Türkiye’de Mahalli İdareler Seçimleri Oy Oranlarının Tahmin Edilmesine Yönelik Bir Model Önerisi

Öz Türkiye’de hükümeti temsil edenler ile mahalli idareleri temsil edenlerin aynı siyasi partilerden olması, hizmetin merkezden yerele doğru daha rahat ulaşacağı kanısını taşımaktadır. Bu nedenle milletvekilliği genel seçimlerinin mahalli idareler seçimlerini etkilediği düşünülmektedir. Çalışmada, 1980 sonrasında yapılan milletvekilliği genel seçimlerinin yapıldığı dönemde partilerin aldıkları oy oranlarının bir sonraki mahalli idareler seçimlerinde aynı partilerin aldıkları oy oranları üzerindeki etkisi incelenmiştir. Bu amaç doğrultusunda milletvekilliği genel seçimlerinde alınan oy oranları bağımsız, mahalli idareler seçimlerinde alınan oy oranları bağımlı değişkenler olmak üzere regresyon analizi uygulanmıştır. Sonuç olarak milletvekilliği genel seçimlerinde alınan oy oranlarının %70’in üzerinde mahalli idareler seçimlerinde alınan oy oranlarını etkilediği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Mahalli İdareler Seçimleri, Milletvekilliği Genel Seçimleri, Yerel Seçimler

PDF

___

Akgün, B. (2007). Türkiye'de Seçmen Davranışı, Partiler Sistemi ve Siyasal Güven. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Altan, C. (2005). Genel Seçimler-Yerel Seçimler İlişkisi (1983-2004). Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(12), 174-190. url: http://dergipark.gov.tr/esosder/issue/6126/82175
Armutlulu, İ. H. (2008). İşletmelerde Uygulamalı İstatistik. İstanbul: Alfa.
Barut, B. (2005). Siyasal Reklamcılık Özelinde Siyasal Tutumların Oluşması Süreci. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 295-317. url: http://web.firat.edu.tr/sosyalbil/dergi/arsiv/cilt15/sayi2/295-317.pdf.
Berelson, B. R., Lazarsfeld, P. F. M. ve Willian, N. (1954). Voting: A Study of Opinion Formation in A Presidential Campaign. Chicago: University of Chicago Press.
Bilir, F. (2001). Türkiye'de Milletvekilliği ve Milletvekilliğin Sona Ermesi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Çinko, L. (2006). Seçmen Davranışları ile Ekonomik Performans Arasındaki İlişkilerin Teorik Temelleri ve Türkiye Üzerine Genel Bir Değerlendirme. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 61(1), 103‐116. url: http://dergipark.gov.tr/ausbf/issue/3087/42752.
Çokluk Ö., Şekercioğlu G. ve Büyüköztürk Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik SPSS ve LISREL Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
Downs, A. (1957). An Economic Theory of Democracy. New York: Harper Collins Publishers.
Erdoğan, S. (2004). Politik Konjonktür Hareketleri Teorisi Perspektifi ile Siyaset-Ekonomi İlişkileri. İstanbul: Değişim Yayınevi.
Esin, A. A., Ekni, M. ve Gamgam, H. (2006). İstatistik. Ankara: Gazi Kitabevi.
Gülmen, Y. (1979). Türk Seçmen Davranışı: 1960-1970. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi.
Heywood, A. (2007). Siyaset. Buğra Kalkan (Çev.). Ankara: Liberte Yayınları.
Kalender, A. (2005). Siyasal İletişim: Seçmenler ve İkna Stratejileri. Konya: Çizgi Kitabevi.
Kamalak, İ. (2013). Yerelin Yerel Seçimlere Etkisi: Belediye Başkan Adayları Üzerinden Bir İnceleme. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(3), 419-446. url: http://dergipark.gov.tr/deusosbil/issue/4632/63145.
Kapani, M. (1988). Politika Bilimine Giriş. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Ladd, J. M. (2006). Attitudes Toward the News Media and American Voting Behavior, In annual meeting of the Midwest Political Science Association.
Lakeman, E. ve Lambert, J. (1962). Voting in Democracies. London: Faber and Faber.
Özcan, Y. Z. (1998). Siyasi Parti Tercihlerini Belirleyen Etmenler: İstanbul Örneği. Toplum ve Bilim Dergisi, 76, 188-212. url: dergisosyalbil.selcuk.edu.tr/susbed/article/download/619/851.
Özer, İ. ve Meder, M. (2008). Siyasal Katılma ve Seçmen Davranışı. İstanbul: Ege Yayınları.
Özkan, A. (2004). Siyasal İletişim. İstanbul: Nesil Matbaacılık.
Pomper, M. G. (1992). Concepts of Political Parties. Journal of Theoretical Politics, 4(2), 143-159. doi: 10.1177/0951692892004002002.
TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu). https://biruni.tuik.gov.tr/secimdagitimapp/secim.zul, E.T: 12.01.2018.
TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu). https://biruni.tuik.gov.tr/secimdagitimapp/yerel.zul, E.T: 12.01.2018
Tütek, H. ve Gümüşoğlu, Ş. (2011). İşletme İstatistiği. İstanbul: Beta Basım.
Ünal B. A. (2016). Oy Verme Davranışı Modelleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, Temmuz, 95-119. url: http://dergipark.gov.tr/odusobiad/issue/27575/290198.
Yıldırtan, D. Ç. (2011). E-Views Uygulamalı Temel Ekonometri Makro Ekonomik Verilerle. İstanbul: Türkmen Kitabevi.