Twitter’da Siyasal Katılım Ölçeği (TSKÖ)

Öz Demokratik sistemin temel yapı taşı olan siyasal katılım davranışı gelişen teknolojiyle birlikte birçok farklı biçimde gerçekleştirilebilmektedir. Sosyal medyada gerçekleştirilen yeni nesil katılım fonksiyonları bu biçimlere örnek gösterilebilir. Gerek kamusal alanın sosyal mecralarda hayat bulması, gerek sosyal platformların sunduğu olanaklar, siyasal katılım davranışı açısından önem taşımaktadır. Dolayısıyla bu çalışmanın amacı Twitter’ın sunmuş olduğu siyasal katılım olanaklarını bünyesinde barındıran “Twitter’da Siyasal Katılım Ölçeğini” geliştirmektir. Gerekli bilirkişiler eşliğinde lisansüstü eğitim seviyesine sahip katılımcılar üzerinde çeşitli aşamalar kaydedilerek anket formu oluşturulmuştur. Gerçekleştirilen analizler nihayetinde geliştirilen ölçeğin 5 fakt.rlü bir yapıya sahip olduğu g.rülmüştür. Birinci faktörde 6, ikinci, ü.üncü ve d.rdüncü faktörde 4, beşinci faktörde 3 item yer almaktadır. İlgili boyutlar sırasıyla “siyasal ifade”, “politika takip”, “yerel yönetim ve yardım” ve “siyasal tartışmalara katılma” boyutu olarak isimlendirilmiştir. Ölçeğin Cronbach’s Alfa güvenilirlik katsayısı alt boyutlar için sırasıyla 0.92, 0.89, 0.84, 0.83, 0.81’ tür. Ölçeğin geneline dair güvenilirlik katsayısı ise 0.94’tür. Oluşturulan ölçek formu Twitter’da gerçekleştirilen siyasal katılım davranışlarını ölçebilecek niteliktedir. Toplumsal ve siyasal alan için oldukça önem arz eden sosyal medya platformlarında gerçekleştirilen siyasal katılım davranışlarının anlamlandırılabilmesi ve yeni nesil katılım biçimlerinin ortaya koyulması adına geliştirilen ölçeğin önem taşıdığı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Sosyal Medya, Siyasal Katılım, Twitter, e-Katılım

PDF

___

Bayram, N. (2010). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş. Bursa: Ezgi. Bryman, A. & Cramer, D. (2001) Quantitative Data Analysis with SPSS Release 10 for Windows: A Guide for Social Scientists. London: Routledge. Çildan, C., Ertemiz, M., Tumuçin, H. K., Küçük, E., & Albayrak, D. (2012). Sosyal Medyanın Politik Katılım ve Hareketlerdeki Rolü. Akademik Bilişim, 3. Çukurçayır, M.A. (2006). Siyasal Katılma ve Yerel Demokrasi. Konya: Çizgi. Erkorkmaz, Ü., Etikan, I., Demir, O., Özdamar, K., & Sanisoğlu, S. Y. (2013). Doğrulayıcı Faktör Analizi ve Uyum İndeksleri. Turkiye Klinikleri Journal Of Medical Sciences, 33(1), 210-223. doi: 10.5336/medsci.2011-26747. Eroğul, C. (1991). Devlet Yönetimine Katılma Hakkı. Ankara: İmge. Fennema, M., & Tillie, J. (1999). Political Participation and Political Trust in Amsterdam: Civic Communities And Ethnic Networks. Journal Of Ethnic And Migration Studies, 25(4), 703-726. doi.org/10.1080/1369183X.1999.9976711. Galston, W. A. (2004). Civic Education and Political Participation. PS: Political Science & Politics, 37(2), 263-266. doi.org/10.1017/S1049096504004202. Hermida, A. (2010). Twittering The News The Emergence of Ambient Journalism. Journalism Practice, 4(3), 297-308. doi.org/10.1080/17512781003640703. Hinkin, T.R. (1995). A Review of Scale Development Practices in The Study of Organisations. Journal of Management, 21 (5) , 967-988. doi.org/10.1177/014920639502100509. Kapani, M. (2009). Politika Bilimine Giriş. Ankara: Bilgi. Karaçor, S. (2009). Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 121-131. Keçe, M., Dinç, E. (2015). Demokratik Katılım Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Gefad / Gujgef 35(1), 177-207 Kline, P. (1994). An Easy Guide To Factor Analysis. New York: Routledge Köseoğlu, Y., & Al, H. (2013). Bir Siyasal Propaganda Aracı Olarak Sosyal Medya. Akademik İncelemeler Dergisi (AID), 8(3), 103-125. Meriç, Ö. (2014). Dijital Demokrasi: Türkiye’de Yeni Medya ve Siyasal Katılım (Doktora Tezi). Maltepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Meriç, Ö. (2017). Çevrimiçi Siyasal İletişim Üzerine Bir Literatür Değerlendirmesi. Selçuk İletişim, 9(4): 25-39. Parry, G., Moyser, G., & Day, N. (1992). Political Participation And Democracy in Britain. Cambridge University Press. Raykov, T. (1997). Scale Reliability, Cronbach's Coefficient Alpha, and Violations of Essential Tau-Equivalence With Fixed Congeneric Components. Multivariate Behavioral Research 32, 329-353. Rome, S. H., & Hoechstetter, S. (2010). Social Work And Civic Engagement: The Political Participation Of Professional Social Workers. J. Soc. & Soc. Welfare, 37, 107. Sæbø, Ø., Rose, J., & Flak, L. S. (2008). The shape of eParticipation: Characterizing an Emerging Research Area. Government information quarterly, 25(3), 400-428. Sagolla, D. (2009). 140 Characters A Style Guide For The Short Form. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc. Türnüklü, A.(2000). Eğitimbilim Araştırmalarında Etkin Olarak Kullanılabilecek Nitel Bir Araştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 6(4), 543-559. Uysal, B. (1984). Siyasal Katılma ve Katılma Davranışına Ailenin Etkisi. Ankara: Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları. Vitak, J., Zube, P., Smock, A., Carr, C. T., Ellison, N., & Lampe, C. (2011). It's Complicated: Facebook Users' Political Participation in the 2008 Election. Cyberpsychology, Behavior, And Social Networking, 14(3), 107-114. Yegen, C. (2013). Demokratik Ve Yeni Bir Kamusal Alan Olarak Sosyal Medya. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 119-135.