İtibarlı Şirketlerin İşgücü ve İnsana Yakışır İş Uygulamaları

Öz Gelişmekte olan ülkeler kategorisinde değerlendirilen ülkemizde çalışma koşullarının her geçen gün kötüye gittiği ve yüksek iş kazalarının yaşandığı bir dönemde en itibarlı şirketlerin işyeri güvenliği, çalışanların refahı ve eğitimi, iş sağlığı ve güvenliği konularına yönelik sosyal politika ve stratejilerinin açıklanması büyük önem taşımaktadır. Bu bağlamda şirketlerin ekonomik, sosyal ve çevresel performans bilgilerinin sunulduğu sürdürülebilirlik raporları önemli bir iletişim aracı olarak görülmektedir. Yapılan çalışmada itibarlı şirketlerin sürdürülebilirlik raporları içerik analizi yöntemiyle istihdam, işgücü/yönetim ilişkileri, iş sağlığı ve güvenliği, eğitim ve öğretim, ayrımcılık, çocuk işçiliği, güvenlik uygulamaları irdelenerek, şirketlerin sosyal performans yaklaşımları ve uygulamaları tespit edilmiştir. Çalışmaya göre bu şirketler bir yandan ekonomik faaliyetlerini sürdürürken, diğer yandan sosyal paydaşların haklarına saygı göstermekte ve çalışanları önemli paydaşlar olarak görmektedirler. Bunun için şirketler; çalışanların eğitimi için programlar düzenlemekte, iş yeri sağlığı ve güvenliği konusunda çeşitli çalışmalar yürütmekte ve çalışanlar arasında ayrımcılığın önlenmesine yönelik politikalar geliştirmektedirler. Ayrıca çocuk işçiliği ve zorla çalıştırma konularına yönelik hassasiyetlerini dile getirmekte, çalışanlara bu konuda eğitimler vermekte ve yolsuzluk vakalarına karşı alınan önlemlere açıklık getirmeye ve yönetmeye çaba harcamaktadırlar. 

___

Arçelik A.Ş. (2013). Sustainability Report 2012. http:// static.globalreporting.org/report-pdfs/2013/071af a84c16c8714eb0c639e484cd0f3.pdf Avrupa Komisyonu. (25.10.2011). Communication from the Commission to the European Parliament, the Council, the European Economic and Social Commitee and the Committee of the Regions. Brussels, COM(2011), 681 final. Baryraktar, A. (20.08.2013). Türkiye İşçi Ücretinde Dünyada 27’nci Sırada. http://www.zaman.com.tr/ ekonomi_turkiye-isci-ucretinde-dunyada-27ncisirada_ 2121151.html; 20.07.2015 Chen, S. & Bouvain, P. (2009). Is Corporate Responsibility Converging? A Comparison of Corporate Responsibility Reporting in the USA, UK, Australia, and Germany. Journal of Business Ethics, April 2009, Volume 87, Issue 1 Supplement, s. 299-317. Coca-Cola İçecek. (2013). 2012 Sustainability Report. http://static.globalreporting.org/report-pdfs/2013/f0399ec1debd1a85854a286aeb3d12a6.pdf Doğuş Holding A.Ş. (2014). Corporate Responsibility Report 2013. http://static.globalreporting.org/report-pdfs/2014/4e971e645f8cb31f8cc63ede4bc8b5aa.pdf Dutta, S.; Dutta, U.K. & Das, S. (2011). Triple Bottom Line Reporting: An Innovative Accounting Initiative. International Journal on Business, Strategy and Management, Vol.1, No.1, June, 2011, 1-13. Dünyabülteni. (2013). En fazla çalışma saati Türkiye’de. http://www.dunyabulteni.net/haber/248326/en-fazla-calisma-saati-turkiyede; 20.07.2015 Eczacıbası Group. (2012). Sustainability Report 2012. http://static.globalreporting.org/report-pdfs/2013/60c7df2080f098d67e61eccc43578a59.pdf Elkington, J.B. (1997). Cannibals With Forks: The Triple Bottom Line of 21st Century Business. Oxford: Capstone. Global Reporting Initiative. (Kasım 2014). Sustainability Disclosure Database. http://database.globalreporting.org/ Global Reporting Initiative. (2013a). Reporting Framework Overview. https://www.globalreporting.org/reporting/reporting-framework-overview/Pages/default.aspx Global Reporting Initiative. (2013b). G4 Sürdürülebilirlik Raporlaması Kılavuzları. https://www.globalreporting.org/resourcelibrary/Turkish-G4-Part-One.pdf; 24.07.2015 Global Reporting Initiative. (2006). Sürdürülebilirlik Raporlaması İlkeleri. https://www.globalreporting.org/resourcelibrary/Turkish-G3-Reporting-Guidelines.pdf Hahn, R. ve Kühnen, M. (2013). Determinants of Sustainability Reporting: A Review of Results, Trends, Theory, and Opportunities in an Expanding Field of Research. Journal of Cleaner Production, (59), s. 5-12. Harris, J.M. (2000). Basic Principles of Sustainable Development. Tufts University. Global Development and Environment Institute, Medford MA 02155, USA. Hoştut, S. (2015). “Sürdürülebilirlik Raporu.” Kurumsal Sosyal Sorumluluk: Kavramlar, Uygulama ve Örnekler. Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık, 129-159. Hoştut, S. & Deren Van Het Hof, S. (2014a). “Corporate Social Responsibility Practices of Transnational Corporations: Examples from Turkey and Italy”. European Journal of Research on Education, 2014, 2(2), 202-213. DOI: 10.15527/ejre.201426265 Hoştut, S. & Deren Van Het Hof, S. (2014b). A Decade into Sustainability Reporting in Turkey. EUPRERA 2014 International Congress: “Communication Ethics in a Connected World”, Congress Presentation, 11-13 September, Brussels, Belgium. http://www.itibaratolyesi.com/turkiye-itibar-endeksi.aspx?pageID=404 http://database.globalreporting.org/search İstanbul Menkul Kıymetler Borsası (İMKB), İş Dünyası ve Sürdürülebilir Kalkınma Derneği (SKD) ve PwC Türkiye (2011). Türk İş Dünyası’nda Sürdürülebilirlik Uygulamaları Değerlendirme Raporu. http://www.tbcsd.org/Content/Publications/24/SKDDokumanveYayinlar.aspx Kavut, L.F. (2010). Kurumsal Yönetim, Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Çevresel Raporlama: İMKB 100 Şirketlerinin Çevresel Açıklamalarının İncelenmesi. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadi Enstitüsü Dergisi - Yönetim, 21 (66), 9-43. Koç Holding. (2014). Corporate Social Responsibility Report 2013. http://static.globalreporting.org/ report-pdfs/2014/3d0fd0d160b4bf3d14340e3a0da b6f8d.pdf Kolk, A. (2010). Trajectories of Sustainability Reporting by MNCs. Journal of World Business, 45, 367- 374. Kolk, A. (2004). A Decade of Sustainability Reporting: Developments and Significance. Int. J. Environment and Sustainable Development, Vol. 3, No. 1, 51-64. KPMG. (2013). The KPMG Survey of Corporate Responsibility Reporting 2013. kpmg.com/Sustainability; 18.02.2014 KPMG. (2011). International Survey of Corporate Responsibility Reporting. http://www.kpmg.com/Global/ en/IssuesAndInsights/ArticlesPublications/ corporate-responsibility/Documents/2011-survey. pdf; Mardjono, A. (2005). A Tale of Corporate Governance: Lessons Why Firms Fail. Managerial Auditing Journal, Vol. 20, No. 3, 272-83. Milliyet. (2014). Türkiye’de Her Gün 176 İş Kazası Oluyor. http://www.milliyet.com.tr/turkiye-de-hergun- 176-is-kazasi-konut-1879885/; 20.07.2015 Özgüç, E. (2009). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Uygulamaları Kapsamında İMKB – 30 Endeksi Şirketleri. Sermaye Piyasası Kurulu Araştırma Raporu. http:// www.spk.gov.tr/yayin.aspx?type=yay03 Reddy, K. & Gordon, L.W. (2010). The Effect of Sustainability Reporting on Financial Performance: An Empirical Study Using Listed Companies. Journal of Asia Entrepreneurship and Sustainability, VI(2), December 2010, 19-42. Reynolds, M. A. ve Yuthas, K. (2008). Moral Discourse and Corporate Social Responsibility Reporting. Journal of Business Ethics, Vol. 78, No. 1/2, 47-64. Sarıkaya, M.; Erdoğan, M. & Kara, Z.F. (2010). İnternet Ekonomisi ve Kurumsal Sürdürülebilirlik. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, Ekim, 5(2), 31-50. Shen, C.H. & Chang, Y. (2009). Ambition versus Conscience, does Corporate Social Responsibility Pay Off? The Application of Matching Methods. Journal of Business Ethics, 88, 133–153. SPK (2012). Kurumsal Yönetim İlkelerine Uyum Raporu. http://www.spk.gov.tr/displayfile.aspx?action= displayfile&pageid=67&fn=67.pdf, 12.04.2012. Tokgöz, N. & Önce, S. (2009). Şirket Sürdürülebilirliği: Geleneksel Yönetim Anlayışına Alternatif. Afyon Kocatepe Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi (C.X I,S I, 2009), 249-275. Turkcell. (2014). 2012-2013 Sustainability Report. http://static.globalreporting.org/report-pdfs/2014/ f7060b40e89baa8fa28054a6a1e4f3ef.pdf World Business Council for Sustainable Development. (2002). Sustainable Development Reporting: Striking the Balance. Hertfordshire: Earthprint. Yaşar Holding. (2014). Sürdürülebilirlik Raporu 2013. http://static.globalreporting.org/report-pdfs/2014/ dd3e5632f42b82ecc7a335679549a7d3.pdf