TÜRKİYE’DEKİ A VE B TİPİ YATIRIM FONLARI PERFORMANSININ DEVAMLILIĞININ PARAMETRİK VE PARAMETRİK OLMAYAN YÖNTEMLERLE DEĞERLENDİRİLMESİ

Bu çalışmada, ilk olarak Ocak 2000-Aralık 2004 dönemlerinde Türkiye’de faaliyet gösteren 51 adet A tipi ve 51 adet B tipi yatırım fonunun aylık getirileri kullanılarak ve fonların hayatta kalma eğilimleri dikkate alınarak performansları tek indeksli yöntemlere göre ölçülmüştür. Daha sonra, yatırım fonu yöneticilerinin piyasa zamanlaması kabiliyetleri tahmin edilmiştir. Bu çalışmada örnek portföy olarak ilk defa Kurumsal Yatırımcılar Derneği (KYD) A ve B tipi Fon Endeksleri kullanılmıştır. Türkiye’deki yatırım fonların kısa ve uzun dönem performans devamlılığına sahip olup olmadıklarını tespit etmek amacıyla, parametrik ve parametrik olmayan yöntemler kullanılarak devamlılık analizi yapılmıştır.Çalışmanın sonuçlarına göre; A tipi fon yöneticileri hem seçicilik hem de piyasa zamanlaması kabiliyetine sahip değildir. B tipi fon yöneticileri ise sadece seçicilik kabiliyetine sahiptir. A tipi fonlar sadece kısa dönemde göreceli ve mutlak performans devamlılığına sahipken, B tipi fonlar her iki dönemde de hem göreceli hem de mutlak performans devamlılığı göstermiştir. Sonuç olarak, Türkiye’deki yatırım fonları, en azından kısa dönemde performans devamlılığına sahiptir ve yatırım fonları sektöründe Sıcak Eller olgusundan bahsetmek mümkündür.

Anahtar Kelimeler:

Yatırım fonları, fon performansı, performans devamlılığı, göreceli ve mutlak devamlılık

PERFORMANCE PERSISTENCE OF TURKISH A AND B TYPE MUTUAL FUNDS: THE PARAMETRIC AND NONPARAMETRIC APPROACH

In this study, single index models are applied to a free survivorship bias database of 51 A and 51 B Types Turkish mutual funds using monthly returns over 5 years from 2000 to 2004. Then, it has been investigated whether mutual fund managers have market timing ability. Turkish Institutional Investment Managers’ Association A and B Type Fund Indexes are firstly used as benchmark portfolios. The challenging question is whether Turkish mutual funds have performance persistency over the short and long term or not. This study uses both parametric and non-parametric techniques to examine performance persistence.The overall conclusion is that Type A mutual funds managers do not have stock selection and market timing ability. However, Type B mutual funds managers do have stock selection ability. Type A mutual funds show evidence of relative and absolute persistence in the short term while Type B mutual funds show significant results of relative and absolute persistence in both of the terms. Although there are various results in performance persistence of mutual funds, the repeat winner phenomenon is stronger over shorter periods of evaluation. Consequently, it seems that Turkish mutual funds have performance persistency at least for the short term.

Keywords:

Mutual funds, performance of mutual funds, performance persistency, relative and absolute persistency.,

PDF

___

AGARWAL, V. ve N. NARAYAN (2000); “Multi-Period Performance Persistence Analysis of Hedge Funds”, Journal of Financial and Quantitative Analysis, 35(3), 237-242.
ALLEN, D. ve M. TAN (1999); “A Test of the Persistence in the Performance of UK Managed Funds”, Journal of Business Finance & Accounting, 26(5-6), 559-593.
BERS, M. K. (1998); “Casual Relations among Stock Returns, Inflation: Persistence of International Mutual Fund performance”, Global Finance Journal, 9(2), 225-240.
BLAKE, C. R., EDWIN J. E. ve M. J. GRUBER (1993); “The Performance of Bond Mutual Funds”, Journal of Business, 66(3), 371-403.
BOGLE, J. C. (1999); Common Sense on Mutual Funds: New Imperatives for the Intelligent Investor, John Wiley & Sons, New York.
BROWN, S. J. ve W. GOETZMANN (1995); “Performance Persistence”, Journal of Finance, 50(2), 679-698.
CANBAŞ, S. Ve S. Y. KANDIR (2002); “Türkiye’deki Yatırım Fonlarının Performans Değerlendirmesi”, İktisat İşletme ve Finans, Yıl: 17, 13-19.
CARLSON, R. S. (1970); “Aggregate Performance of Mutual Funds, 1948- 1967”, Journal of Financial and Quantitative Analysis, 5(1), 1-32.
CASARIN, R., M. LAZZARINI, L. PELIZZON ve D. SARTORE (2005); “Relative Benchmark Rating and Persistence Analysis: Evidence from Italian Equity Funds”, The European Journal of Finance, 11(4), 297– 308.
DANIEL, W. ve J. C. TERRELL (1995); Business Statistics: For Management and Economics, Houghton-Mufflin, Sixth Edition.
DEAVES, R. (2004); “Data-Conditioning Biases, Performance, Persistence and Flows: The Case of Canadian Equity Funds”, Journal of Banking & Finance, 28(3), 673-694.
DOĞANAY, M. M. (2004); “Hisse Senedi Yatırım Fonlarının Şartlı Performans Değerlendirmesi”, Gazi Üniversitesi, İİBF Dergisi, 1, 165- 179.
DUNN, P. C. ve R. D. THIESEN (1983); “How Consistently do Active Managers Win?", Journal of Portfolio Management, 9, 47-53.
GILES, T., T. WILSDON ve T. WORBOYS (2002); “Performance Persistence in UK Equity Funds: An Empirical Analysis”, Working Paper, Charles River Associates (CRA), No: D03374-00, October.
GOETZMANN, W. ve R. IBBOTSON (1994); “Do Winners Repeat? Patterns in Mutual Fund Return Behaviour”, Journal of Portfolio Management, 20(2), 9-18.
GRINBLATT, M. ve S. TITMAN (1992); “The Persistence of Mutual Fund Performance”, Journal of Finance, 47(5), 1977-1984.
GRINBLATT, M. ve S. TITMAN (1989); “Mutual Fund Performance: An Analysis of Quarterly Portfolio Holdings”, Journal of Business, 62(3), 393-416.
GRUBER, M. (1996); “Another Puzzle: The Growth in Actively Managed Mutual Funds”, Journal of Finance, 51(3), 783-810.
GÜRSOY, C. T. ve Y. Ö. ERZURUMLU (2001); “Evaluation of Portfolio Performance of Turkish Investments Funds”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 4, 43-58.
HALLAHAN, T. A. ve R. W. FAFF (2001); “Induced Persistence or Reversals in Fund Performance? The Effect of Survivorship Bias", Applied Financial Economics, 11(2), 119-126.
HENDRICKS, D., J. PATEL ve R. ZECKHAUSER (1993); “Hot Hands in Mutual Funds: Short-Run Persistence of Relative Performance, 1974- 1988”, Journal of Finance, 48(1), 93-129.
HENRIKSSON, R. D. ve R. C. MERTON (1981); “On Market Timing and Investment Performance II. Statistical Procedures for Evaluating Forecasting Skills”, Journal of Business, 54(4), 513-533.
IBBOTSON, R. G. ve A. K. PATEL (2002); “Do Winners Repeat with Style”, Working Paper, Ibbotson Associates.
JAN, Y. C. ve M. W. HUNG (2004), “Short Run and Long Run Persistence in Mutual Funds”, The Journal of Investing, 13(1), 67-71.
JENSEN, M. (1968); “The Performance of Mutual Funds in the Period 1945- 1964”, Journal of Finance, 23(2), 389-416.
KAHN, R. N. ve A. RUDD (1995); “Does Historical Performance Predict Future Performance?”, Financial Analysts Journal, 51, 43-52.
KLEMKOSKY, R. C. (1977); "How Consistently Do Managers Manage?", The Journal of Portfolio Management, 3(2), 85-89.
KARACABEY, A. A. ve Y. KARATEPE (2000); “A Tipi Yatırım Fonları Performansının Yeni Bir Yöntem Kullanılarak Değerlendirilmesi: Graham-Harvey Performans Testi”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 55–2, 55-67.
KILIÇ, S (2002); Türkiye’deki Yatırım Fonlarının Performansının Değerlendirilmesi, İMKB Yayınları, İstanbul.
LEHMAN, B. N ve D. M. MODEST (1987); “Mutual Fund Performance Evaluation: A Comparison of Benchmarks and Benchmark Comparisons”, Journal of Finance, 42(2), 233-265.
PAPADAMOU, S. ve C. SIRIOPOULOS (2004); “American Equity Mutual Funds in European Markets: Hot Hands and Style Analysis”, International Journal of Financial Economics, 9, 85-97.
SHARPE, W. F. (1966); “Mutual Fund Performance”, Journal of Business, 39 (2), 119- 138.
TREYNOR, J. L.; “How to Rate Management Investment of Funds”, Harvard Business Review, 43(1), 63-75.
TREYNOR, J. L. ve K. K. MAZUY (1966); “Can Mutual Funds Outguess the Market?”, Harvard Business Review, 44, 131-136.
VICENTE, L. ve L. FERRUZ (2005); “Performance Persistence in Spanish Equity Funds”, Applied Financial Economics, 15, 1305-1313.