SÜRDÜRÜLEBİLİR TURİZM PERSPEKTİFİNDEN ALTERNATİF TURİZMİN DİDİM DESTİNASYONU İÇİN ÖNEMİ
Turizm olgusunun gelişim süreçlerinin sürdürülebilir çizgide devam edebilmesi için yerel halk, yerli ve yabancı turistler, sivil toplum kuruluşları, üniversiteler, turizmle ilgili kamu kurumları, özel kurum ve kuruluşlar gibi birçok paydaşın gelişim plan ve projelerine dahil edilmesi sağlanmalıdır. Söz konusu paydaşlardan yerel halk, yöreye gelen yerli ve yabancı turistler sürdürülebilirlik kavramının hayata geçmesi için kilit role sahiptir. Bu kapsamda, ilgili paydaşların algı ve tutumları son derece belirleyicidir. Araştırmanın amacını fiziki ve beşeri açıdan birçok turizm ögesine sahip olan Didim destinasyonuna uygun olan alternatif turizm türlerinin tespit edilmesi ve söz konusu turizm türleri hakkında yerel halk ve yöreye gelen yerli ve yabancı turistlerin algı ve tutumlarını ortaya çıkarabilmek oluşturmaktadır.
___
- Acır, E. (2010). Türkiye’de Gençlik Turizmi Potansiyelinin Geliştirilmesi ve
Çözüm Önerileri. Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ankara: Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi.
Akova, İ. (2000). Alternatif Turizm Olanaklarımız. Coğrafya Dergisi, 8: 71-
84.
Aydın, O. (2012). Türkiye’de Alternatif Bir Turizm; Sağlık Turizmi. KMÜ
Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14 (23): 91-96.
Balcı, A. (2011). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem, Teknik ve İlkeler.
Ankara, Pegem Akademi Yayınları.
Çelik, S. (2018). Alternatif Turizm, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi,
11 (56): 193-204.
Ghaderi, Z., Henderson, J.C. (2012). Sustainable Rural Tourism in Iran: A
Perspective From Hawraman Village. Tourism Management Perspectives,2-3: 47-54.
Gülcan, B. (2010). Türkiye’de Kültür Turizminin Ürün Yapısı ve Somut
Kültür Varlıklarına Dayalı Ürün Farklılaştırma İhtiyacı. İşletme Araştırmaları Dergisi, 2 (1): 99-120.
Hacıoğlu, N., Avcıkurt, C. (2008). Turistik Ürün Çeşitlendirmesi. Ankara:
Nobel Yayınları.
Kahraman, N. (2010). Doğa ve Kış Sporları Bağlamında Sürdürülebilir
Turizm Gerekleri. Erzurum I. Ulusal Alternatif Turizm Kongresi.
Kılıç, B., Kurnaz, A. (2010). Alternatif Turizm ve Ürün Çeşitliliği
Oluşturmada Ekolojik Çiftlikler: Pastoral Vadi Örneği. İşletme araştırmaları Dergisi, S. 2 (4): 39-56.
Marangoz, M. ve. Karadağ, L. (2017). Sürdürülebilir Turizm Açısından
Alternatif Turizmin Önemi: Marmaris Örneği, Turizm Akademik Dergisi, 02: 29-40.
Meydan Uygur, S., Baykan, E. (2007). Kültür Turizmi ve Turizmin Kültürel
Varlıklar Üzerindeki Etkileri. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2: 32-39.
Özdemir, D. (2003). Yeniden Canlandırma Projelerinde Kültür, Turizm ve
Emlak Piyasaları Üzerine Kurulu Stratejilerin, Başarı(sız)lıkları Koşullarının İncelenmesi. Kentsel Dönüşüm Sempozyumu, 11-13 Haziran. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi.
Stronza, A. & Pegas, F. (2008). Ecotourism and Conservation: Two Cases
from Brazil and Peru, Human Dimensions of Wildlife, 13 (4): 263-279.
Yalçın, Z. (2016). Sürdürülebilir Kalkınma İçin Yeşil Ekonomi Düşüncesi ve
Mali Politikalar, Çankırı Karatekin Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, 6 (1): 769-775.
Yeşiltaş, M., Öztürk, İ. (2008). 1. Bölgesel Kalkınma Çerçevesinde Alternatif
Turizm Faaliyetlerine Yönelik Bir Değerlendirme: Sivas Örneği. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 9 (1): 1-18.
You, H., Zhang, X. (2017). Sustainable Livelihoods And Rural Sustainability
İn China: Ecologically Secure, Economically Efficient Or Socially Equitable?. Resources, Conservation and Recycling,(120): 1-13.