Devlet İdaresinde Farklılıkların Yönetimi: Farklılıklar Değerimizdir Kurgusu Üzerine Bir Deneme

Öz Bu çalışmanın temel çıkış noktası “farklılıklar değerimizdir” kurgusunun nasıl ve hangi yollarla toplumun tamamına yayılacağı ve yönetim sistemimizin bu alanda etkili bir biçimde faaliyet gösterebilmesi için nasıl daha iyi bir şekil alması gerektiği sorunsalının tartışılması ihtiyacıdır. Bu sayede farklılıklar ayrışmanın bir unsuru değil, bütünleşmenin bir aracı haline dönüşebileceklerdir. Aynı zamanda farklılıkların iyi bir biçimde yönetilmesi sonucunda idealize edilen toplumsal huzur kurgusu sağlanmış olacaktır. Bu çalışmanın temel amacı bir ideal olarak görülen toplumsal farklılıkların yönetimi olgusunu “farklılıklar değerimizdir” kurgusu üzerinden yeniden tanımlamaktır. Bu amaçla çalışmada yabancı ve yerli literatür kullanılarak ve toplumsal huzurun sağlanması adına girişilen faaliyetler kapsamında toplumsal farklılıklar olgusu ve devlet ile sivil toplum kuruluşları üzerinden farklılıkların yok sayılmadan yönetilebilmesi için yapılması gerekenler vurgulanacaktır. Bu çalışmadan beklenen sonuç Türkiye gibi çok farklı kültürlerin yaşandığı, farklı inançların bir arada yer aldığı ve farklı dillerin konuşulduğu bir coğrafyada, farklılıkları bir değer olarak kabul ederek aynı çatı altında yaşatmanın yollarının devletin ve sivil toplum kuruluşlarının ortak çalışmasından geçtiğini vurgulamaktır.

Anahtar Kelimeler:

Farklılıkların Yönetimi, Toplumsal Huzur, Çokkültürlülük, Etnik Çeşitlilik, Kültürel Çeşitlilik

PDF

___

Albanese, C. L. (2012). America: Religions and religion. (5th ed.). Boston, USA: WADSWORTH CENGAGE Learning.
Arıcan, M. K. (2011). Felsefî ve teolojik bir problem olarak dinî çeşitlilik. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 15(1), 71-98.
Barth, F. (1998). Introduction, In F. Barth (Ed.), Ethnic groups and boundaries the social organization of culture difference (pp. 9-39). Long Grove, Illinois: Waveland.
Beeghley, L. (2016). The structure of social stratification in the United States, New York: Routledge Taylor & Francis Group.
Betil, İ. (2010). Sivil toplum, sosyal sermaye, sosyal girişimcilik. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 5(1), 21-25.
Bottero, W. (2005). Stratification: Social division and inequality. Great Britain: Routledge Taylor & Francis Group.
Brown, M. E. (1993). Causes and Implications of Ethnic Conflict. In M. E. Brown (Ed.), Ethnic Conflict and International Security (pp. 3-26). Princeton, New Jersey: Princeton University.
Budrina, I. (2019). Multiculturalism: United in diversity: A Romanian perspective. Romania: CORESI Publishing House.
Canatan, K. (2009). Avrupa toplumlarında çokkültürcülük: Sosyolojik bir yaklaşım. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(6), 80-97.
Çaha, Ö. (2005). Sivil toplum üstüne. Lütfi Sunar (Ed.), Sivil toplum ve demokrasi içinde (s. 9- 22). İstanbul: Kaknüs.
Demir, K. A. (2018). Toplumsal uzlaşıda devlet yönetimi ile toplum arasındaki fren-denge unsuru: Sivil toplum yönetimi üzerine bir değerlendirme, Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 247-271.
Demir, K. A. (2014). Merkeziyetçi yönetim kıskacında sivil toplum çıkmazı. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 41, 61-70.
Desmet, K., Ortuño-Ortín, I. & Wacziarg, R. (2017). Culture, ethnicity and diversity. UCLA Anderson Center for Global Management, March, 1-37.
Dhawan, M. L. (2005). Philosophy of education. Delhi, India: Isha Books.
Düzgit, S. A. (2014). Avrupa’nın kültürel inşası: Alman siyasi söyleminde Türkiye tartışmaları. A. Kaya (Ed.), Farklılıkların birlikteliği Türkiye ve Avrupa’da birarada yaşama tartışmaları içinde (s. 72-91), Ankara: Hiperlink.
Ekici, Ö. K. (2012). Dillerin çeşitliliği. TÜBİTAK Bilim ve Teknik Dergisi, 46-51.
Elias, N. (2004). Şiddet ve medeniyet: Fiziki şiddet üzerindeki devlet tekeli ve bunun ihlali. John Keane (Ed.), Ahmet Çiğdem-Levent Köker (Çev.), Sivil toplum ve devlet içinde (s. 197-221), Ankara: Yedi Kıta.
Emini, F. T. (2013). Sivil toplum kuruluşlarının politika belirleme sürecindeki rolü: TÜSİAD örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 36, 43-56.
Ergil, D. (1995). Çokkültürlülük ve çokdillilik. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 50(3), 159-165.
Erincik, S. (2011). Kimlik ve çokkültürcülük sorunu. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 52(2), 219-241.
Fettahlıoğlu, Ö. O. & İnce, M. (2013). Çalışma yaşamında farklıkların yönetimi uygulamalarının iş doyumuna etkisi: Tekstil sektöründe alan araştırması. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(1), 77-87.
Garbier, Y. T. (1952). Social differentiation in co-operative communities. The British Journal of Sociology, 3(4), 339-357.
Gianfranco, P. (2012). Modern devletin gelişimi sosyolojik bir yaklaşım. Şule Kut & Binnaz Toprak (Çev.), (6. Baskı). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
Guo, Y. (2016). Introduction: Class and strafication in the people’s Republic China. In Handbook on Class and Social Stratification in China (pp. 1-20). UK: Edward Elgar.
Güleş, H. (2012). Örgütlerde farklılıkların yönetimi: Okullara ilişkin bazı çıkarımlar. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(8), 615-628. (December 2012, Publication of Association Esprit, Société et Rencontre Strasbourg/FRANCE)
Gündüz, Z. Y. (2006). Avrupa Birliği’nin dil sorunu. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 5(3), 199-217.
Hayek, F. A. V. (2014). Kölelik yolu (The road to serfdom). Turhan Feyzioğlu, Yıldıray Arsan & Atilla Yayla (Çev.). Ankara: Liberte.
Helvacıoğlu, N. & Özutku, H. (2010). Kültürel farklılıkların yönetiminde insan kaynakları stratejilerinin rolü: IKEA örneği. Yönetim Bilimleri Dergisi, 8(1), 194-216.
Horsti, K. (2011). Celebrating multiculturalism: European multicultural media initiatives as antiracist practices. In M. D. Alleyne (Ed.), Anti-racism and multiculturalism: Studies in international communication (pp. 153-168). New Brunswick, New Jersey: Transaction.
Juteau, D. (2003). Introducing social differentiation. In D. Juteau (Ed.), Social differentiation: Patterns and processes (pp. 3-24). Canada: University of Toronto Press Incorporated.
Karaca, M. (2012). Farklılaşma, bütünleşme ve birlikte yaşama üzerine. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 226-238.
Kaya, A. (2014). Giriş: Ötekini anlamak mümkün mü?. Ayhan Kaya (Ed.), Farklılıkların birlikteliği Türkiye ve Avrupa’da birarada yaşama tartışmaları içinde (s. 11-37). Ankara: Hiperlink.
Kymlicka, W. (1995). Multicultural citizenship: A liberal theory of minority rights. Oxford: Clarendon.
Kymlicka, W. & Norman, W. (2003). Citizenship in culturally diverse societies: Issues, contexts, concepts. In W. Kymlicka & W. Norman (Eds.), Citizenship in diverse societies (pp. 1-41), New York: Oxford University.
Lake, D. A. & Rothchild, D. S. (1998). Spreading fear: The genesis of transnational ethnic conflict. In The international spread of ethnic conflict: Fear, diffusion, and escalation (pp. 3-32). Princeton, New Jersey: Princeton University.
Loden, M. & Rosener, J. B. (1991). Workforce America! Managing employee diversity as a vital resource. Homewood, Illinois: Business One Irwin.
Mark, N. (1998). Beyond individual differences: Social differentiation from first principles. American Sociological Review, 63(3), 309-330.
Mazur, B. (2010). Cultural diversity in organisational theory and practice. Journal of Intercultural Management, 2(2), 5–15.
Nişancı, Ş. & Işık, C. (2012). Etnisite kavramının siyasal tercihler üzerine etkisi: Kars ili kağızman ilçesi üzerine bir çalışma. II. Bölgesel Sorunlar ve Türkiye Sempozyumu 1-2 Ekim 2012, 109- 133.
Nozick, R. (2006). Anarşi, devlet ve ütopya. Alişan Oktay (Çev.). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
Odabaş, Z. Y. (2018). Toplumsal değişme sürecinde kentleşme ve nüfus. Ayşe Çiğdem Kırel & Zerrin Sungur Taşdemir (Ed.), Davranış bilimleri I. içinde (s. 171-195). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2709, Açıköğretim Fakültesi Yayını No: 1672.
Okutan, E. (2008). Yerel yönetimler ve sivil toplum örgütlerinin gelişmiş işbirliği: İngiltere örneği. Sayıştay Dergisi, 71, 91-108.
Pless, N. & Maak, T. (2004). Building an inclusive diversity culture: Principles, processes and practice. Journal of Business Ethics, 54(2), 129-147.
Rawls, J. (2005). A theory of justice. USA: Harvard University Press.
Rupnik, J. (2004). Totalitarizmin yeniden değerlendirilmesi. John Keane (Ed.), Ahmet Çiğdem (Çev.). Sivil toplum ve devlet içinde (s. 291-318). Ankara: Yedi Kıta.
Saha, L. J. (2007). Education and active citizenship: Prospects and issues. In J. Zajda (Ed.), Education and society (pp. 13-23). Australia: James Nicholas Publishers.
Sarıbay, A. Y. (2014). Postmodernite sivil toplum ve islam. Bursa: Sentez.
Simon, H. A., Smithburg, D. W. & Thompson, V. A. (1985). Kamu yönetimi, Cemal Mıhçıoğlu (Çev.). Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi.
Smith, A. D. (1993). The ethnic sources of nationalism. In M. E. Brown (Ed.), Ethnic conflict and international security (pp. 27-41). Princeton, New Jersey: Princeton University.
Sosyal, A. & Yalçın, Y. (2013). Örgütlerde farklılıkların yönetiminde yeni bir yaklaşım: Müzakereci kişilik. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(1), 27-41.
Spencer-Oatey, H. (2012). What is culture? A compilation of Quotations, GlobalPAD Core Concepts.https://www2.warwick.ac.uk/fac/soc/al/globalpad/openhouse/interculturalskills/ global_pad_-_what_is_culture.pdf, (Erişim Tarihi: 21.07.2018).
Sürgevil, O. (2008). Farklılık kavramına ve farklılıkların yönetimine temel oluşturan sosyopsikolojik kuramlar ve yaklaşımlar. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(20), 111-124.
Talas, M. (2011). Sivil toplum kuruluşları ve Türkiye perspektifi. TÜBAR (Türklük Bilimi Araştırmaları) Dergisi, 29, 387-401.
Tatar, H. C. (2012). Batının kimlik inşasında ötekinin yeri. Karadeniz (Black Sea-Черное Море) Sosyal Bilimler Dergisi, 14, 91-102.
Triandafyllidou, A. (2014). Kültürel çeşitlilik, çoğul milliyetçilik ve Avrupa kimliği. Ayhan Kaya (Ed.), Farklılıkların birlikteliği Türkiye ve Avrupa’da birarada yaşama tartışmaları içinde (s. 41-56). Ankara: Hiperlink.
Türk Dil Kurumu Sözlüğü, Farklılık, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.596e 0dd1e2f575.74617348, (Erişim Tarihi: 01.07.2018).
United States Government Accountability Office (2005). Diversity Management Expert- Identified Leading Practices and Agency Examples, Report to the Ranking Minority Member, Committee on Homeland Security and Governmental Affairs, U.S. Senate, January 2005, 1-47, http://www.gao.gov/assets/250/245069.pdf (Erişim Tarihi: 06.07.2018).
UNESCO Kültürel Çeşitlilik Evrensel Bildirgesi, 2 Kasım 2001, http://www.unesco.org.tr/dokumanlar/kulturel_ifadelerin_cesitliligi/EVRENSEL_B%C4 %B0LD%C4%B0RGE.pdf, (Erişim Tarihi: 15.07.2018).
Vatandaş, C. (2001). Çokkültürlü yapıda ulusal/etnik kimlikler (Kanada örneği). Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 101-117.
Yayla, A. (2000). Özgürlük yolu Hayek’in sosyal teorisi. Ankara: Liberte.
Yaylacı, F. G. (2017). Süper-çeşitlilik çağında çokkültürcülük. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1, 345-364.
Washington, D. (2008). The concept of diversity. Durham: Washington & Company.
Willets, P. (2011). Non-governmental organizations in world politics the construction of global governance (Global institutions). London and New York: Routledge Taylor & Francis Group.