II. Meşrutiyet’in ilan edildiği günlerde, Osmanlı Devleti içerisinde her kesimden milletin oluşturduğu birliktelik havası ve bayram coşkusu, bu günün milli bayram günü ilan edilmesiyle sürdürülmek istenmiştir. Zira devletlerin ve milletlerin birliğinde, beraberliğinde ve ortak bir tarihi hafıza oluşturmasında önemli bir yeri olan böyle günlerin, milli bayram ilan edilmesi, o yıllarda ittihad-ı anasırı sağlamada da bir araç olarak düşünülmüştür. Bu amaçlar etrafında bu makalede II. Meşrutiyet’in ilan edildiği 10 Temmuz 1324 (23 Temmuz 1908) yılının milli bayram günü kabul edilmesi ve bu bayramın özellikle İstanbul dışında bir merkezde, Trabzon’da, nasıl yankı bularak kutlandığı üzerinde durulmuştur. Böylece II. Meşrutiyet’in ve onun getirdiği yeni siyasi hayatın, farklı yönleriyle daha bütüncül değerlendirilebilmesine katkı sağlanmaya çalışılmıştır.

After the proclamation of Constitution II, the Ottoman government, declaring July 10th as national day, wanted to arouse a festive joy and bliss of togetherness of all Ottoman nations. Since such declarations would consolidate the unity of the peoples and states playing an important role in the construction of a common historical memory, the government regarded it as a means of the “unity of nations.” This paper, therefore, reviews the proclamation of Constitutional Monarchy II on July 10, 1324 (July 23, 1908) and the declaration of the national holiday. The paper also investigates the effects of the event particularly outside the center of Istanbul revealing how it was received and celebrated in Trabzon. The study, finally, aims to shed light on different aspects of the issue providing a broader view of the new political life after the Constitution II, 1908.