Hukuki güvenlik ilkesi, farklı hukuk sistemlerinde, birbiriyle çatışan farklı alt ilkeler üzerine oturmaktadır. Bu makalenin amacı, yasallık ve meşru güven kavramları ile ifade edilen bu alt ilkelerden hangisinin Türkiye hukuk sisteminde daha korunaklı bir insan hakları alanı tesisine elverişli olduğunu tartışmaktır. Bunun için, ilk bölümde yasallık ilkesinin; ikinci bölümde ise, meşru güven ilkesinin vergi alanında hayatımıza kattığı güvenceler verilmiştir. Yargı bağımsızlığının ve tarafsızlığının sağlanmadığı, kamu yetkililerinin sorumluluğunun tanınmadığı, izne tâbi tutulduğu ve işletilmediği, siyasi bilincin gelişmemiş olduğu Türkiye gibi ülkelerde meşru güven gibi sübjektif unsurlar taşıyan ilkelerin, ayrımcı uygulamalara hukuki dayanak olarak kullanılma riski taşıdığı değerlendirilmiştir.  

The principle of legal security is based upon different conflicting sub-principles in different legal systems. The aim of this article is to discuss which of these sub-principles, expressed as legality and legitimate expectations, should be adopted to ensure a more protected human rights’ field in the legal system of Turkey. In order to do this, the first part of the article is dedicated to the determination of the protection provided by the principle of legality in the tax field, and that provided by the principle of legitimate expectations is determined in the second part. It is evaluated that principles which contain subjective elements as legitimate expectations may be utilized as the legal fundament of discriminatif practice in a state like Turkey where the judicial independence and judicial neutrality is not guaranteed, the responsibility of public authority is not accepted or depended on permission or not executed and the political conscience is not developed.