür hakkında soracağı en temel soru herhâlde “Karikatür nedir?” sorusudur. Bir şeyin karikatür olmasının gerekli ve yeterli koşullarını bulmanın olası olmadığını savunuyoruz. Karikatürlerin Wittgenstein’cı anlamda “aile benzerliği” ilişkileriyle bir araya gelen bir sınıf oluşturduğunu söylüyor, böyle bir sınıfın üyelerini bir arada tutan şeyin bilişsel bilimlerdeki sinir ağı terimleriyle açıklanabilmesinin olanaklılığını sorguluyoruz.

Our aim in this essay is to take a look at cartoons under philosophical light. What are some of the similarities between philosophy and the art of cartooning? In what ways can cartoons be helpful to philosophy? What are some of the problems cartoons pose for philosophy? Perhaps the most basic philosophical question concerning cartoons is, “What is a cartoon?”. We argue that it is not easy to pin down necessary and sufficient conditions for something being a cartoon. We defend the view that cartoons form a class whose members are interconnected with the Wittgensteinian “family resemblance” relations. We then look into the problems involved in finding a connectionist parallel-processing correlate of the Wittgensteinian notion in the context of cartoons.